13 Απριλίου 2017

Είναι σε όλους γνωστό ότι ένα από τα μυστήρια της Εκκλησίας μας είναι και αυτό της Θείας Κοινωνίας, κατά το οποίο, μεταλαμβάνοντας το σώμα και το αίμα του Κυρίου μας, παίρνουμε μέσα μας την αληθινή ζωή που είναι ο Χριστός. Αν δεν το κάνουμε αυτό, σύμφωνα με τα λόγια του ίδιου του Κυρίου, δεν έχουμε ζωή μέσα μας -είμαστε δηλαδή πνευματικά νεκροί: "... εάν μη φάγητε την σάρκα του υιού του ανθρώπου και πίητε αυτού το αίμα, ουκ έχετε ζωήν εν εαυτοίς. ο τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα έχει ζωήν αιώνιον, και εγώ αναστήσω αυτόν εν τη εσχάτη ημέρα. η γαρ σαρξ μου αληθώς εστί βρώσις, και το αίμα μου αληθώς εστί πόσις...." (Ιωάν. στ΄, 53-56). Πηγή: ...

Είναι άκρως συγκινητική η σχέση των αγίων της Εκκλησίας μας προς τα ζώα και αυτά ακόμη τα θηρία. Αλλά και των θηρίων η σχέση προς τους αγίους είναι άκρως διδακτική. Είναι μία σχέση αμφίδρομη που θυμίζει αδαμιαίους χρόνους. Τα ελάχιστα δείγματα αυτής της ιεράς φιλίας που ακολουθούν αποδεικνύουν του λόγου το αληθές. Ανοίγουν ένα κεφάλαιο άγνωστο στους πολλούς και ίσως ανεπανάληπτο. Από το μαρτύριο του αγίου Μάμαντος που μαρτύρησε επί του αυτοκράτορα Αυρηλιανού (270-275). «Πρόσταξε, λοιπόν ο ασεβής τύραννος να ρίξουν τον Άγιο στα θηρία για να τον κατασπαράξουν· ο δε Μάρτυρας βάδιζε και σ’ αυτήν την δοκιμασία χαμογελώντας. Όταν μπήκαν στο στάδιο άφησαν μία λεοπάρδαλη και μία αρκούδα για να του επιτεθούν. Η μεν αρκούδα αφού τον πλησίασε τον προσκυνούσε και ...

«Ỉδοὺ ὁ παῖς μου, ὃν ᾑρέτισα, ὁ ἀγαπητός μου, εἰς ὃν εὐδόκησεν ἡ ψυχή μου· θήσω τὸ πνεῦμά μου ἐπ᾿ αὐτόν, καὶ κρίσιν τοῖς ἔθνεσιν ἀπαγγελεῖ· οὐκ ἐρίσει οὐδὲ κραυγάσει, οὐδὲ ἀκούσει τις ἐν ταῖς πλατείαις τὴν φωνήν αὐτοῦ. κάλαμον συντετριμμένον οὐ κατεάξει καὶ λίνον τυφόμενον οὐ σβέσει, ἕως ἂν ἐκβάλῃ εἰς νῖκος τὴν κρίσιν καὶ τῷ ὀνόματι αὐτοῦ ἔθνη ἐλπιοῦσι» (Ματ. ιβ’ 18-21) Αυτή η προφητεία συνοψίζει τη ζωή του «δούλου» τον οποίο ο Θεός «επέλεξε» και στον οποίο «ευδοκεί η ψυχή Του», που είναι το σκεύος εκλογής του «Πνεύματός του», ο Λόγος του στα «έθνη», που τους φανερώνει την αγάπη Του και το Θέλημά Του, η κατ’ εξοχήν Εικόνα της πιστότητας μέχρι τέλους, με άκρα ταπείνωση και πλήρη εγκατάλειψη ενόψει της επίτευξης της υπέροχης ...

 (Προηγούμενη δημοσίευση) Ο Ιησούς θέτει ξανά το Νόμο της Παλαιάς Διαθήκης σε σωστά ερμηνευτικά πλαίσια και συνάμα μάς προτρέπει να προχωρήσουμε από τη σκιά του Νόμου στο Φως της Χάριτος του Θεού που είναι η αγάπη. Ο Χριστιανισμός κάνοντας υπέρβαση του νόμου της ανταποδόσεως, προτείνει την αρχή της αγάπης προς τον πλησίον, της αμνησικακίας και της ανταποδόσεως καλού αντί κακού, της συγχώρεσης. Όπως λέγει και ο Άγιος Μάρκος ο Ασκητής, «εκείνος που πιστεύει στο Χριστό που μιλάει για ανταπόδοση, υποφέρει κάθε αδικία πρόθυμα, ανάλογα με την πίστη του». Ας μην ξεχνούμε, εξάλλου, αυτό που έγραψε ο Άγγλος ποιητής Alexander Pope τον 18ο αιώνα: «Το να σφάλεις είναι ανθρώπινο, το να συγχωρείς θεϊκό». Η διδασκαλία του Ιησού για συγχώρεση και αγάπη δεν είναι απλά κάποια ...

Ο Πέτρος καθόταν στην αυλή με τους υπηρέτες. Κάποια υπηρέτρια τον πλησίασε και του είπε: «Και συ είσαι με τον Ιησού, τον Γαλιλαίο;». Μπροστά σε όλους αρνήθηκε ο Πέτρος λέγοντας: «Δεν ξέρω τι λες». Πήγε λίγο πιο έξω, αλλά κι εκεί μια άλλη υπηρέτρια φώναξε: «Κι αυτός ήταν μαζί με τον Ιησού το Ναζωραίο». Και πάλι αρνήθηκε ο Πέτρος κι ορκίστηκε κιόλας ότι δεν γνωρίζει αυτόν τον άνθρωπο. Ύστερα από λίγο τον πλησίασαν κάποιοι που στέκονταν δίπλα στην πόρτα και του είπαν: «Πραγματικά είσαι κι εσύ από αυτούς. Η προφορά σου σε φανερώνει». Ο Πέτρος άρχισε να καταριέται τον εαυτό του και να ορκίζεται ότι δεν γνωρίζει αυτόν τον άνθρωπο. Αμέσως τότε λάλησε ο πετεινός. Θυμήθηκε ο Πέτρος τα λόγια του ...