Πεμπτουσία· Ορθοδοξία-Πολιτισμός-Επιστήμες

«Η Ελλάς εκκενούται». Κραυγή αγωνίας για τη μετανάστευση των νέων (Στέλιος Κούκος)

4 Φεβρουαρίου 2017

«Η Ελλάς εκκενούται». Κραυγή αγωνίας για τη μετανάστευση των νέων (Στέλιος Κούκος)

Η εισαγωγή που έγραψα για το αφιέρωμα της «Μακεδονίας της Κυριακής» (5/2/2017) που έχει θέμα τη μετανάστευση των νέων μέσα από μια επιστολή κραυγή που δημοσιεύτηκε στη “Μακεδονία” το Φεβρουάριο του 1961.

“Η Ελλάς εκκενούται! Αι νομαρχίαι πολιορκούνται στενώς από χιλιάδας νέων, υγιών, ευρώστων, φιλοτίμων…”!

metanastes2

Το απόσπασμα θα μπορούσε να ανήκει σε έκτακτο πολεμικό ανακοινωθέν για μία ηρωική προσπάθεια, αλλά στη συνέχεια διαβάζουμε ότι οι νέοι αυτοί “εκλιπαρούν για μίαν θέσιν υπό τον ήλιον, διά να ζήσουν”! Και μάλιστα πως “δεν είναι εκατοντάδες, είναι χιλιάδες, είναι μυριάδες, είναι ολόκληρα χωρία, είναι ολόκληροι περιφέρειαι. Απ’ άκρου εις άκρον της Ελλάδος ένας πόθος κινεί την νεολαίαν αλλά και τους παρήλικας και μία κραυγή ακούεται: Να φύγωμεν διά να ζήσωμεν”!

Κάποιος θα μπορούσε να σκεφτεί πως στην ουσία πρόκειται για κάτι εντελώς αντιηρωικό, αφού η περιγραφή αφορά την προσπάθεια εγκατάλειψης της πατρίδας… Ποια είναι λοιπόν η αλήθεια για αυτήν την ιδιότυπη εν καιρώ ειρήνης “λιποταξία” των νεαρών Ελλήνων;

Την Κυριακή 5 Φεβρουαρίου του 1961 η εφημερίδα “Μακεδονία”, που τις προηγούμενες ημέρες στη δημοσιογραφική έρευνά της κατέγραφε αντίστοιχα γεγονότα, δημοσιεύει ως κύριο άρθρο της μία επιστολή με τίτλο “Η Ελλάς εκκενούται”. Η επιστολή φέρει την υπογραφή “Παλαιός Φιλελεύθερος”. Η ίδια η εφημερίδα σε μία μικρή εισαγωγή τονίζει πως παρά τις επιφυλάξεις της για ορισμένα σημεία δημοσιεύει ολόκληρη την επιστολή λόγω “της επικαιρότητος του θέματος, των καταδήλως ειλικρινών διαθέσεων του γράφοντος αλλά και των αναντιρρήτων αληθειών, τας οποίας περιέχει…”.

Και να που για ακόμη μία φορά συντελείται “αφαίμαξη” και “απίσχναση” της χώρας ή ακόμη και ολόκληρου του ελληνισμού. Η ελληνική κοινωνία ξαναζεί σε μεγαλύτερη ένταση καταστάσεις που προ πολλού είχαν καταγραφεί στο δημοτικό τραγούδι και στα διηγήματα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη. Αυτή τη φορά έρχεται να τις ψάλει ή καλύτερα να τις θρηνήσει το λαϊκό τραγούδι με τη φωνή του Στέλιου Καζαντζίδη. Και ο καημός της ξενιτιάς μέσα από τη φωνή-λυγμό του Καζαντζίδη φαίνεται απαραμύθητος και αγιάτρευτος.

Μία κραυγή όμως και ένα ουρλιαχτό είναι και η ίδια η συγκλονιστική επιστολή που δημοσίευσε η “Μακεδονία”, η οποία καλεί την πολιτική ηγεσία να αναλάβει τις ευθύνες της και να δώσει λύσεις για την ανάσχεση της μετοικεσίας των νέων, όπως τη χαρακτηρίζει. Και μάλιστα κατηγορεί την κυβέρνηση, που επιχαίρει και διευκολύνει αυτήν την εν απογνώσει εγκατάλειψη της χώρας.

Είναι προφανείς οι λόγοι για τους οποίους δημοσιεύουμε εν έτει 2017 την επιστολή αυτή. Η φυγή εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων προς ξένες χώρες στερεί για ακόμη μία φορά τη χώρα από την πιο ζωτική ικμάδα της. Μήπως είναι καιρός λοιπόν να ληφθούν μέτρα για την αντιστροφή της τάσης;