5 Οκτωβρίου 2016

Ένα χειμωνιάτικο απόγευμα στα έρημα σοκάκια του Σχοινουδίου περπατά βιαστικά ένα επτάχρονα αγόρι. Προορισμός του ένα αρχοντικό σπίτι στο Χάλακα, στο οποίο πρέπει να φτάσει ακολουθώντας διαφορετική διαδρομή κάθε φορά, για να μην κινήσει τις υποψίες των Τούρκων και αποφεύγοντας να περάσει από τον κεντρικό δρόμο με τα καφενεία, όπου μαζί με τους Έλληνες θαμώνες σύχναζαν και οι Τούρκοι δάσκαλοι του σχολείου του. Με πολλές προφυλάξεις και προσέχοντας να μην το δει κανένας, φτάνει στο αρχοντόσπιτο, χτυπά την πόρτα, την οποία ανοίγει αμέσως, σαν να περίμενε η ψιλόλιγνη και ευγενική οικοδέσποινα του σπιτιού, βάζει μέσα το παγωμένο αγοράκι χαιδευοντάς του τα μαλλιά. Το οδηγεί στο καθιστικό, με την κεραμική σόμπα να ζεσταίνει το χώρο, δυναμώνει το φως στη πορσελάνινη γκαζόλαμπα και ...

Η θέση του λειψάνου Η θέση του λειψάνου ήταν η εξής: το κρανίο ήταν όλο φα­λα­κρό τοποθετημένο πάνω στους σπονδύλους του αυχένα. Το υπό­λοι­πο σώμα ήταν ντυμένο με κά­ποιο βαμβακερό χιτώνα. Τα οστά ήταν κον­τά το ένα στο άλλο, συγ­κρα­τη­μέ­να σε άλλα μέρη από τους τέ­νον­τες και σε άλλα μέρη από ένα λεπτό δέρμα του περιοστέου. Ολό­κληρο το σώμα στη­ρι­ζό­ταν στον αριστερό ώμο και μηρό και ήταν στραμμένο προς ανατολάς βλέποντας προς τον τοί­χο του πα­λαι­ού καμαρωτού Κοι­μητηρίου. Οι κνή­μες ακουμπούσαν στα μη­ριαία οστά και τα γό­να­τα στα πλευρά. (Όπως δηλαδή γονα­τί­ζου­με για να κάνουμε εδα­φιαίες μετάνοιες). Τα χέ­ρια του ήταν το­πο­θε­τη­μέ­να πάνω στο στήθος σε σχήμα σταυ­ρού. Κάτω δε από το δεξί χέρι βρι­σκόταν μια παλιά εικό­να, που φαι­νό­ταν να ...

Eυλόγησον Πάτερ, Ο Θεός πάντοτε κάνει θαύματα και θα συνεχίσει να θαυ­μα­τουρ­γεί με σκοπό να επαναφέρει τον άνθρωπο στην τιμητική θέση «του κατ’ εικόνα» στην οποίαν βρισκόταν και την οποίαν έχασε με την πτώση. Όποιος παρασύρεται από τις υλικές αισθήσεις, εξα­πα­τά­ται από τις επιθέσεις τους, και δεν έχει χρόνο να εξετάσει τον εαυ­τόν του και να σκεφθεί όχι μόνο όσα αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις του, αλλά όσα είναι αληθινά. Ούτε θυμάται το σωτήριο λόγο, δη­λα­δή ότι «άνθρωπος δεν είναι αυτό πού φαίνεται», ώστε αφου κα­τα­νο­ή­σει την τιμητική θέση και την καταγωγή του από το Θεό να ανε­βαί­νει νοερά προς αυτόν. Αν απελευθερωνόταν από τη δουλεία στα υλικά, χωρίς πολλή προσπάθεια, θα μπορούσε να αντι­λη­φθεί πόσα θαύματα κάνει μπροστά του, ο πάντοτε φιλάνθρωπος ...