11 Απριλίου 2018

«Άλλη βιοτή καλούμαστε να ζούμε από σήμερα. Την καθαρή, την σωστή, την αναγεννημένη, την μεταμορφωμένη, την μυστηριακή ζωή. “Θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν, άδου την καθαίρεσιν, άλλης βιοτής της αιωνίου ἀπαρχήν και σκιρτώντες υμνούμεν τον αίτιον” μας γράφει ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός. Σήμερα, τη μεγάλη ημέρα του Πάσχα, ας πάρουμε μια απόφαση: να γίνουμε αληθινοί Χριστιανοί. Το θέλει ο Κύριος, που έδωσε τα πάντα για μας, που θυσιάστηκε για μας. Θέλει να του δώσουμε κι εμείς χαρά. Θέλει τον προσωπικό μας αγιασμό, την σωτηρία μας». Με τα λόγια αυτά, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ.Κοσμάς κάλεσε τους πιστούς, κατά την τέλεση του Εσπερινού της Αγάπης, να ζήσουν το πραγματικό, το προσωπικό, το αληθινό, το άγιο, το σωτήριο Πάσχα. Με τη συμμετοχή πλήθους ...

Η Εκκλησία μας στο Μόναχο δεν λησμόνησε το «σχοινί του Πατριάρχη» Γρηγορίου Ε’ και τον μαρτυρικό του θάνατο, στη σημερινή επέτειο μνήμης. Όπως είναι γνωστό στη Βασιλική Πλατεία του Μονάχου (Königsplatz), ευρίσκονται τα Προπύλαια, η Γλυπτοθήκη και η Συλλογή Aρχαιοτήτων (αμφορέων κ.λ.π.), κλασσικά μεγαλοπρεπή κτίρια που κτίστηκαν με εντολή του Βασιλέα της Βαυαρίας Λουδοβίκου Α’, πατέρα του Βασιλέα Όθωνα της Ελλάδος. Τα Προπύλαια αποτελούσαν την επίσημη είσοδο στην πόλη του Μονάχου και το όλο μεγαλοπρεπές κτίσμα στηρίζεται σε κίονες κορινθιακού, ιωνικού και αιολικού αρχιτεκτονικού ρυθμού, ενώ οι δύο πύργοι του είναι αιγυπτιακής αρχιτεκτονικής και παράδοσης. Με εντολή του Βασιλέα Λουδοβίκου τα Προπύλαια συμπεριέλαβαν στις μετώπες και σε ανάγλυφες παραστάσεις στον περίγυρο του όλου κτίσματος, θέματα από την Ελληνική Επανάσταση του 1821 και τον ...

Το απόγευμα του Μεγάλου Σαββάτου 7 Απριλίου ε.έ. ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ. Γεώργιος τέλεσε την ακολουθία της Αναστάσεως στο Θεραπευτήριο Χρονίων Παθήσεων της Ιεράς Μητροπόλεως στη Λιβαδειά μαζί με τους συνανθρώπους μας που διαβιούν στο Θεραπευτήριο, με μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου, την διευθύντρια, τους εργαζομένους και εθελοντές στο έργο του Θεραπευτηρίου, καθώς και τους συγγενείς των διαβιούντων με τις οικογένειές τους. Ο Σεβασμιώτατος, όπως κάθε χρόνο τέτοια μέρα, είχε την ευκαιρία να φέρει το μήνυμα της Αναστάσεως του Θεανθρώπου στους διαβιούντες στο Θεραπευτήριο που βιώνουν τον πόνο, τιμώντας τους ταυτόχρονα για την προσφορά τους και δείχνοντάς τους ότι δεν τους ξεχνάμε. Επίσης, οι διαβιούντες στο Θεραπευτήριο είχαν την ευκαιρία να εορτάσουν την Ανάσταση μαζί με τους συγγενείς τους, οι οποίοι ...

Με αισθήματα αναστάσιμης χαράς και ειλικρινούς συγκίνησης αποχαιρετούμε σήμερα τον μακαριστό Ομότιμο Καθηγητή της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ Αντώνιο-Αιμίλιο Ταχιάο, έναν από τους κορυφαίους Σλαβολόγους της επιστημονικής κοινότητας. Ο Αντώνιος – Αιμίλιος Ταχιάος εκοιμήθη εν Κυρίω εχθές, Τρίτη 10 Απριλίου 2018. Ο εκλιπών διηκόνησε την Επιστήμη της Θεολογίας με ζήλο και αυταπάρνηση καταξιώνοντας τις Σλαβολογικές Σπουδές σε ακαδημαϊκό επίπεδο. Το επιστημονικό του κύρος ξεπέρασε τα όρια της Ελλάδος και έγινε ιδιαίτερα αγαπητός στο Σλαβικό κόσμο μεταφέροντας τις ελληνικές αξίες και συμβάλλοντας στην αγαστή συνεργασία και σχέση των λαών της Χερσονήσου του Αίμου . Ιδιαίτερη ήταν η αγάπη του για το Άγιον Όρος το οποίο επισκέπτονταν τακτικότατα και όπως έλεγε ο ίδιος, «αυτές οι επισκέψεις μου άφησαν βαθιά διδάγματα για το πώς πρέπει ...

