Πεμπτουσία· Ορθοδοξία-Πολιτισμός-Επιστήμες

Μόλις το άκουσε τόσο φοβήθηκε (Αρχιμ. Ιωαννίκιος Κοτσώνης, Καθηγούμενος Ιεράς Μονής Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Σοχού)

1 Αυγούστου 2017

Μόλις το άκουσε τόσο φοβήθηκε (Αρχιμ. Ιωαννίκιος Κοτσώνης, Καθηγούμενος Ιεράς Μονής Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Σοχού)

Μας διηγείτο ένας γέροντας ασκητής:
— Όποιος βγαίνει στον κόσμο, πρέπει να είναι πολύ προσεκτικός στις συζητήσεις του, προ πάντων δε όταν ομιλεί με μοναχές, οι οποίες χρειάζονται μεγάλους και έμπειρους διδασκάλους, για να φυλάξουν τις αισθήσεις τους καθαρές. Στην μικρή αγία Άννα ήταν ένας Πνευματικός, ο παπα-Νεόφυτος, ο οποίος ασκήτευε στην Καλύβη των Αγίων Αρχαγγέλων, όπου είχε γράψει ο αγιασμένος Αγάπιος την «Αμαρτωλών Σωτηρίαν». Αυτός αναχώρησε και πήγε σ’ ένα γυναικείο Μοναστήρι της νήσου Τήνου, όπου λειτουργούσε ως εφημέριος. Όλες οι μοναχές είχαν βίο αγνότατο. Ήταν δε μία μοναχή τυφλή, η οποία μία ημέρα εξομολογήθηκε στον παπα-Νεόφυτο, ότι ο εχθρός διάβολος έβαλε στο νου της απρεπείς λογισμούς γι’ αυτόν. Μόλις το άκουσε αυτός, τόσο φοβήθηκε, έφυγε γρήγορα και επέστρεψε εδώ στη Σκήτη της μικρής αγίας Άννας.

Ήταν πολύ στενοχωρημένος ο παπα- Νεόφυτος, διότι δεν μπορούσε να διακρίνει πως ο εχθρός των ψυχών διάβολος έσπειρε τέτοιους λογισμούς σε μία τυφλή. Μία ημέρα κάλεσε τους γείτονές του Πνευματικούς, παπα-Στέφανο, παπα-Κυπριανό και παπα-Κοσμά. Συνάμα κάλεσε και τον εμπειρότατο Πνευματικό παπα-Ιγνάτιο, ο οποίος όμως επειδή ήταν ασθενής, έστειλε τον υποτακτικό του, τον νέον παπα-Ιγνάτιο.

Όλοι οι Πνευματικοί άρχισαν να συζητούν αυτό το ζήτημα, το πώς πειράχθηκε η τυφλή μοναχή με απρεπείς λογισμούς. Δεν μπόρεσαν όμως οι γέροντες στην ηλικία Πνευματικοί να το λύσουν. Κατόπιν ήλθε και η σειρά του νέου παπα-Ιγνάτιου, ο οποίος καταγόταν από τη Σμύρνη και επιθυμούσε να γίνει μοναχός από μικρό παιδί.

Είπε τα εξής ο παπα-Ιγνάτιος, που όλοι θαύμασαν την διάκρισή του, λέγοντας «να αγιάσει το στόμα του»: «Η φωνή σου, Πνευματικέ παπα-Νεόφυτε, έγινε η αιτία, καθώς συνομιλούσες με την τυφλή μοναχή, να δημιουργηθούν μέσα της αυτοί οι λογισμοί, στους οποίους αντιστάθηκε η μοναχή, επειδή είχε αρετή και τους εξομολογήθηκε».

Πηγή: Αρχιμανδρίτου Ιωαννικίου Κοτσώνη, «Αθωνικόν Γεροντικόν», έκδοσις Δ΄, Ι. Ησυχαστηρίου Αγ. Γρηγορίου Παλαμά, Κουφάλια Θεσσαλονίκης 2004. Μεταφορά στη δημοτική: Α.Χ., Θεολόγος