Είναι ο Χριστός το κέντρο της ζωής μας; (Δρ Χαραλάμπης Μ. Μπούσιας, Μέγας Υμνογράφος της των Αλεξανδρέων Εκκλησίας)
6 Οκτωβρίου 2017
Είναι η ζωή μας χριστοκεντρική; Βλέπουμε σε κάθε στιγμή της τον Χριστό μπροστά μας, να μας ευλογεί και να κατευθύνει τα βήματά μας; Για κάθε μας πράξη και ενέργεια θέτουμε το ερώτημα, αν αυτή θα αρέσει στον Χριστό μας; Εγκαταλείπουμε το εγώ μας και είμαστε έτοιμοι να θυσιασθούμε για τους συνανθρώπους μας; Μπορούμε με παρρησία να αναφωνούμε αυτό που φώναζε με στεντόρεια φωνή ο Απόστολος Παύλος: «Ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός» (Γαλ. β 20);
Πόσοι από εμάς έχουμε αποθέσει τον εαυτό μας, τα προβλήματά μας, τις αγωνίες μας, τις βιοτικές μας μέριμνες, την υγεία μας στον Χριστό μας; Πόσοι από εμάς έχουμε νεκρωθεί για τον κόσμο και ζούμε μόνο για το Σωτήρα μας Χριστό; Πόσοι μπορούμε να του λέμε: Λοιπόν, δεν ζω πλέον εγώ, ο παλαιός εαυτός μου, αλλά ζεις μέσα μου Εσύ, ο γλυκύτατος Χριστός μου. Πόσοι από εμάς μπορούμε να ανοίξουμε διάπλατα την πόρτα της καρδιάς μας στον Χριστό, προκειμένου να μπει Εκείνος και να κατοικήσει μέσα μας; Πόσοι από εμάς παραδίδουμε το τιμόνι της ζωής μας στον Σωτήρα μας Ιησού αναγνωρίζοντάς τον ως σταθερό κυβερνήτη μας, για να μας οδηγήσει όπου Εκείνος θέλει και όχι όπου εμείς επιθυμούμε;
Εάν πραγματικά ζούμε χριστοκεντρικά, καταλαβαίνουμε τι βάθος και τι μεγαλείο κρύβει η εν Χριστώ ζωή! Δεν πρόκειται για ένα σύστημα ηθικής ούτε για μια σειρά από ακατανόητες τελετουργίες. Πρόκειται για ένα πέρασμα από το θάνατο στη ζωή. Με το άγιο Βάπτισμα όλοι εμείς οι χριστιανοί ζούμε τη νέκρωση του παλαιού ανθρώπου και συγχρόνως την ανάσταση σε μια νέα ζωή, την οποία καλούμαστε να διατηρήσουμε με τον προσωπικό μας αγώνα κατά της αμαρτίας. Αν αγωνιζόμαστε να ακολουθούμε το θέλημα του Θεού, τότε νοιώθουμε να φανερώνεται η ζωή του Χριστού μέσα μας, να ζούμε χριστοκεντρικά και να δεχόμαστε τη χάρη Του σαν απαλό χάδι και να αισθανόμασθε την παρουσία του σαν χαρά και ευφροσύνη και αγαλλίαση ατελεύτητη.
Χριστοκεντρική ζωή σημαίνει σάλπισμα ειρήνης, χαράς και προόδου. Πώς να ξεχάσουμε το τραγούδι των κατηχητικών μας χρόνων που λέει ότι «ο Χριστός είναι που δίνει τη χαρά και την ειρήνη»; Χριστοκεντρική ζωή σημαίνει ότι ζει μέσα μας ο Χριστός· ότι έχουμε «τον Χριστόν εν τοις στέρνοις ημών», όπως ο Άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος, ότι Αυτός είναι η πνοή μας, η χαρά μας, η δύναμή μας. Υπάρχει γλυκύτερη εμπειρία από το να έρχεται και να κατασκηνώνει στην καρδιά μας όλη η Αγία μας Τριάδα; Υπάρχει μεγαλύτερη χαρά από το να έχουμε ένοικο στην κατοικία της καρδιάς μας τον Κύριο, θα μας πει ο ιερός Χρυσόστομος; «Του τον Χριστόν έχοντος ένοικον τι γένοιτο αν μακαριώτερον πώποτε;». Αυτή είναι η πιο μεγάλη χαρά του χριστιανού.
Χριστοκεντρική ζωή σημαίνει ότι έχουμε «νουν Χριστού» (Α Κορ. β 16). Οι σκέψεις μας είναι σκέψεις Χριστού, πρώτες και καθαρές, όχι δεύτερες και ρυπαρές, τα αισθήματά μας αισθήματα Χριστού, οι πόθοι μας πόθοι Χριστού, η ζωή μας ζωή «εν Χριστώ Ιησού». Σημαίνει ότι δίνουμε την καρδιά μας ολοκληρωτικά και όχι μέρος της στον Κύριο. Δεν του νοικιάζουμε ένα διαμέρισμα της καρδιάς μας, αλλά ολόκληρο το οικοδόμημά της. Δεν τον βάζουμε σε μια ακρούλα του σπιτιού μας, αλλά στο κέντρο του. Τον αγαπούμε και τον σεβόμαστε «εξ όλης της ψυχής και εξ όλης της καρδίας και εξ όλης της διανοίας μας». Χριστοκεντρική ζωή σημαίνει ότι εφαρμόζουμε στην πράξη το άγιο Ευαγγέλιο, ότι πράττουμε τα αρεστά ενώπιον του Κυρίου. Καθαρίζουμε τα χέρια μας οι αμαρτωλοί και αγνίζουμε τις καρδιές μας οι δίψυχοι, σύμφωνα με την προτροπή του Αδελφοθέου Ιακώβου (Ιακ. δ 8). Και οφείλουμε να τις αγνίζουμε, γιατί Εκείνος είναι πάναγνος και πώς θα κατοικήσει σε σπιλωμένο οίκημα; Σημαίνει επίσης ότι δείχνουμε σε όλους αγάπη και καλωσύνη. Είμαστε ευεργετικοί, σπλαχνικοί, φιλόστοργοι, συγχωρούμε ο ένας τον άλλον. Οταν μέσα μας μένει ο Χριστός, λέγει ο Άγιος Νικόλαος ο Καβάσιλας, τι άλλο μας χρειάζεται, η ποιό αγαθό μας διαφεύγει; Αρκεί και εμείς να μένουμε μαζί Του. Τότε και ένοικο έχουμε και κατοικία, ώστε να είμαστε μακάριοι τόσο για την κατοικία μας όσο και γιατί την παραχώρησή της σε τέτοιο ένοικο.
