Iερά Μητρόπολη Φθιώτιδος: Μεγάλη προσφορά οικοπέδων για το Ναό του Αγίου Ιακώβου Τσαλίκη Μετά από την ανακοίνωση της προθέσεως του Σεβασμιωτάτου...
Με λαμπρότητα και πάνδημη συμμετοχή των πιστών η Ιερά Πόλη του Μεσολογγίου τίμησε τον προστάτη και πολιούχο της Άγιο Σπυρίδωνα,...
Την Παρασκευή 22 Δεκεμβρίου στις 7:15 μ.μ. στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου στην Πάνω Δευτερά θα γίνει ομιλία ἀπό τόν...
Γράφει ο Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Θεοτόκου Καλλίπετρας, Αρχιμ. Παλαμάς Μεγάλη ευλογία η επίσκεψη της Οσίας Γερόντισσας Θαβωρίας στην Ιερά...
Υπήρξε όνειρο του Οικουμενικού Πατριάρχη, υπόσχεση του ιστορικού ηγέτη της Κούβας και τώρα γίνεται πραγματικότητα: η Ιερατική Σχολή έρχεται να...
Εκεί, όπου αρχικά προγραμματιζόταν, στο Σαντ Αντρέ αμ Τσίκζεε του αυστριακού ομόσπονδου κρατιδίου Μπούργκενλαντ, στην Ανατολική Αυστρία στα σύνορα με την Ουγγαρία,...
Τη Δευτέρα, 11 Δεκεμβρίου 2017, η αντιπροσωπεία της Ιεράς Μητροπόλεως Ηλείας, με επικεφαλής τον Θεοφιλέστατο Επίσκοπο Ωλένης κ. Αθανάσιο, ξεναγήθηκε...
The passion of self-aggrandisement sprouts in some way in almost all of us. This is why the Lord begins the beatitudes with it. He roots out pride from our character as being the primordial evil by advising us to imitate Him, Who voluntarily became poor and Who is truly blessed. In this way we’ll draw down upon ourselves a share in His blessedness, since, by our voluntary poverty we’ll have become like Him, as far as we can and whoever we are. Have the same outlook within you, says Saint Paul (Philipp. 2, 5 ff.) as Christ had: although He was God, He emptied Himself of His divinity and took the form of a servant.
ΥΛΙΚΑ 1 χταπόδι ολόκληρο (1 κιλό περίπου) φρέσκο ή κατεψυγμένο 2 φύλλα δάφνης 3 σκελίδες σκόρδο ακαθάριστο ½ φλιτζάνι του τσαγιού ελαιόλαδο 1 φλιτζάνι του...
Tην Δευτέρα 18 Δεκεμβρίου στην τελευταία εκδήλωσή της για το 2017 η Σχολή Γονέων θα φιλοξενήσει από το Πανεπιστήμιο Lomonosov της Μόσχας την Καθηγήτρια Νεοελληνικής Λογοτεχνίας κ. Ναταλία Νικολάου. Το θέμα της θα είναι επετειακό: « Οκτωβριανή Επανάσταση 1917-2017…εκατό χρόνια μετά» Η κ. Νικολάου θα αναφερθεί στους: - Μύθους για την εποχή εκείνη (1917). - Ποια είναι η αλήθεια; Τι ήταν η Επανάσταση του Οκτώβρη; (Πραξικόπημα Οκτωβρίου.) - Η νέα θρησκεία – κομμουνιστική ιδεολογία. - Οι διωγμοί των χριστιανών κα της Εκκλησίας γενικά. - Οι κρυπτοχριστιανοί στα σοβιετικά χρόνια. - Β ́ Παγκόσμιος Πόλεμος – ο ρόλος της Εκκλησίας (ο Αγ. Λουκάς και άλλοι χριστιανοί στον πόλεμο). - Εποχή του Χρουτσώφ (νέο κύμα διωγμών). - Η πτώση του Κομμουνισμού (οι αιτίες και οι συνέπιες). - Αναγέννηση. Θρησκευτικές και πολιτικές ελευθερίες. Ελληνισμός ...
We conceal a serpent in our hearts, a great heresy, the other side of the coin called Ecumenism, and it’s known as pietism. Its parents are fear and wickedness. Its beloved is faithlessness and its offspring hardness of heart. You see lots of Christians who really believe and go to church, people with the fear of God, but who are hard and heartless. People who’ll judge you harshly, with their own criteria. They’re people who see you as a traitor if your mind strays during the Divine Liturgy. Who’ll have something to say about your appearance. Who’ll give a rule book for the whole of your life, as if you’re a robot, but won’t ever ask you how you’ve got ...
