Μελωδίες από τη Βόρεια Εύβοια

«Παρά το ότι αρκετά τραγούδια της Β. Εύβοιας συναντιούνται στην Κ. και Ν. Εύβοια η πλειοψηφία των δειγμάτων έχουν πολύ μεγαλύτερη σχέση με το τραγούδι της στεριανής Ελλάδας (Ρούμελη – Πελοπόννησος – Θεσσαλία – Μακεδονία).

Σε Ευβοϊκά τοπωνύμια παραπέμπει μόνο το αρ. 60 (Άγιος, Μαντούδι), ενώ αρκετά κάνουν αναφορές στη Ρούμελη, σε ρουμελιώτικα τοπωνύμια και βουνά (Βάλτος, Δομοκός, Λειβαδιά, Γκιώνα, Βαρδούσια), ή σε μέρη της Πελοποννήσου (Πάτρα), Θεσσαλίας (Όλυμπος), Ηπείρου (Άρτα, Γιάννινα) και Μακεδονίας (Καστοριά, Κασσάντρα). Τα μόνα τραγούδι με αναφορά άμεση ή έμμεση στη θάλασσα είναι τα αρ. 15, 56, 51, 52, 67, 119, 138, 160, 163, και 171).

Στη σχέση Β. Εύβοιας – Στερεάς συνηγορεί και το πλήθος των τσάμικων και κλέφτικων που ηχογραφήθηκαν τόσο από τον Σέττα όσο κι από το ΜΛΑ. Έπειτα βρέθηκαν στον Άγιο και τη Λιχάδα δύο τραγούδια που προέρχονται από το επιτελούμενο στη Θήβα αποκριάτικο έθιμο του «Βλάχικου Γάμου».

Περίπου 15 τραγούδια της παρούσας συλλογής έχουν πανελλήνια εμβέλεια και θα μπορούσαμε να τα συναντήσουμε σε κάθε γωνιά της ελληνικής γης. Ενώ πολλά από τα 220 τραγούδια της εντοπίστηκαν να λέγονται με τα ίδια ή άλλα κείμενα σε νησιά (π.χ. αρ. 74, 76, 87, 110), χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έχουν ιδιαίτερο νησιώτικο ύφος.

Εντύπωση κάνει ότι κανένα από τα παραπάνω δεν τραγουδιέται σε τροχαϊκό δεκαπεντασύλλαβο, στίχος που είναι αρκετά διαδεδομένος στις κοντινές με τη Β. Εύβοια Β. Σποράδες. Αλλά το πιο ακαταμάχητο επιχείρημα που αποδεικνύει τη στεριανή προέλευση όλων αυτών των τραγουδιών είναι ότι το 27% χρησιμοποιεί ανημιτονικές ή ανημιτονίζουσες κλίμακες, που λείπουν τελείως από τα νησιά.»

(απόσπασμα από την εισαγωγή του βιβλίου ”Μελωδίες από την Β. Εύβοια”)