Μ.Δευτέρα – Η άκαρπη συκιά

Όταν ο Ιησούς έφτασε στα Ιεροσόλυμα,  θέλησε να πάει στο Ναό του Σολομώντα, το μεγάλο θρησκευτικό κέντρο των Ισραηλιτών, για να προσευχηθεί. Στην είσοδο του Ναού και στην αυλή του είχαν στήσει τα τραπέζια τους έμποροι που πουλούσαν περιστέρια και πρόβατα για τις θυσίες και αργυραμοιβοί, δηλαδή χρηματιστές που αντάλλαζαν νομίσματα. Ο Ιησούς οργίστηκε όταν αντίκρισε αυτή την αθλιότητα. Αναποδογύρισε τα τραπέζια των αργυραμοιβών και φώναξε: «Μετατρέψατε τον οίκο του Θεού από τόπο προσευχής σε άντρο ληστών!».

Αφού εκδίωξε τους εμπόρους από τον Ναό, ο Ιησούς στράφηκε προς τον κόσμο που τον ακολουθούσε. Του έφερναν αρρώστους, τυφλούς και κουτσούς κι αυτός τους θεράπευε. Και οι αρχιερείς και οι γραμματείς ακόμα πιο πολύ εξοργίζονταν μαζί του.

Την άλλη μέρα ο Ιησούς, καθώς περπατούσε με τους μαθητές του έξω από την πόλη, πείνασε. Στο δρόμο του βρέθηκε μια συκιά και θέλησε να φάει σύκα. Αλλά δεν βρήκε ούτε ένα. Η συκιά ήταν άκαρπη. «Από δω και πέρα ποτέ να μην ξανακαρπίσεις!», είπε και αμέσως η συκιά ξεράθηκε.