Πεμπτουσία· Ορθοδοξία-Πολιτισμός-Επιστήμες

Το αίσιο τέλος μιας αληθινής ιστορίας αντίστασης στην Κατοχή που έγινε βιβλίο (Γέροντας Γαβριήλ Διονυσιάτης, Προηγούμενος Ι.Μ. Αγίου Διονυσίου, Αγίου Όρους († 1983)

12 Μαρτίου 2017

Το αίσιο τέλος μιας αληθινής ιστορίας αντίστασης στην Κατοχή που έγινε βιβλίο (Γέροντας Γαβριήλ Διονυσιάτης, Προηγούμενος Ι.Μ. Αγίου Διονυσίου, Αγίου Όρους († 1983)

[Προηγούμενη δημοσίευση: http://www.pemptousia.gr/?p=153634]

Εις το άκουσμα κατεξανέστη ο Ηγούμενος και διά του ιδίου διερμηνέως εδήλωσε σαφώς, ότι η Μονή είναι εις την διάθεσίν των, και αν ευρεθή ίχνος Άγγλου, να τον περιχύσουν διά πετρελαίου και να τον καύσουν εις το μέσον της αυλής τον ίδιον τον Ηγούμενον.

Εις την διακοίνωσιν ταύτην ο επί κεφαλής είπε καγχάζων: «Ότι αυτές τις Κεφαλλονίτικες πονηριές τις μάθαν πλέον οι Γερμανοί και δεν περνούν…».

katoxika2

Ο Ηγούμενος εννόησεν, ότι εξελήφθη η Μονή του ως του Αγίου Παύλου, όπου το πλείστον των Πατέρων είναι Κεφαλλήνες, και ζητήσας συγγνώμην, εξήλθεν προς στιγμήν και έστειλεν επειγόντως είδησιν προφορικήν εκείσε, ότι απόσπασμα Γερμανικόν έρχεται προς έρευναν δι’ ανακάλυψιν Άγγλων.

Μετά μίαν ώραν, ότε πλέον είχε φθάσει η είδησις εις τον προς ον όρον, έφερε και πάλιν το ζήτημα εις την συνομιλίαν.

Και εις βεβαίωσιν και αύθις του Γερμανού ότι οι Κεφαλλήνες ανέκαθεν συμπαθούν τους Άγγλους, και είναι βέβαιος ότι κρύπτονται τοιούτοι εν τη Μονή, του είπεν ότι εις την Μονήν αυτή ούτε ένας Κεφαλλήν ή Επτανήσιος δεν υπάρχει. Εκείνος τινάχθηκε επάνω και ρώτησε: «Μα δεν είναι εδώ ο Άγιος Παύλος;…»· Και εις βεβαίωσιν του Ηγουμένου ότι είναι παρέκει, το άλλο Μοναστήρι, διέταξε αμέσως και αυτοστιγμεί την αναχώρησιν προς τα εκεί. Ήτο όμως αργά. Η θεία Πρόνοια είχεν επιτελέσει το έργον της.

Ταύτα έως εδώ. Τα παρακάτω περιγράφονται από τον ίδιον τραυματίαν Άγγλον, τότε Υπολοχαγόν και ήδη Διοικητήν Ταξιαρχίας εν Κένυα, δρώσης κατά των ιθαγενών Μάου-Μάου, ίσως αύριον κατά των Πατριωτών Κυπρίων, ίνα αποδοθή η ευγνωμοσύνη των κοινών αγώνων κατά τους δύο μεγάλους πολέμους, οπότε οι νυν φίλοι των Τούρκοι, κατά τον πρώτον τους ρίξανε στη θάλασσα των Δαρδανελλίων, εις δε τον δεύτερον εθεώντο απαθώς την αγωνίαν των. Τους έφαγαν βαγόνια ολόκληρα λίρες, και εν τέλει ερωτοτρόπουν προς τους Γερμανούς και εξώντωναν μυστικώς τους αποβιβαζομένους εις την χώραν των Άγγλους και Αγγλόφιλους.

Και προς πίστωσιν, ας ακούσωμεν τί γράφει εις το βιβλίον του ο ανωτέρω Θωμάς Τόμψων. Αφού εξιστορεί όλα τα διατρέξαντα μετά την δραπέτευσίν του εκ Θεσσαλονίκης και τα της περιθάλψεώς του παρ’ ημών, ως άνωθι, και έτι ζωηρότερου, λέγει ότι από της μεταβάσεώς του εις Καυσοκαλύβια ανεχώρησαν μετά δεκαήμερον εν μέσω χειμώνος με λέμβον, ην ωδήγουν δύο νεαροί και ενθουσιώδεις Μοναχοί, και εντός είκοσι ωρών ευρίσκετο έξωθι του Αϊβαλί. Εκεί όμως εσηκώθη σφοδρός εναντίος άνεμος και εντός δέκα εξ ωρών ιστιοπλοΐας και με σφοδράν τρικυμίαν ευρέθησαν πάλιν έμπροσθεν της Λαύρας. Αυτός απεγοητεύθη και παρεκάλει τους Μοναχούς να τον βγάλουν έξω. Εκείνοι όμως γνωρίζοντες, ότι η Λαύρα είχε γερμανικόν φυλάκιον, δεν του έδιδον σημασίαν, παρά μόνον σταυροκοπούντο και έλεγον προσευχάς. Ως δε έμαθε παρ’ αυτών ύστερον, τους Χαιρετισμούς της Παναγίας, Ύμνον παρεμφερή προς το «Άβε Μαρία» των Καθολικών.

