27 Ιουλίου 2017

Η ομιλία που ακολουθεί δόθηκε στις 17 Ιανουαρίου 2017 στο επίσημο Δείπνο, προς τιμήν των Πρεσβυτέρων, το οποίο οργάνωσε η Ι.Α. Θυατείρων και Μεγάλης Βρετανίας και προσέφερε η Κοινότητα Αγ. Ιωάννου Βαπτιστού στο Βόρειο Λονδίνο. Στο Δείπνο παραβρέθηκαν ο Σεβ. Αρχιεπίσκοπος Θυατείρων & Μ.Β. κ. Γρηγόριος, ο Θεοφιλ. Επίσκοπος Κυανίων κ. Χρυσόστομος, ο θεοφιλ. Επίσκοπος Τροπαίου κ. Αθανάσιος, πολλές Πρεσβυτέρες με τους Ιερείς συζύγους τους και άλλοι. Σεβασμιώτατε, Θεοφιλέστατοι, Σεβαστοί Πατέρες, Αγαπητές μου συμ-Πρεσβυτέρες και λοιποί αδελφοί. Αισθάνομαι ιδιαίτερη χαρά που για άλλη μια φορά συναχθήκαμε όλες και όλοι σε αυτή την ωραία αποψινή συνάθροιση. Ευγνώμονες ευχαριστίες οφείλουμε στον Σεβασμιώτατο Αρχιεπίσκοπο και Ποιμενάρχη μας κ. Γρηγόριο για την ευγενική του πρόσκληση. Επίσης, δεν θα πρέπει να παραλείψουμε να ευχαριστήσουμε και την Κοινότητα του ...

Επιστρέφοντας τώρα στην κανονική ροή των γεγονότων όπως τα περιγράψαμε μέχρι εδώ, να τονίσουμε πως συχνά υπογράφονταν συμφωνίες μεταξύ Βυζαντίου και διαφόρων σλαβικών φυλών, αφού δεν αποτελούσαν ενιαίο, συμπαγές έθνος. Μέχρι τις αρχές του 7ου αι., τίποτα δεν τους υποχρέωνε να εγκαταλείψουν την πλούσια γη τους, έτσι μόνο σε επιδρομές στόχευαν. Ας μην ξεχνάμε, πως δε θα μπορούσαν να προβούν σε γενικευμένη επίθεση, καθώς δεν είχαν στρατιωτική διοίκηση, αλλά βρίσκονταν ακαθοδήγητοι σε κάθε πολεμικό εγχείρημα. Κι αυτό, γιατί στην χώρα τους δε γνώριζαν το σίδερο, οπότε ασχολούνταν με τη μουσική, τη γεωργία και την κτηνοτροφία και δεν είχαν καθορισμένη πολεμική οργάνωση. Τότε όμως, ήσαν οι Άβαροι αρχικά κι έπειτα οι Βούλγαροι, που επετέθησαν στα εδάφη των Σλάβων και τους υποδούλωσαν. ...

Στην Ουάσιγκτον τα ρολόγια έδειχναν 4 λεπτά πριν από τις 11 το βράδυ της 20ής Ιουλίου και στην Αθήνα σχεδόν 5:00 το πρωί της άλλης ημέρας. Αλλά παντού, σχεδόν σε ολόκληρο τον πλανήτη μας, ό,τι ώρα κι αν ήταν, ο κόσμος ήταν κολλημένος στις τηλεοράσεις ή τα ραδιόφωνα που περιέγραφαν την πρώτη κάθοδο του ανθρώπου στην επιφάνεια της Σελήνης. Εκείνο το βράδυ της 20ής Ιουλίου 1969, πάνω στη σκονισμένη επιφάνεια της Σελήνης, αποτυπώθηκε για πρώτη φορά ένα ανθρώπινο χνάρι που έγινε το σύμβολο «ενός τεράστιου άλματος για την ανθρωπότητα», πέντε μήνες νωρίτερα από τον στόχο που είχε θέσει ο Κέννεντυ πριν από 8 χρόνια. Εκείνο το βράδυ της 20ής Ιουλίου 1969, πάνω στη σκονισμένη επιφάνεια της Σελήνης, αποτυπώθηκε για πρώτη ...

