Υπόθεση Μονής Βατοπαιδίου

Η περίπτωση «Βατοπαίδι» – ο φόβος της πραγματικότητας

13 Νοεμβρίου 2008

Η περίπτωση «Βατοπαίδι» – ο φόβος της πραγματικότητας

fear-of-truthΔιαπιστώνω ότι ο σημερινός άνθρωπος έχει πολλές φοβίες και από αυτές η μεγαλύτερη είναι ο φόβος της πραγματικότητας. Θα μιλήσω πάνω σε αυτό με αναφορές στην περίπτωση «Βατοπαίδι», που νομίζω ότι θα μείνει στην ιστορία σαν μια ξεχωριστή σελίδα της ιστορίας της Ελλάδας και όχι μόνο…
Κατ’ αρχάς πρέπει να τονίσουμε ότι η πραγματικότητα ή η αλήθεια είναι ο Χριστός. «Εγώ είμαι η οδός, η αλήθεια και η ζωή». Όπως βλέπετε, η αλήθεια είναι πρόσωπο, είναι ο Θεός. Δεν είναι ένα αφηρημένο «τι». Και άρα, για να βρεις την αλήθεια πρέπει να επικοινωνείς μαζί του και όχι να σκέφτεσαι ή να φαντάζεσαι, κτίζοντας κόσμους που συμπλέκονται μεταξύ τους. Ένας τέτοιος άνθρωπος προσπαθώντας να φέρνει στην ύπαρξη τις φαντασίες του, ζει ένα υποκατάστατο ζωής. Έτσι βλέπουμε δυστυχισμένους ανθρώπους στα Μ.Μ.Ε. προσπαθώντας να καλύψουν την πνευματική γυμνότητά τους με «σούπερ» θεατρικές εκδηλώσεις, μήπως και πείσουν κάποιον, εκμεταλλευόμενοι την μεγάλη έλλειψη πείρας των ανθρώπων όσον αφορά το τι είναι στην πραγματικότητα η περίπτωση «Βατοπαίδι», καθώς και εκμεταλλευόμενοι την αδράνεια, το φόβο, τη ραθυμία πολλές φορές, αν θέλετε, των ανθρώπων να προσπαθούν να μάθουν την αλήθεια όπως είναι. Ξέρουμε όλοι μας τι δύσκολο είναι να κοιτάξουμε στον καθρέφτη αν η εικόνα που βλέπουμε δεν μας αρέσει. Έχει κάποιος το θάρρος να πάει στο Βατοπαίδι χωρίς προκαταλήψεις και να δει πώς ζουν αυτοί οι άνθρωποι εκεί; Θα δει ότι οι «επιχειρηματίες» μοναχοί ξυπνούν στις 3:30 π.μ. κάθε ημέρα, βρίσκονται στις Ακολουθίες στην εκκλησία 7-8 ώρες την ημέρα, τελούν τη Θεία Λειτουργία κάθε ημέρα για την ειρήνη του σύμπαντος κόσμου, υπηρετούν με θυσιαστική αγάπη τους αδελφούς επισκέπτες, προσεύχονται στο κελλί τους για τη σωτηρία του κόσμου, είναι ειρηνικοί, χαρούμενοι και πρόσχαροι στις επικοινωνία τους με τους προσκυνητές, ευχαριστούν και δοξολογούν τον Θεό για την ευλογία που τους έδωσε να γίνουν μοναχοί.
Ταπείνωση είναι να αποδεχόμαστε την αλήθεια όπως είναι και όχι όπως νομίζουμε ή θέλουμε εμείς να είναι. Ξέρω ότι είναι δύσκολο, επειδή στο φως της αλήθειας αποκαλύπτεται ποιοι πραγματικά είμαστε με όλες τις ελλείψεις μας. Όμως το παρήγορο είναι ότι ο Θεός (η Αλήθεια) το ξέρει ήδη και δεν παραπονείται. Αν ο Χριστός όμως ήταν δημοσιογράφος τι θα έλεγε άραγε;
Ναι, νομίζω ότι η περίπτωση «Βατοπαίδι» ξέσπασε όχι λόγω των Βατοπαιδινών, όχι λόγω των διαφόρων επιδιώξεων των Μ.Μ.Ε., όχι λόγω των διαφόρων πολιτικών συμφερόντων, αλλά κυρίως επειδή φοβόμαστε την αλήθεια. Ποιοί άραγε είναι οι φορείς της Αλήθειας σήμερα; Οι εκκλησιαζόμενοι στην Ελλάδα είναι κάτω από 3%.
Είναι πολύ επικίνδυνο να φανταζόμαστε την αλήθεια και να μην έχουμε μία εμπειρική σχέση μαζί της. Όπως λέει ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής, ο πιο σίγουρος δρόμος προς την πλάνη είναι η θεωρία χωρίς πράξη. Έχετε όμως τώρα μια ευκαιρία να ζήσετε την αλήθεια και η αλήθεια θα σας ελευθερώσει από την κόλαση της σχετικότητας. Ποιός έχει το θάρρος να πάει μαζί μου στο Βατοπαίδι;

Γιώργος Αποστολούδιας, Θεσσαλονίκη