katoxika1Παρ’ ελπίδα και εντός λεπτών ήλλαξεν ο καιρός και ο άνεμος μετετράπη εις Ζέφυρον (μαΐστρον), με τον οποίον ουριοδρομούντες εφθάσαμεν εντός εικοσαώρου εις Τσεσμέν της Ερυθραίας. Και τότε, δη τότε, ήτο το θαύμα της Παναγίας εις την προκυμαίαν! Ίστατο εν πολιτική περιβολή ο αδελφός του, ανώτερος Αξιωματικός του Αγγλικού στρατού, εντεταλμένος να παραλαμβάνη τους φυγάδας εξ Ελλάδος διά Μέσην Ανατολήν, και παρ’ ου έμαθεν, ότι αν απεβιβάζετο εις Αϊβαλί ή άλλον δρόμον της Σμύρνης, ασφαλώς θα εξωντώνετο από τους γερμανόφιλους Τούρκους.

Και όμως!… Δεν αποκλείεται και αυτός ο γράφων και ο αδελφός του εν συνεργασία μετά των φίλων των Τούρκων να κτυπήσουν τους ειλικρινείς και πάντοτε συνεπείς φίλους και συμμάχους Έλληνας!… Ο εν λόγω Θωμάς Τόμψων εξακολουθεί να μας γράφη, το δε βιβλίον του επιγράφεται Τόμας Τόμψων, London 1946(24).

Ο Νεοζηλανδός ήρωας του διηγήματος Major General W. Β. «Sandy» Thomas, το έτος 2011, έζη ακόμη εις την Αυστραλίαν εις ηλικίαν 92 ετών. Το έτος 2009 απέστειλε τον εγγονόν αυτού Cris Paul, προκειμένου να βαδίση την διαδρομήν αποδράσεως του παππού του, 68 έτη αργότερον. Το έτος 2004, οι Νεοζηλανδοί μετέφεραν την Ιστορίαν του εις κινηματογραφικήν ταινίαν, η οποία απετέλεσε το γεγονός της χρονιάς, ενώ το ως άνω βιβλίον του εγνώρισε πολλάς εκδόσεις. Ενταύθα παρατίθεται φωτογραφία του εξωφύλλου της πρώτης εκδόσεως με τον πλήρη τίτλον Dare to be free – Exciting record of war adventure – Escaper Hidden by Monks of Mount Athos (Τολμώντας για ελευθερία – Η συναρπαστική ιστορία μιας πολεμικής περιπέτειας – Αιχμάλωτος κρυμμένος από Μονάχους του Αγίου Όρους).

Πηγή: Ιερά Μονή Αγίου Διονυσίου, «Λόγος Γέροντος»· Αρχιμ. Γαβριήλ † Καθηγουμένου I. Μ. Αγίου Διονυσίου (1887-1983), Άγιον Όρος 2013

 

Το ευχαριστήριον έγγραφον της Νεοζηλανδικής Κυβερνήσεως

Σας απευθύνω το σύντομον αυτό μήνυμα διά να σας είπω πόσον η Κυβέρνησις και ο Λαός της Νέας Ζηλανδίας είναι ευγνώμονες προς το Ελληνικόν Έθνος.

Ενθυμούμεθα όλα όσα εκάματε διά να βοηθήσετε τους Νεοζηλανδούς Στρατιώτας οι οποίοι, έμειναν οπίσω όταν η χώρα σας κατελήφθη από τον Γερμανικόν Στρατόν τον Απρίλιον του 1941. Έχομεν βαθείαν συναίσθησιν της υποχρεώσεώς της Νέας Ζηλανδίας προς τους γενναίους τούτους Έλληνας διά το θάρρος και την αυτοθυσίαν των….

Εις σας προσωπικώς επιθυμώ να είπω ότι ουδέποτε θα λησμονήσωμεν αυτό που εκάματε.

Γνωρίζομεν ότι ενεδύσατε και εθρέψατε τους όταν εσείς οι ίδιοι εστερείσθε και τούτο πράττοντες υπεφέρατε και εκινδυνεύσατε. Δι’ αυτά είμεθα βαθέως ευγνώμονες. Σας απευθήνω τας ειλικρινεστέρας ευχάς διά την ευτυχίαν και ευημερίαν της χώρας σας από τους φίλους και συναδέλφους σας εκ Νέας Ζηλανδίας.

Πρωθυπουργός

Διοικητής 2ου Νεοζηλανδικού
Εκστρατευτικού Σώματος