Πεμπτουσία· Ορθοδοξία-Πολιτισμός-Επιστήμες

Σχέδιο Ανάπτυξης της Ελληνικής Γεωργίας: Ρεαλισμός και Ουτοπία

10 Φεβρουαρίου 2015

Σχέδιο Ανάπτυξης της Ελληνικής Γεωργίας: Ρεαλισμός και Ουτοπία

Gold wheat field and blue sky

Η Ποιότητα – με Π κεφαλαίο – και η ποικιλία των παραγομένων προϊόντων σε συνδυασμό με αξιοπρεπείς τιμές στην αγορά είναι τα μεγάλα μυστικά για την ανάπτυξη της γεωργίας στη χώρα μας.

Εκεί που είχαμε πεισθεί, έστω και ασθενικά, ότι έχουμε πείσει ο ένας τον άλλο, ότι η ανάπτυξη του πρωτογενούς τομέα στη χώρα μας περνά μέσα από το τετράπτυχο: μικρή χώρα -μικρή γεωργική παραγωγή- πλήθος παραγομένων γεωργικών προϊόντων.

Eκεί που με προμετωπίδα την Ποιότητα -Ποιότητα, με Π κεφαλαίο-  των ελληνικών γεωργικών προϊόντων γαλουχηθήκαμε αλλά και γαλουχήσαμε γενιές και γενιές νεαρών αλλά και παλαιότερων συναδέλφων, εκεί που αρνηθήκαμε και απορρίψαμε τις εύκολες προσεγγίσεις των «άσχετων» που τα ξέρουν όλα και «τυρβάζουν υπέρ πάντων», κατέφτασαν «σοβαρές» μελέτες, «απίθανων» και «αδιάβαστων» σχετικά με την ελληνική γεωργική πραγματικότητα εταιρειών, να μας προσγειώσουν σε μια εφιαλτική πραγματικότητα που σκοπό έχει… την κατεδάφιση του πρωτογενούς τομέα στη χώρα μας και τον ενταφιασμό των όποιων προσπαθειών για την αναβάθμισή του.

Μαζί θα ενταφιαστούν και οι έλληνες παραγωγοί και μεταποιητές, αφού το πολυσχιδές έργο τους και οι άοκνες προσπάθειές τους θα αντικατασταθούν από σχήματα θηριώδους μεγέθους που θα έχουν ως κύριο στόχο τους την Ποσότητα αντί της Ποιότητας και τις χαμηλές αντί των αξιοπρεπών τιμών.

Έτσι όμως κινδυνεύει άμεσα με αφανισμό ότι έχει απομείνει από την πρωτογενή παραγωγή στη χώρα μας, που αντιπροσωπεύει πια μόνο το 3% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος και θα προσθέσει ένα σημαντικό αριθμό ατόμων στις στρατιές των ανέργων. Θα πληγεί άμεσα και καίρια η μικρή και μικρομεσαία γεωργική εκμετάλλευση, που αποτελούν το 95% του οικοδομήματος της ελληνικής γεωργίας και θα αποθαρρυνθούν όλοι οι νέοι (μορφωμένοι κατά τεκμήριο) που αναζητούν, εν μέσω της σοβούσης οικονομικής κρίσεως, μια καλύτερη προοπτική για τη ζωή τους στο πλαίσιο ενός νέου στρατηγικού σχεδίου ανάπτυξης του ελληνικού αγροτικού τομέα.

Έτσι επίσης διολισθαίνουν οι σημαντικές προσπάθειες της μικρής και μικρομεσαίας γεωργικής εκμετάλλευσης και θα πληγεί βάναυσα η ιδιωτική πρωτοβουλία η οποία αποτελεί τον κύριο πυλώνα ανάπτυξης στον πρωτογενή τομέα, με την συνεχή αναζήτηση, με την έντονη δημιουργικότητα και με την προθυμία επένδυσης εργασίας και οικονομικών πόρων που τη διακρίνει.