Μέσα από το βιβλίο «Από τον κήπο του Παππού, Αγιορειτικές Διηγήσεις Αρχιμ. Γαβριήλ Διονυσιάτου», κεφάλαιο «Σύγχρονα Μαρτυρολόγια» (εκδόσεις Το Περιβόλι της Παναγίας). Το γεγονός αυτό το έζησε ο ίδιος. Οι φωτογραφίες προέρχονται από το βιβλίο που έγραψε ο Γεώργιος Ανδρεάδης «Οι Κλωστοί» (εκδόσεις Γόρδιος). Ιερομόναχος, Γέροντας Γαβριήλ Διονυσιάτης (1886 – 1983). Σε μια Εκκλησία του Γαλατά στην Πόλη, όπου συχνάζουν οι ναυτικοί και ταξιδιώται ν’ ανάψουν το κεράκι τους για τους δικούς τους και το καλό ταξείδι προς τις φουρτουνιασμένες θάλασσες του Πόντου. Εκεί τη Μεγάλη Σαρακοστή του 195… πήγε να λειτουργήση και να ξομολογήση τους Χριστιανούς κάποιος Γέρων Πνευματικός, για πρώτη φορά επισκεπτόμενος την Πόλη. Ο τακτικός εφημέριος, εξυπηρετών και άλλην Εκκλησίαν εις γειτονικόν Αγίασμα, αφού τον κατετόπισε εις τα του ...

Ήμουν στεναχωρημένος (ο όσιος, στάρετς Ιωνάς) στις 4 και 5 Ιανουαρίου όλη την ημέρα. Είχε σχεδόν βραδιάσει. Μετά τη θεία λειτουργία και τον μέγα αγιασμό οι γέροντες ήρθαν ν’ αγιάσουν κι έτσι αξιώθηκα ν’ ασπαστώ τον Τίμιο Σταυρό και να με ραντίσουν με τον μέγα αγιασμό. Και τότε όμως μου είπαν πάλι ότι είμαι υπό δυσμένεια. Μετά αυτοί οι άγιοι γέροντες έφυγαν κι εγώ συνέχισα να περιποιούμαι τον άρρωστο. Όταν νύχτωσε, τον τακτοποίησα και τον έβαλα να κοιμηθεί. Τότε βίασα τον εαυτό μου να φάω κάτι. Ύστερα αφού διάβασα τις προσευχές προ του ύπνου*, κάθισα στο σκαμνί για τη νοερά προσευχή. Έσβησα το φως και προσπαθούσα να ξεπεράσω τη συνεχιζόμενη εναντίον μου εχθρική επίθεση των γερόντων αυτών· δεν τα κατάφερα ...

Ο μακαριστός Μητροπολίτης Σερβίων και Κοζάνης κυρός Διονύσιος Ψαριανός, στη μνήμη του οποίου αφιερώνεται με υιϊκή ευγνωμοσύνη το κείμενο που ακολουθεί, έλεγε χαρακτηριστικά, ότι ένας από τούς μεγαλύτερους κινδύνους, που απειλούν σήμερα τη λειτουργική ζωή της Εκκλησίας μας είναι η Λαογραφία. Εννοούσε δε ο σοφός ιεράρχης την τάση ορισμένων εκπροσώπων της επιστήμης αυτής να παραθεωρούν την οργανική σχέση της Θείας Λατρείας προς το δόγμα και το ήθος της Εκκλησίας, τα οποία και κυρίως εκφράζει και να την θεωρούν αδιακρίτως, μαζί με τις λαϊκές συνήθειες, τις δεισιδαιμονίες, τις προλήψεις κ.λπ., ως ένα από τα πολλά επί μέρους στοιχεία αυτού που ονομάζουμε γενικά λαϊκός βίος και πολιτισμός. Πρόκειται για μια φολκλορική προσέγγιση της Θείας Λατρείας, τις ποιμαντικές συνέπειες της οποίας διαπιστώνουμε ιδιαίτερα κατ’ ...

