Αγγλικανική Εκκλησία & παρεμβατική γονιμοποίηση
29 Αυγούστου 2014
Μια φιλελεύθερη άποψη σχετικά με τη χρήση των τεχνικών της παρεμβατικής γονιμοποίησης εκφράζει η Αγγλικανική Εκκλησία, η οποία δείχνοντας αυξημένο ενδιαφέρον για την ευημερία του παιδιού έναντι των συμφερόντων των ενηλίκων αναγνωρίζει ως τεχνικές με θετικό ηθικό περιεχόμενο την τεχνητή σπερματέγχυση και την εξωσωματική γονιμοποίηση που εφαρμόζονται εντός του γάμου με γεννητικό υλικό των συζύγων χωρίς τη λήψη σπέρματος μέσω της ανήθικης πράξης του αυνανισμού.
Συνδέει δε τη θετική ηθική αξιολόγηση με το ότι δια των τεχνικών αυτών είναι δυνατόν να συνειδητοποιείται ο αναπαραγωγικός σκοπός του γάμου, να προωθείται, αν και παρακάμπτεται η σεξουαλική επαφή, η πλήρης υλοποίηση του ενωτικού (δημιουργία βαθιάς και αμοιβαίας σχέσης των συζύγων) και του αναπαραγωγικού σκοπού του γάμου από τους οποίους ο ένας θα έμενε ανεκπλήρωτος σε βάρος του άλλου λόγω του προβλήματος στη γονιμότητα των συζύγων και να ενισχύεται με την εκπλήρωση του αναπαραγωγικού σκοπού του γάμου και η ενωτική διάσταση αυτού. Εξαίρεση στη θετική ηθική αξιολόγηση της ομόλογης τεχνητής σπερματέγχυσης και εξωσωματικής γονιμοποίησης αποτελεί η άποψη ορισμένων Αγγλικανών σύμφωνα με την οποία όλες οι παρεμβατικές αναπαραγωγικές τεχνικές αποτελούν μια ηθικά απαράδεκτη μορφή θεραπείας, που αφορά την αρχή της ανθρώπινης ζωής[1].
Ως πρακτικές ανήθικες θεωρεί τη δωρεά γαμετών για χρήση σε τεχνητή σπερματέγχυση ή εξωσωματική γονιμοποίηση και την παρένθετη μητρότητα και απορρίπτει την εφαρμογή τους με εξαίρεση ορισμένους Αγγλικανούς λογίους, που δίνουν σημασία στην εν αγάπη ανατροφή του παιδιού εντός μιας σταθερής σχέσης κι όχι στη γενετική προέλευση του παιδιού και καταξιώνουν ηθικά τις πρακτικές αυτές.
Ως κριτήρια για την απόρριψη της δωρεάς γαμετών εκλαμβάνει το ότι, αν και δεν συνιστά συζυγική απιστία και μοιχεία με την έννοια της σεξουαλικής επαφής μ’ ένα πρόσωπο εκτός του/της συζύγου, απειλεί το γάμο και την οικογένεια με την εισαγωγή ενός τρίτου προσώπου ανάμεσα στους συζύγους, διαχωρίζει τους γενετικούς γονείς από αυτούς που θα αναθρέψουν το παιδί και στερεί από το παιδί τη γνώση της πραγματικής γενετικής του προέλευσης, ενώ ως κριτήρια για την απόρριψη της παρένθετης μητρότητας εκλαμβάνει το ότι συνεπάγεται παραγνώριση της σχέσης που αναπτύσσεται ανάμεσα στο παιδί και τη μητέρα κατά την κύηση, δημιουργεί παιδιά για τον αποκλειστικό σκοπό της παράδοσής τους σε άλλα πρόσωπα, εμπεριέχει το ενδεχόμενο να δημιουργηθούν ψυχολογικές επιπλοκές λόγω του ψυχικού δεσμού που αναπτύσσεται ανάμεσα στο παιδί και την παρένθετη μητέρα κατά την κύηση ή ακόμα και νομικές επιπλοκές και προσβάλλει τη γυναίκα που διαθέτει τη μήτρα της έναντι χρηματικής αμοιβής[2].
Αντιθέτως, η Αγγλικανική Εκκλησία αποδίδει ηθική αξία και αποδέχεται τη δωρεά των εμβρύων της εξωσωματικής μόνο για την επιστημονική έρευνα που πραγματοποιείται μέχρι την 14η μέρα από τη σύλληψη, καθώς δέχεται ότι το έμβρυο μέχρι τη μέρα αυτή είναι δυνητική ανθρώπινη ζωή κι όχι ανθρώπινο πρόσωπο[3] και δεν διαθέτει ηθική υπόσταση, αφού αυτή ανήκει μόνο σε άτομο με καλά εδραιωμένη προσωπικότητα[4]. Μάλιστα, αποδέχεται με ηθική επιφύλαξη την κατόπιν αδείας των αρμόδιων κρατικών φορέων δημιουργία και χρήση για την επιστημονική έρευνα προς ανακούφιση σοβαρών ασθενειών κυτταροπλασματικών υβριδικών εμβρύων, τα οποία δεν θα παράγονται με την πρόθεση ή τη δυνατότητα ν’ αναπτυχθούν πέρα των δεκατεσσάρων ημερών από τη σύλληψη, αφού η αποτελεσματικότητα της έρευνας αυτής είναι αμφίβολη και ο χαρακτήρας της αμφιλεγόμενος και με μικρότερη ηθική επιφύλαξη τη δημιουργία και τη χρήση κλωνοποιημένων εμβρύων για τη στοχεύουσα στη θεραπεία ασθενειών επιστημονική έρευνα, έστω και αν αυτά θεωρητικά θα μπορούσαν να γίνουν πρόσωπα που φέρουν την εικόνα του Θεού[5].
Παρατήρηση: Συνεχίζουμε την παρουσίαση σε σειρά άρθρων της μελέτης σχετικά με την Παρεμβατική Γονιμοποίηση της καθηγήτριας Μ.Ε. και θεολόγου, Χαρίκλειας Φωτοπούλου. Πρόκειται για αναθεωρημένη έκδοση του κειμένου το οποίο κατατέθηκε στο ΕΑΠ ως μεταπτυχιακή – διπλωματική εργασία με επιβλέποντες τους κ. Ν. Κόϊο και Ντ. Αθανασοπούλου[1] Three Christian Views on Assisted Conception and Marriage – The Roman Catholic Church, Church of England and Presbyterian Church of Scotland, διαδικτυακός τόπος:http:// www.eubios.info/EJ64H.htm (ανάκτηση 12-04-2013)
