Η θέση της Ορθοδοξιας για την Ευθανασία
15 Ιουλίου 2015
Η ζωή αποτελεί δώρο185 του Θεού, η αρχή και το τέλος της οποίας βρίσκονται στη βούλησή Του. Το ανθρώπινο σώμα186 αποτελεί ναό του Αγίου Πνεύματος το οποίο ο άνθρωπος και πρέπει να σέβεται. Το σώμα αποτελεί το χώρο στο οποίο συντελείται το αυτεξούσιο και συναντάται η χάρη του Θεού με την ελευθερία του προσώπου ώστε να επιτύχει τη θέωση.
Ο ιατρός187 και το νοσηλευτικό προσωπικό πρέπει να εργάζεται για την καταπράϋνση των πόνων, την ανακούφιση από τα ενοχλήματα, την καθησύχαση της αγωνίας, την υποβοήθηση προς καλύτερη ανοχή των ταλαιπωριών ώστε να ζει ο άνθρωπος μέχρι τέλους με αξιοπρέπεια.
Η πράξη της ευθανασίας188 ενεργητικής ή παθητικής αποτελεί φόνο. Η ευθανασία αποτελεί υποβοηθούμενη αυτοκτονία, δηλαδή συνδυασμό φόνου και αυτοχειρίας. Κάθε θάνατος που αποτελεί αποτέλεσμα ανθρώπινων επεμβάσεων απορρίπτεται. Η ανθρώπινη προσπάθεια προσδιορισμού των ορίων της ζωής, δεν αναγνωρίζει την ιερότητά189 της. Ο σεβασμός στο δώρο της ζωής απαιτεί την προστασία της με την προσπάθεια διατήρησης της ποιότητας αλλά και της διάρκειάς της. Η ιατρική επέμβαση πρέπει να περιορίζεται ως του σημείου εκείνου που δεν επιτείνεται ο πόνος190. Στόχος είναι η ανακούφιση και όχι η χρονική επέκταση διάρκειας της αγωνίας και των οδυνών. Το ενδεχόμενο παράτασης της ζωής με θεραπευτικές και τεχνικές μεθόδους με αποτέλεσμα την καταρράκωση του ασθενή και των οικείων του είναι γεγονός στο οποίο ο ιατρός δεν πρέπει να συναινεί.
Κατά την εκούσια191 ευθανασία αν πραγματοποιείται από τον ίδιο που θέλει να θέσει τέρμα στη ζωή του είναι αυτοκτονία ενώ αν τον βοηθήσει τρίτο πρόσωπο, συμμετοχή σε αυτοκτονία. Στην τελευταία περίπτωση υπάρχουν και νομικές κυρώσεις από τα Ελληνικά δικαστήρια ως φόνος εκ προμελέτης. Στην ακούσια ενεργητική ευθανασία όπου δεν υπάρχει η σύμφωνη γνώμη του ασθενούς ή δεν είναι σε θέση να εκφράσει το θέλημά του, είναι δολοφονία εκ προθέσεως. Η ζωή για την Εκκλησία έχει απόλυτη αξία και είναι αναντικατάστατη. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να αφαιρεί τη δική του ζωή ή άλλου.
