11 Σεπτεμβρίου 2014

Τα πανηγύρια, που εξακολουθούν έστω και υποβαθμισμένα και αλλοιωμένα να γίνονται στα χωριά μας, διατηρούν  ένα σημαντικό μέρος της μουσικοχορευτικής μας παράδοσης. Το πανηγύρι δεν αποτελεί έθιμο με συγκεκριμένο τυπικό και τελετουργικό. Αποτελεί μορφή θρησκευτικής και κοσμικής εκδήλωσης και έκφραση της λαϊκής λατρείας. Τραγούδια και χοροί συνδέονται με τα πανηγύρια και τη διάθεση των ανθρώπων για ψυχαγωγία, είναι τραγούδια του κεφιού και του γλεντιού, και δεν εντάσσονται στα πλαίσια ενός εθίμου. Ζητούμενο σήμερα είναι αν αυτά τα τραγούδια και οι χοροί μπορούν έξω από τη λειτουργικότητα που επιτάσσει μια παραδοσιακή κοινωνία να υπάρξουν. Η κοινωνία, ο αστικός βίος, οι ανάγκες των ανθρώπων, ο τρόπος και τα μέσα ψυχαγωγίας, έχουν αλλάξει. Ωστόσο, οι εθιμικοί κύκλοι: του γάμου, του Δωδεκαημέρου, της Πασχαλιάς και ...

Μια ώρα αρκούσε για να κλονίσει συθέμελα τον κόσμο. Στις 11 Σεπτεμβρίου 2001, η πτώση των "Δίδυμων Πύργων" στην καρδιά της Νέας Υόρκης δε σηματοδοτεί την έναρξη του τέλους της Ιστορίας ούτε της σύγκρουσης των πολιτισμών: εγκαινιάζει την εποχή του παγκοσμιοποιημένου μηδενισμού. Κρυμμένος πίσω από θρησκευτικά ή ιδεολογικά άλλοθι, ο μηδενιστής τρομοκράτης χτυπά. "Σκοτώνω, άρα υπάρχω". Ένα φοβερό φάντασμα στοιχειώνει ξανά τις δημοκρατίες και τις κινητοποιεί. Κανείς, μαθαίνουμε, ούτε ειδήμων, ούτε αναλυτής δεν ήταν σε θέση να φανταστεί ένα τέτοιο γεγονός. Αντιμέτωπος με το απρόβλεπτο, ο άνθρωπος μένει απολιθωμένος από κατάπληξη. Πώς πρέπει να αντιδράσουμε; Ο Andre Glucksmann μας καλεί να αναλογιστούμε τα γεγονότα απόλυτης βίας υπό το φως των μεγάλων λογοτεχνικών έργων. Δυο αιώνες πριν, συγγραφείς όπως ο Φλομπέρ, ...