Ο μακαριστός ιεροκήρυκας Δημήτριος Παναγόπουλος μιλάει για το μεγάλο μυστήριο του θανάτου, τονίζοντας ότι οι κεκοιμημένοι δεν είναι νεκροί, αλλά θα εγερθούν κατά την Δευτέρα Παρουσία του Χριστού, που σταυρώθηκε και αναστήθηκε για να χαρίσει την Ανάσταση σε όσους έζησαν σύμφωνα με τις Ευαγγελικές εντολές. %audio%
«Λέγει αυτω ο Πιλάτος· τί ἐστιν αλήθεια;» Το δεύτερο θέμα που σχετίζεται άμεσα με ευαγγελική περικοπή βρίσκεται στο διάλογο που διαμείβεται μεταξύ του Νικηφόρου Νοταρά, ενός μποέμ λογοτέχνη, και του Δαμιανού Φραντζή, ενός αιρετικού, πλέον, κομμουνιστή, στο Παρίσι, σχετικά με το περιεχόμενο της λέξης «αλήθεια». Το θέμα το θέτει ο Νικηφόρος, στο πλαίσιο μιας γενικότερης συζήτησής τους, που σχετίζεται με την επανάσταση, την αντεπανάσταση, τη μοίρα, τη μεγάλη Πράξη, όταν θυμίζει στο συνομιλητή του το γνωστό ευαγγελικό χωρίο του Ιωάννη και σχολιάζει ο ίδιος, μάλλον, επικριτικά τη σιωπή του Ιησού στο καθοριστικό ερώτημα που του έθεσε ο Επίτροπος της Ιουδαίας, ο Πόντιος Πιλάτος. Ο Δαμιανός, όμως, του απαντά ότι: «Ο Ιησούς αποκρίθηκε! Μα όχι με τα λόγια. Η αλήθεια ...
Ανδρέας Αργυρόπουλος, Ένας άγιος της άγονης γραμμής, Οσιομάρτυς Νεόφυτος ο Αμοργίνος, Πρόλογος Π. Υφαντής, εκδ. Αρμός, Αθήνα 2017 Στο ιδιαίτερα πλούσιο Αγιολόγιο της Εκκλησίας μας συμπεριλαμβάνεται μία μεγάλη ποικιλία αγίων μορφών, που διακρίνονται για τους διαφορετικούς τόπους που γεννήθηκαν και έδρασαν, τους τρόπους που άσκησαν τη βιοτή τους, το επίγειο τέλος τους, το επάγγελμα που είχαν κ.ο.κ. Κάποιοι από αυτούς είναι ιδιαίτερα ονομαστοί, κάποιων το όνομα περιορίζεται σε στενά, τοπικά κυρίως, πλαίσια. Οι περισσότεροι κατατάχθηκαν στη χορεία των Αγίων κατά το παρελθόν, και η εποχή μας όμως δεν παύει να αναδεικνύει νέους «φίλους του Χριστού», όπως τους αποκαλεί ο ιερός Καβάσιλας, αλλά και να ανακαλύπτει παλαιότερους, η οποίοι λόγω συγκυριών είχαν περιέλθει στη λήθη και την άγνοια. Μία από τις μορφές που ...
Μία άλλη πολιτική προσωπικότητα της εποχής εκείνης ήταν ο Μαξιμιλιανός, ο αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, τον οποίο ο Μακιαβέλι θεωρούσε ως άτομο που δεν είχε τα απαιτούμενα προσόντα για να κυβερνήσει. Ήταν νωθρός και μωρόπιστος και επηρεαζόταν διαρκώς από διαφορετικές απόψεις. Γενικότερα, θεωρούσε πως η βασική αδυναμία όλων των ηγεμόνων ήταν η μοιραία ακαμψία μπροστά στις μεταβαλλόμενες περιστάσεις. Αρνούνταν να παραδεχτούν ότι θα ήταν πιο επιτυχημένοι, αν είχαν προσαρμόσει την προσωπικότητά τους στις απαιτήσεις των καιρών και όχι το αντίθετο, υποστηρίζει ο Μακιαβέλι. Οι κρίσεις που διατύπωνε για αυτά τα πρόσωπα τα οποία συνάντησε αποτέλεσαν την πρώτη ύλη για το πορτραίτο του ηγεμόνα που σκιαγράφησε στο έργο του ‘Ο Ηγεμών’. Ο ίδιος γράφει: «τη γνώση των πράξεων των μεγάλων ...
Ο π. Ιωάννης… Ο Ιερολογιώτατος π. Ιωάννης Χρυσαυγής, Αρχιδιάκονος του Οικουμενικού Θρόνου, γεννήθηκε στην Αυστραλία (1958), έλαβε πτυχίο Θεολογίας από το Πανεπιστήμιο Αθηνών (1980), Δίπλωμα στη Βυζαντινή Μουσική από το Ελληνικό Ωδείο Αθηνών (1979), και ολοκλήρωσε τις διδακτορικές σπουδές του στην Πατρολογία στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης (1983). Υπηρέτησε ως Ιδιαίτερος Γραμματεύς του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας κ. Στυλιανού (1984-1994) και ήταν συνιδρυτής της Θεολογικής Σχολής του Αποστόλου Ανδρέα στο Σύδνεϋ (1985), όπου και δίδαξε Πατρολογία και Εκκλησιαστική Ιστορία για πάνω απο μία δεκαετία, ενώ ήταν επίσης Λέκτορας στο Πανεπιστήμιο του Σύδνεϋ (1986-1995). Το 1995 διορίστηκε Καθηγητής στην Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού στη Βοστώνη, όπου διατέλεσε αναπληρωτής Κοσμήτωρ και δίδαξε Πατρολογία και Ομιλητική. Έχει επίσης διδάξει ως επισκέπτης Καθηγητής Πατρολογίας στο Πανεπιστήμιο Balamand ...