Οι «οικονομίες κλίμακας», άγνωστε και επικίνδυνες έννοιες για την ελληνική πρωτογενή παραγωγή, θα ισοπεδώσουν την εκλεκτή ποιότητα όλων των ελληνικών αγροτικών προϊόντων και θα αποστερήσουν την ελληνική γεωργία και την ελληνική μεταποιητική βιομηχανία από την προστιθέμενη αξία των εκατοντάδων δημιουργημάτων του έλληνα παραγωγού και της ελληνικής γης.

Θα ξαναπώ αυτό που πολλές φορές έχω γράψει στα σημειώματά μου. Η Ελλάδα είναι μια μικρή γεωγραφικά χώρα, με πολύ μικρή γεωργική παραγωγή σε σχέση με την παραγωγή άλλων χωρών της Ευρώπης αλλά και τρίτων χωρών. Έναντι αυτού του μειονεκτήματος διατηρεί ακέραιο ένα μέγα συγκριτικό πλεονέκτημα: την άριστη ποιότητα των αγροτικών της προϊόντων, αποτέλεσμα κυρίως των ιδανικών κλιματολογικών της συνθηκών (άπλετος φωτισμός – ήπιες θερμοκρασίες) και του πλήθους των μικροκλιμάτων της. Αυτό το τελευταίο είναι που διαφοροποιεί τον χαρακτήρα της ελληνικής γεωργίας από τις αντίστοιχες γεωργίες των άλλων Κρατών-Μελών της Ε.Ε. αλλά και τρίτων χωρών και κάνει τα ελληνικά προϊόντα ανταγωνιστικά και ασυναγώνιστα τόσο στην εσωτερική αγορά όσο και στις αγορές του εξωτερικού. Αποτέλεσμα, να πρέπει να τίθενται στο περιθώριο οι χαμηλές, μαζικές τιμές πώλησης των προϊόντων και να επιδιώκονται υψηλές τιμές ως αντιστάθμισμα της πολύ υψηλής ποιότητας. Αυτός πρέπει να είναι ο κύριος στόχος κάθε σχεδίου ανάπτυξης της ελληνικής γεωργίας γιατί μόνο μέσω αυτού μπορεί να προαχθεί το εισόδημα των μικρών, στο σύνολο της χώρας, ελλήνων αγροτών και να διατηρηθεί αδιατάρακτος ο ιστός που συνδέει τα διάφορα τμήματα του ελληνικού αγροτικού τομέα.

Δεν πρέπει να μας ενδιαφέρουν οι «χαμηλές» τιμές και η ανταγωνιστικότητα των προϊόντων που οφείλεται μόνο σ’ αυτές, γιατί έτσι και μετά από πολλά-πολλά χρόνια το έξτρα παρθένο ελληνικό ελαιόλαδο θα πουλιέται προς 2 ευρώ το κιλό και τα εκλεκτής ποιότητας ελληνικά πορτοκάλια δεν θα συγκομίζονται γιατί οι χαμηλές τιμές πώλησης δεν θα αντισταθμίζουν ούτε τα έξοδα συγκομιδής.

Τα τοπικά παραδοσιακά προϊόντα, τα προϊόντα ΠΟΠ και ΠΓΕ που είναι όλα απαράμιλλης ποιότητας και εξαίρετων οργανοληπτικών χαρακτηριστικών θα συνθλιβούν από τις «οικονομίες κλίμακας», θα μαζικοποιηθούν και δεν θα μπορούν να υποστηρίξουν σε καμιά περίπτωση το ήδη γλίσχρο εισόδημα της πλειοψηφίας των ελλήνων αγροτών.

Το σχέδιο ανάπτυξης της ελληνικής γεωργίας πρέπει να είναι ρεαλιστικό, ανθρωποκεντρικό, προσαρμοσμένο στις απαιτήσεις και τις ανάγκες των μικρών γεωργικών εκμεταλλεύσεων, με προμετωπίδα την παραγωγή επώνυμων αγροτικών προϊόντων. Ας αφήσουμε όλους τους άλλους να παράγουν με κριτήριο την Ποσότητα.