Τη νύχτα του Πάσχα, όταν η λιτανεία γύρω από την εκκλησία σταματά μπροστά στις κλειστές πόρτες, σ’ αυτή την τελική στιγμή σιγής πριν από το ξέσπασμα της αναστάσιμης χαράς, ένα συνειδητό ή ασυνείδητο ερώτημα αναδύεται στην καρδιά μας. Είναι το ίδιο ακριβώς ερώτημα που γεννήθηκε στις καρδιές των γυναικών, οι οποίες νωρίς το πρωί, «ανατείλαντος του ηλίου», έφθασαν πρώτες στον τάφο του Χριστού: «Τις αποκυλίσει ημίν τον λίθον εκ της θύρας του μνημείου;» Θα ξαναγίνει το θαύμα; Θα ξαναγίνει η νύχτα για άλλη μια φορά λαμπρότερη από τη μέρα; Θα ξαναγεμίσουμε μ’ εκείνη την ακατανόητη χαρά, που είναι τόσο ελεύθερη από τις δεσμεύσεις αυτού του κόσμου, μ’ αυτή τη χαρά που όλοι μας, αυτή τη νύχτα, αλλά και για πολλές ...

Γνωρίζουμε από την ιστορία της Εκκλησίας μας, ότι αμέσως μετά το φωτισμό των Αποστόλων στην Πεντηκοστή, οι μαθητές του Κυρίου άρχισαν το σωτήριο κήρυγμα προς τον κόσμο. Η πρώτη εκκλησιαστική κοινότητα έστειλε σε όλη την Οικουμένη, στον Ισραήλ αλλά και σε όλα τα έθνη, τους κήρυκες του Ευαγγελίου για να μεταφέρουν σε όλους τους ανθρώπους το μήνυμα της αλήθειας. Ποια ήταν όμως αυτή η αλήθεια; Ποιο ήταν το Ευαγγέλιο που διέδωσαν οι Απόστολοι; Την απάντηση μάς δίνει η ετυμολογία της λέξης, δηλαδή η σημασία της. Ευαγγέλιο θα πει «το καλό άγγελμα» (ευ-αγγέλλω = ανακοινώνω κάτι καλό), το χαρμόσυνο μήνυμα. Και το μήνυμα αυτό είναι το μήνυμα της Ανάστασης, της νίκης κατά του θανάτου, το χαρούμενο νέο της ελπίδας ότι ο θάνατος ...

Βρισκόμαστε γύρω στο 1990, στο αμφιθέατρο του Τμήματος Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών (η χρονολογία έχει σημασία γιατί δεν νομίζω ότι τώρα θα είναι καλύτερα τα πράγματα -μάλλον χειρότερα θα είναι). Κάποια στιγμή, ο καθηγητής εκφράζει με βεβαιότητα την άποψη ότι η ανάσταση του Χριστού ήταν «πνευματική», δηλαδή ότι δεν αναστήθηκε το σώμα Του αλλά μόνο το πνεύμα Του. Η τότε φοιτήτρια (και νυν φιλόλογος και παπαδιά) κουνιάδα μου σηκώνει το χέρι και λέει ότι δεν έχουν έτσι τα πράγματα αλλά ο Χριστός αναστήθηκε με το σώμα Του και ότι αυτό είναι ένα βασικότατο σημείο της διδασκαλίας της Εκκλησίας μας. Και τότε γίνεται το εξής απίστευτο: πριν ακόμα, καλά καλά αναπτύξει τα επιχειρήματά της, ολόκληρο το αμφιθέατρο (οι συμφοιτητές της, δηλαδή) ξεσηκώθηκε, λέγοντας ότι ...

Ομιλία του Ιερομονάχου π. Μύρωνος Σιμωνοπετρίτου στο Μετόχι της Αναλήψεως της Ιεράς Μονής Σίμωνος Πέτρας στο Βύρωνα Αττικής. Your browser does not support the audio element.

Η εκτεταμένη ερευνητική χρήση των βλαστοκυττάρων και οι προσδοκίες που αυτή γεννά καθώς και ο δημόσιος διάλογος ο οποίος προέκυψε οδήγησαν τις περισσότερες κρατικές νομοθεσίες να θεσπίσουν κανόνες και σχετικές νομοθετικές ρυθμίσεις. Οι ρυθμίσεις αυτές ποικίλουν και εξαρτώνται από τις πεποιθήσεις και τις αντιλήψεις της κοινωνίας που αποτελεί το κάθε κράτος, το θρησκευτικό υπόβαθρο και διάφορους άλλους παράγοντες ξεχωριστούς για κάθε χώρα. Παρατηρείται λοιπόν μια διαφοροποίηση σε ότι αφορά την νομοθεσία της Ευρώπης και των άλλων κρατών. Στις μέρες μας μπορεί κανείς να παρατηρήσει ότι σε βάθος δεκαετίας έχει αρχίσει και παρατηρείται μια ανοχή σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια σε ότι έχει να κάνει με τις αρχές που διέπουν την χρήση των βλαστικών κυττάρων. Tο κυριότερο ερώτημα που πρέπει να ...