Πεμπτουσία· Ορθοδοξία-Πολιτισμός-Επιστήμες

Η ανισότητα δεν είναι ούτε αναπόφευκτη, ούτε ανυπέρβλητη

5 Ιουλίου 2016

Η ανισότητα δεν είναι ούτε αναπόφευκτη, ούτε ανυπέρβλητη

(Wearing yellow shirt) Muhammad Modu, 15, an internally displaced person from Malori, digs through a rubbish dump in a gated compound just off the main road that runs through the Mairi Garage Market in Maiduguri, Nigeria for saleable items on March 24, 2016. Muhammad sifts through the smouldering refuse of his middle class surroundings. With the sun pounding down on him and the smoke eating at his plastic flip-flops, his body feels like it’s on fire. But the hardest part, he says, is waiting for the trash to arrive. You never know if you’ll find much to make the wait worthwhile. After two to three days of this painstaking work, Muhammad gathers enough material to sell for N150-200, or 75 cents to a dollar. In Nigeria disparities start early, and widen as children grow older. Two years ago, Boko Haram attacked his village, and Muhammad and his family fled by foot with only the clothes on their backs. Today, Muhammad is one of the 124 million out-of-school children and adolescents throughout the world. He is also one of at least 75 million children whose education has been disrupted by conflict. Complex emergencies and protracted crises – sparked by violent conflict; natural disasters, including those linked to climate change; or epidemics – do not just temporarily interrupt children’s lives and schooling. They can close the doors on education for a lifetime.  Today, Muhammed lives with his grandfather in Maiduguri and has been out of school for nearly two years. The rest of his family live in a nearby informal IDP camp. Scavenging garbage earns Mohammad approximately 40 Naira (USD$0.20) a day. Mohammad doesn't know what he wants to be when he grows up because, he said, it's impossible to think about the future when you're not in the school system. “I used to dream that I could be a solider, or something like that. But now I’m not in school, so I don’t know what I could be in the future.”  Even before violent conflict forced Muhammad out of school

Δεκαπεντάχρονος Νιγηριανός ψάχνει στα σκουπίδια για αντικείμενα που θα μπορούσαν να πουληθούν. Φωτ.: UNICEF/UN016294/Gilbertson VII Photo

Φτώχεια, αναλφαβητισμός και πρόωροι θάνατοι περιμένουν τα πιο φτωχά παιδιά του κόσμου. Κάνοντας τις σωστές επιλογές τώρα, είναι δυνατόν να αντιστραφεί, και θα αντιστραφεί αυτή η μοίρα, αναφέρει νέα έκθεση της UNICEF.

69 εκατομμύρια παιδιά θα πεθάνουν από αιτίες που ως επί το πλείστον μπορούν να προληφθούν, 167 εκατομμύρια παιδιά θα ζουν στη φτώχεια, και 750 εκατομμύρια γυναίκες θα έχουν παντρευτεί πριν την ενηλικίωσή τους, μέχρι το 2030, την ημερομηνία εκπλήρωσης των Στόχων για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη – εκτός και αν ο κόσμος επικεντρωθεί περισσότερο στη δεινή κατάσταση των παιδιών που βρίσκονται σε πιο μειονεκτική θέση, σύμφωνα με τη σχετική έκθεση της UNICEF.

Η Κατάσταση των Παιδιών στον Κόσμο, η ετήσια κορυφαία έκθεση της UNICEF, σκιαγραφεί μια έντονη εικόνα αυτού που περιμένει τα φτωχότερα παιδιά του κόσμου αν οι κυβερνήσεις, οι δωρητές, οι επιχειρήσεις και οι διεθνείς οργανισμοί δεν επιταχύνουν τις προσπάθειες για την αντιμετώπιση των αναγκών τους.

Η έκθεση σημειώνει ότι έχει γίνει σημαντική πρόοδος όσον αφορά την παιδική επιβίωση, στο να στείλουμε τα παιδιά στο σχολείο και να βγάλουμε ανθρώπους από τη φτώχεια. Τα ποσοστά της κάτω των πέντε ετών θνησιμότητας παγκοσμίως μειώθηκαν περισσότερο από το μισό από το 1990, αγόρια και κορίτσια πηγαίνουν στο δημοτικό σχολείο σε ίσους αριθμούς σε 129 χώρες, και ο αριθμός των ανθρώπων που ζουν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας σε όλο τον κόσμο είναι σχεδόν ο μισός σε σχέση με τη δεκαετία του 1990.

