Δεύτε λάβετε φως

Το Πάσχα του 1926 έπεφτε τη χρονιά εκείνη στις 2 Μαΐου. Οι προσκυνητές, που θα έφταναν στα Ιεροσόλυμα, σίγουρα θα ήταν πολύ περισσότεροι από άλλες χρονιές. Έτσι συνέβαινε πάντα, όταν το Πάσχα έπεφτε αργά. Οι ταξιδιώτες ξεκινούσαν για το προσκύνημα μέσα στην άνοιξη. Τότε που ο καιρός γλύκαινε και οι θάλασσες ημέρευαν.

Πουθενά αλλού δεν μπορείς να ζήσεις τόσο έντονα το Πάσχα όσο στα Ιεροσόλυμα. Είναι η πόλη της γης και του ουρανού. Βαδίζεις στα πλακόστρωτα σοκάκια της και ξέρεις πως κάθε σου βήμα πατά πάνω στα χνάρια του Χριστού, τα μάτια σου αντικρίζουν ό,τι αντίκρισε το βλέμμα Του, τα χέρια σου αγγίζουν χαράγματα ψηλαφητά της παρουσίας Του.

Είναι μια τρέλα εκείνο το ιερό συναπάντημα με την ευλογημένη πόλη, την πόλη της Ιερουσαλήμ. Μια τρέλα, που υπερβαίνει καθετί το λογικό και σ΄ οδηγεί από τα στενά δρομάκια της στον ουρανό.

Μέσα σ΄ αυτήν την τρέλα ζούσε και ο πατήρ Μητροφάνης, ο φύλακας του Παναγίου Τάφου. Και είναι τόσο δύσκολο ένας νεαρός καλόγερος, όπως εκείνος, να διαχειριστεί την τρέλα της νιότης των είκοσι έξι του χρόνων και ταυτόχρονα την τρέλα της αγάπης του Χριστού.

Είναι λοιπόν Πάσχα κι ο πατήρ Μητροφάνης, συγκλονισμένος, θέλει να δει με τα ίδια του τα μάτια το Μεγάλο Σάββατο μέσα στο Πανάγιο Τάφο την αφή του Αγίου Φωτός. Τότε…

Μια ιστορία της βραβευμένης Άννας Ιακώβου, εμπνευσμένη από τις αφηγήσεις του ίδιου του πρωταγωνιστή της και εικονογραφημένη από τον επίσης διακεκριμένο για την προσφορά του στην εικονογράφηση παιδικών βιβλίων αρχιτέκτονα και εικονογράφο Σπύρο Γούση.

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Άθως Παιδικά