Ταϊβάν, εκεί όπου η Ορθοδοξία μὀλις αρχίζει να γίνεται γνωστή (Αρχιμ. Ιωνάς Μούρτος, Ιεραπόστολος)

[Προηγούμενη δημοσίευση: http://bitly.com/1TnsDUn]

Α.Κ.: Όσοι γίνονται Ορθόδοξοι γιατί γίνονται; Τί τους οδηγεί στην αναζήτηση της Ορθοδοξίας;

π. ΙΩΝΑΣ: Δεν είναι εύκολο να σας απαντήσω. Γίνονται Ορθόδοξοι γιατί… Η Ορθόδοξη Θεολογία κατ’ αρχήν τώρα γίνεται γνωστή, δεν υπάρχει στην Ταϊβάν. Πως να υπάρχη, δηλαδή, αφού δεν υπάρχει ούτε ο όρος, αλλά δεν υπάρχουν ούτε ορθόδοξα βιβλία στην κινεζική γλώσσα. Και το λέω αυτό επίσης με πολύ πόνο ψυχής και πολλή ντροπή. Υπήρχαν μερικά ορθόδοξα βιβλία εδώ και εκατό χρόνια και παραπάνω, επειδή οι Ρώσοι είχαν δημιουργήσει στη Βόρεια Κίνα μια Ιεραποστολή, αλλά επειδή η κινεζική γλώσσα αλλάζει, όπως και η ελληνική άλλωστε αλλάζει, είναι μεταφρασμένα τα βιβλία σε αρχαία κινεζική γλώσσα την οποίαν ουδείς καταλαβαίνει σήμερα.

Το μοναδικό βιβλίο που υπάρχει είναι αυτό που μεταφράστηκε εδώ, φυσικά όχι από μένα, του αειμνήστου πατρός Αλεβιζοπούλου, «Η Ορθόδοξη Εκκλησία». Είναι ένα βιβλίο Κατήχησης, είναι ένα πάρα πολύ καλό βιβλίο, είναι απλό και μπορεί να χρησιμοποιηθή επίσης και σαν τέξτ ακόμα και σε Πανεπιστήμιο εδώ πέρα, τουλάχιστον σε κάποιες θεολογικές σχολές, οι οποίες υπάρχουν πάρα πολλές, φυσικά των Προτεσταντών και των Καθολικών. Σας επαναλαμβάνω, εμείς κοιμόμαστε.

Λοιπόν, τι τους οδηγεί; Τους αρέσει πάρα πολύ η Ορθόδοξη Θεολογία, διότι πρώτη φορά καταλαβαίνουν πολλά πράγματα. Όπως θα δήτε παραπέρα, η έννοια του Θεού που έχουμε εμείς δεν είναι η ίδια με την έννοια που τους δίνουν αυτοί ή που τους δίνουν στην κινεζική θρησκεία ή στο Βουδισμό. Επίσης τους οδηγούν μερικές φορές πρακτικοί λόγοι. Ας πούμε επειδή είναι κάποιες γυναίκες ή άνδρες παντρεμένοι με Έλληνες ή Ελληνίδες αντίστοιχα και θέλουν να γίνουν Ορθόδοξοι. Στην περίπτωση αυτή εγώ, τουλάχιστο σε μια περίπτωση που έγινε αυτό το πράγμα, είπα σε μια γυναίκα ότι, εάν θέλης να βαπτιστής, επειδή θες να παντρευτής, να σου δώσω εγώ χαρτί ότι είσαι Ορθόδοξη, παρά να σε βαπτίσω και να μην το πιστεύης. Γιατί δεν ήθελα να κάνω ένα Μυστήριο, εφ’ όσον ο άλλος ήθελε να κάνη ένα γάμο και τίποτα άλλο. Όμως μου είπε·. «Όχι θέλω να δώ και θα σου πω». Όταν είδε μου είπε: «Ανακάλυψα έναν καινούριο κόσμο. Ποτέ δεν μπορούσα να φανταστώ τόσο όμορφη ζωή».

Α.Κ.: Είναι εύκολο να διακρίνουν μεταξύ Ορθοδοξίας και άλλων Ομολογιών;

π. ΙΩΝΑΣ: Θα έλεγα είναι εύκολο και είναι δύσκολο. Είναι εύκολο γιατί η Ορθόδοξη Εκκλησία, η Θεολογία της, έχει χαρακτηριστικά τα οποία είναι μοναδικά. Την έννοια της Αγίας Τριάδος αλλά όχι με τις συγχύσεις κλπ. που έχουν οι άλλοι. Την έννοια του Ακτίστου Φωτός, που δεν την έχουν οι Καθολικοί και αυτό δημιουργεί πολύ όμορφη Θεολογία, ό,τι πιο ωραίο υπάρχει. Έναν Θεό που δεν είναι ένας τύραννος να περιμένη και να γράφη τις αμαρτίες σου. Η Κόλαση δεν είναι αυτό που νομίζουμε, αλλά το Άκτιστο Θείο Φως που άλλοτε φωτίζει άλλοτε καίει και πολλά άλλα πράγματα τα οποία κάνουν τους ανθρώπους να ελπίζουν.

Με ρωτάτε όμως αν είναι εύκολο να διακρίνουν. Για να διακρίνουν πρέπει να ξέρουν. Που να ξέρουν την Ορθόδοξη Θεολογία; Από που; Από τα βιβλία; Αφού δεν υπάρχουν! Στην Ελλάδα βλέπετε κάθε χωριό, κάθε ενορία βγάζει περιοδικό. Στον κινεζικό κόσμο δεν έχουμε τίποτα. Είναι εύκολο να διακρίνουν επίσης φυσικά από τη Θεία Λειτουργία και από πολλά άλλα πράγματα. Αλλά πώς, αφού είμαστε ανύπαρκτοι.

Α.Κ.: Υπάρχουν κοινά στοιχεία της παραδόσεώς τους και της Ορθοδοξίας;

π. ΙΩΝΑΣ: Αυτό είναι μια πολύ μεγάλη ερώτηση. Για μένα αυτό πιστεύω ότι είναι έργο της ζωής μου, όση μου δώσει ο Θεός. Βεβαίως και υπάρχουν και μάλιστα ειδικά για τους Κινέζους η Ορθοδοξία είναι η πιο κοντινή θρησκεία σε αυτούς. Θα’πρεπε να γραφτούν βιβλία, για να σας απαντήσω σ’ αυτό. Θα σας απαντήσω σε μερικά πράγματα. Γενικά οι άνθρωποι που είναι εδώ έχουν την αυτόχθονη κινεζική θρησκεία. Υπάρχει βέβαια ο Βουδισμός, αλλά δεν είναι ακριβώς Βουδιστές και ο Ταοϊσμός που είναι ένα είδος γηγενούς θρησκείας. Δεν είναι ακριβώς γνήσιοι Βουδιστές π.χ. τρώνε κρέας. Πας ας πούμε στα λεγόμενα τέμπλς, στους ναούς τους και δε βλέπεις αγάλματα μόνο του Βούδα, αλλά βλέπεις διαφόρων τοπικών θεοτήτων, πολύ άσχημα βέβαια.

[Συνεχίζεται]