Οι αυστηρές ποινές απαριθμούνται στα νομικά κείμενα καθ’ όλη τη διάρκεια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, ήδη από την πρώιμη εποχή του Μ. Κωνσταντίνου, υποδηλώνουν ότι το αδίκημα της παραχάραξης ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένο. Ωστόσο για μια ακόμη φορά η νομισματική μαρτυρία παραμένει αρνητική. Κίβδηλα νομίσματα της βυζαντινής περιόδου δύσκολα εντοπίζονται σε μουσειακές ή ιδιωτικές συλλογές. Αυτό πιθανόν να οφείλεται τόσο στην αποτελεσματικότητα του κρατικού ελέγχου, όσο και στη διορατικότητα και την εξυπνάδα του κατόχου των νομισμάτων, που θα πρέπει να ήταν ιδιαίτερα ενημερωμένος για τις βρώμικες πρωτοβουλίες συμπολιτών του. Ο πολίτης, ο τραπεζίτης, αγωνιά για την τύχη του πλούτου του, προσπαθεί να διασφαλίζει και να προστατεύει το «κομπόδεμά» του. μέσα σε αυτό το πλαίσιο αυτοπροστασίας γεμίζει την επιφάνεια των χρυσών ή ακόμη και ...

Η.Φ.: Γράφετε στο βιβλίο σας «Άνθρωπος και θάνατος» ότι «οι χριστιανοί δεν διακατέχονται από σωματοφοβία και δεν αισθάνονται ντροπή για τη συνθήκη της σωματικότητας τους». Ποια είναι η αντίληψη των χριστιανών για το σώμα; Ι. ΠΛΕΞΙΔΑΣ:Ο Karl Popper έχει χαρακτηρίσει τη συνύπαρξη του ψυχικού με το σωματικό στη μία ανθρώπινη υπόσταση το δυσκολότερο και βαθύτερο φιλοσοφικό πρόβλημα. Είναι πραγματικά δυσχερές να συλλάβει κανείς την ψυχή και σώμα σαν ένα και το ίδιο πράγμα και συγχρόνως σαν δύο διαφορετικά. Για τους χριστιανούς συγγραφείς που βρίσκονταν αντιμέτωποι με τα γνωστικά ρεύματαΘ της εποχής και τα οποία απαξίωναν το σώμα, το πρόβλημα «σώμα» είχε ήδη τεθεί και ζητούσε λύση. Για τους Πατέρες η ανθρώπινη υπόσταση, το ανθρώπινο πρόσωπο, είναι αποτέλεσμα της αλληλοπεριχώρησης των δύο ...

(Προηγούμενη δημοσίευση: http://www.pemptousia.gr/?p=166034) Η προσεκτική μελέτη και ποιμαντική αξιολόγηση των ποιημάτων του αγίου οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η προσέγγιση του ποιμνίου του γίνεται με τρόπο που μαρτυρά απόλυτη αυτογνωσία και ταπείνωση. Τις περισσότερες φορές άλλωστε, οι Πατέρες ομολογούν και προτάσσουν στα κείμενά τους την αθλιότητά τους. Αυτό αποτελεί ένα ακόμη πειστήριο πως γνωρίζουν άπταιστα τον τρόπο, με τον οποίο θα καθοδηγήσουν  και θα κατευθύνουν τους πιστούς. Αν δεν είναι οι ίδιοι πρότυπα ταπείνωσης κινδυνεύουν να αντιμετωπίσουν έναν φοβερό πειρασμό. Η θέση τους μπροστά σ ἕναν άνθρωπο συντετριμμένο και χαμένο στο πέλαγος της αμαρτίας είναι πιθανόν να δημιουργήσει μια τάση έξαρσης και υπεροψίας. Όμως, οι Πατέρες γνωρίζουν, όπως ελέχθη στην αρχή, πως ο μοναδικός ποιμένας, από τον οποίο όλοι και όλα έχουν ...