Όμως η πρόοδος αυτή δεν υπήρξε ούτε ίση ούτε δίκαιη, αναφέρει η έκθεση. Τα φτωχότερα παιδιά έχουν διπλάσιες πιθανότητες να πεθάνουν πριν από τα πέμπτα γενέθλιά τους και να πάσχουν από χρόνιο υποσιτισμό σε σχέση με τα πλουσιότερα. Σε πολλά μέρη της Νότιας Ασίας και της Υποσαχάριας Αφρικής, τα παιδιά που γεννήθηκαν από μητέρες χωρίς εκπαίδευση είναι σχεδόν 3 φορές πιο πιθανό να πεθάνουν πριν τα 5 τους χρόνια σε σχέση με εκείνα που γεννήθηκαν από μητέρες με δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Και τα κορίτσια από τα φτωχότερα νοικοκυριά έχουν 2,5 περισσότερες πιθανότητες να παντρευτούν σε παιδική ηλικία σε σύγκριση με τα κορίτσια από τα πλουσιότερα νοικοκυριά.

Πουθενά δεν υπάρχει πιο ζοφερή προοπτική από ότι στην Υποσαχάρια Αφρική, όπου τουλάχιστον 247 εκατομμύρια παιδιά – ή τα 2 στα 3 – ζουν σε πολυδιάστατη φτώχεια, στερούμενα από αυτά που χρειάζονται για να επιβιώσουν και να αναπτυχθούν, και όπου σχεδόν το 60% των νέων 20-24 ετών από το φτωχότερο πέμπτο του πληθυσμού είχαν λιγότερα από τέσσερα έτη εκπαίδευσης. Με τις τρέχουσες τάσεις, η έκθεση προβλέπει, ότι μέχρι το 2030 η Υποσαχάρια Αφρική θα έχει:

  • Σχεδόν τα μισά από τα 69 εκατομμύρια παιδιά που θα πεθάνουν πριν τα πέμπτα τους γενέθλια – από ως επί το πλείστον αποτρέψιμες αιτίες μέχρι το 2030.
    • Περισσότερα από τα μισά από τα 60 εκατομμύρια παιδιά πρωτοβάθμιας σχολικής ηλικίας που θα εξακολουθούν να είναι εκτός σχολείου, και
    • 9 στα 10 παιδιά που ζουν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας.

Παρά το γεγονός ότι η εκπαίδευση διαδραματίζει ένα μοναδικό ρόλο στην εξομάλυνση των ανισοτήτων για τα παιδιά, ο αριθμός των παιδιών που δεν πηγαίνουν στο σχολείο έχει αυξηθεί από το 2011, και ένα σημαντικό ποσοστό αυτών που πηγαίνουν στο σχολείο δεν μαθαίνουν. Περίπου 124 εκατομμύρια παιδιά σήμερα δεν φοιτούν στην πρωτοβάθμια και κατώτερη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, και σχεδόν 2 στα 5 που όντως τελειώνουν το δημοτικό σχολείο δεν έχουν μάθει να διαβάζουν, να γράφουν ή να κάνουν απλές αριθμητικές πράξεις.

Η έκθεση παραπέμπει σε στοιχεία που δείχνουν ότι η επένδυση στα πιο ευάλωτα παιδιά μπορεί να αποδώσει άμεσα και μακροπρόθεσμα οφέλη. Η μεταβιβάσεις μετρητών, για παράδειγμα, έχει αποδειχθεί ότι βοηθούν τα παιδιά να μείνουν στο σχολείο περισσότερο και να προχωρούν σε υψηλότερα επίπεδα εκπαίδευσης. Κατά μέσο όρο, κάθε επιπλέον έτος εκπαίδευσης που λαμβάνει το παιδί, αυξάνει το εισόδημά του ως ενήλικας κατά περίπου 10%. Και για κάθε επιπλέον έτος φοίτησης που ολοκληρώνεται, κατά μέσο όρο, από νέους ενήλικες σε μια χώρα, τα ποσοστά φτώχειας της χώρας πέφτουν κατά 9%.

Η ανισότητα δεν είναι ούτε αναπόφευκτη, ούτε ανυπέρβλητη, υποστηρίζει η έκθεση. Καλύτερα δεδομένα σχετικά με τα πιο ευάλωτα παιδιά, ολοκληρωμένες λύσεις στις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν τα παιδιά, καινοτόμοι τρόποι για την αντιμετώπιση των παλιών προβλημάτων, πιο δίκαιες επενδύσεις και αυξημένη συμμετοχή από τις κοινότητες – όλα αυτά τα μέτρα μπορούν να βοηθήσουν στην εξομάλυνση των ανισοτήτων για τα παιδιά.