Δύο προνοητικά σκυλιά

Κάποτε είχε πέσει μεγάλη βαρυχειμωνιά!

– Αχ γυναίκα, ο καιρός όσο πάει και πιο άγριος γίνεται και το χιόνι πέφτει τούφες-τούφες ασταμάτητα!

– Έλα καημένε, είδαμε και μια άσπρη μέρα εδώ στο εξοχικό μας… Θα περνούσαμε μήπως καλύτερα στην πόλη; Δες τι όμορφα που είναι όλα στολισμένα κατάλευκα! Και μην γκρινιάζεις συνεχώς!

Ο γεωργός μας όμως, ο σύζυγος της αισιόδοξης κυρίας, δεν ήταν απαισιόδοξος ούτε και γκρινιάρης. Ήταν απλά λογικός, γιατί καταλάβαινε πως σιγά-σιγά η  «χιονάτη διακόσμηση» δε θα τους επέτρεπε να βγούνε από το σπίτι για προμήθειες και τροφή. Και δυστυχώς  είχε δίκιο.

– Τι θα κάνουμε αντρούλη μου; Το χιόνι ξεπέρασε το ένα μέτρο κι όλα είναι παγωμένα… Παντού ερημιά και τα ντουλάπια μας αδειάσανε…

– Υπομονή, την έκοψε απότομα  ο γεωργός, εξάλλου έχουμε μπόλικο χιόνι για να τρώμε, συμπλήρωσε κοροϊδευτικά, αλλά με το μυαλό του είχε βρει τη λύση. Θα έτρωγαν την προβατίνα τους. Τι να έκαναν;

Όμως η προβατίνα δεν έφτασε… Η βαρυχειμωνιά συνεχιζόταν δίχως έλεος το ίδιο κι ο αποκλεισμός τους.

– Θα σφάξουμε και την κατσίκα, είπε αποφασισμένος ο γεωργός. Τι, θα πεθάνουμε από την πείνα;

Tα ζώα του σπιτιού τα υπόλοιπα πάγωναν κι αυτά μέσα στον στάβλο, αλλά δε φαντάζονταν πως ο αφέντης τους θα έφτανε σε σημείο να τους φάει!  Εξάλλου του δούλευαν χρόνια, τα είχε ανάγκη! Γελάστηκαν όμως. Γιατί η πείνα δε γνωρίζει φιλίες και έλεος. Έτσι σε λίγες μέρες εξαφανίστηκε και το βόδι από τον στάβλο …

– Καιρός να φεύγουμε από δω, είπαν οι σκύλοι αναμεταξύ τους.

– Αφού ο αφέντης δε λυπήθηκε το βόδι του, που του κάνει τη δουλειά και είναι όλη τη μέρα μαζί του, θα λυπηθεί εμάς;

Και το έσκασαν μέσα στο χιόνι και τη βαρυχειμωνιά ψάχνοντας την τύχη τους. Πηγαίνοντας και τουρτουρίζοντας δίστασαν για μια στιγμή, αλλά μετά από λίγο είπε ο ένας στον άλλο:

– Άσε, καλύτερα έτσι, κάπου θα βρούμε καταφύγιο. Δεν μετανιώνω… Γιατί όταν καίγεται το σπίτι του γείτονα, κοίτα να μην καεί και το δικό μας. Προτού  «πιάσουμε φωτιά» λοιπόν….

Και κοίταξαν μπροστά τους φεύγοντας πια, κουνώντας  την ουρά τους με νόημα.

Απόδοση: Δ.Σ.
Αφήγηση: Μαρία Σαββοπούλου

Κάνε κλικ παρακάτω, για ν΄ ακούσεις τον μύθο

%mythos_53_skylia%