Συναξαριακές Μορφές

Πώς λοιπόν να λέμε ότι είδαμε αυτό που δεν είδαμε;

22 Απριλίου 2012

Πώς λοιπόν να λέμε ότι είδαμε αυτό που δεν είδαμε;

«Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι»

Ας εξετάσουμε ποιό είναι το μυστήριο της Αναστάσεως του Χριστού και Θεού μας που συντελείται κατά παράδοξο τρόπο σε όσους το επιθυμούν, πώς θάπτεται ο Χριστός μέσα μας, σαν σε μνήμα, και πώς ενώνεται με τις ψυχές μας και ανασταίνεται συνανασταίνοντας και  εμάς.

Ο Χριστός και Θεός μας, αφού κρεμάστηκε στο σταυρό, σταύρωσε πάνω σ’ αυτόν την αμαρτία του κόσμου· κι αφού γεύθηκε το θάνατο, κατέβηκε στα κατώτατα του Άδη. Όπως λοιπόν τότε ανεβαίνοντας από τον Άδη επέστρεψε στο άχραντο σώμα του -από το οποίο δεν αποχωρίσθηκε καθόλου- και αμέσως αναστήθηκε και μετά ανήλθε στους ουρανούς με δόξα πολλή και δύναμη, έτσι ακριβώς και τώρα, όταν εμείς εξερχόμαστε από τον κόσμο και εισερχόμαστε με την εξομοίωση των παθημάτων του Κυρίου στο τάφο της μετάνοιας και της ταπεινώσεως, αυτός ο ίδιος κατεβαίνει από τους ουρανούς και εισέρχεται στο σώμα μας σαν σε τάφο, ενώνεται με τις νεκρωμένες πνευματικά ψυχές μας και τις ανασταίνει. Έτσι παρέχει τη δυνατότητα σ’ εκείνον που συναναστήθηκε μαζί του να βλέπει τη δόξα της μυστικής του αναστάσεως. Ανάσταση λοιπόν του Χριστού είναι η δική μας ανάσταση των κάτω κειμένων.

Οι περισσότεροι από τους ανθρώπους πιστεύουν την Ανάσταση του Χριστού, πολύ λίγοι όμως είναι αυτοί που τη βλέπουν καθαρά· κι αυτοί βέβαια που δεν την είδαν, δεν μπορούν να προσκυνήσουν τον Ιησού Χριστό ως Άγιο και Κύριο. Και τον ιερότατο λόγο που καθημερινά έχουμε στο στόμα δε λέει, Ανάστασιν Χριστού πιστεύσαντες, αλλά τί; Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι προσκυνήσωμεν Άγιον Κύριον Ιησούν τον μόνον αναμάρτητον. Πώς λοιπόν μας προτρέπει τώρα το Άγιο Πνεύμα να λέμε ότι είδαμε αυτήν που δεν είδαμε, αφού μάλιστα μια φορά αναστήθηκε ο Χριστός πριν τόσα χρόνια κι ούτε τότε τον είδε κανείς ν’ ανασταίνεται; Άραγε μήπως θέλει η Αγία Γραφή να λέμε ψέματα; Όχι βέβαια·  αλλά αυτό που μας προτρέπει να ομολογούμε είναι η αλήθεια, επειδή η Ανάσταση του Χριστού συντελείται μέσα σε κάθε πιστό κι όχι μόνο μια φορά, αλλά κάθε ώρα θα λέγαμε, αφού αυτός ο ίδιος ο Δεσπότης Χριστός ανασταίνεται μέσα μας και λαμπροφορεί και απαστράπτει τις αστραπές της αφθαρσίας και της θεότητας. Γιατί η φωτοφόρος παρουσία του Πνεύματος μας υποδεικνύει την Ανάσταση του Χριστού ή μάλλον μας αξιώνει να δούμε αυτόν τον ίδιο τον αναστάντα. Γι’ αυτό και λέμε: Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν (Θεός είναι ο Κύριος μας και φανερώθηκε σε μας) (Ψαλμ. ριζ’27).

Σε όσους λοιπόν αποκαλυφθεί ο αναστημένος Χριστός, πάντως πνευματικά εμφανίζεται στα πνευματικά τους μάτια. Γιατί, όταν έρχεται σε μας διά του Αγίου Πνεύματος, μας ανασταίνει εκ νεκρών και μας ζωοποίει και μας δίνει τη χάρη να τον βλέπουμε μέσα μας, αυτόν τον αθάνατο και ανώλεθρο και να γνωρίζουμε πλήρως, ότι αυτός μας συνανασταίνει και μας συνδοξάζει, όπως μαρτυρεί η Αγία Γραφή.

Αγ. Συμεών ο Νέος Θεολόγος