22 Μαΐου 2018

Εκοιμήθη σήμερα το μεσημέρι ο Μητροπολίτης Πέργης Ευάγγελος, μια εξέχουσα μορφή του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Ο αείμνηστος Ιεράρχης διηκόνησε την Μεγάλη Εκκλησία με αυταπάρνηση και ιερό ζήλο και διακρίθηκε για το λειτουργικό του ήθος και την αγάπη του για την πατρώα εκκλησιαστική μουσική. Γεννήθηκε στα Θεραπειά του Βοσπόρου το 1928. Χειροτονήθηκε διάκονος το 1953 και υπηρέτησε στην Πατριαρχική Αυλή ως Διάκονος της Σειράς, Εισηγητής, Κωδικογράφος της Αγίας και Ιεράς Συνόδου, Δευτερεύων και Μ. Αρχιδιάκονος μέχρι το 1970, όπου εξελέγη Μητροπολίτης Πέργης. Μετά την αποφοίτησή του από το Ζωγράφειο Λύκειο, σπούδασε στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης τα έτη 1949-1953. Διδάκτωρ της Θεολογίας αναγορεύτηκε από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης το 1983. Έχει συγγράψει συλλογές ποιημάτων και χρονογραφήματα. Από τα έργα του ξεχωρίζουν: «Εκ Φαναριού…» (Χρονογραφήματα, 1968) ...

Την Δευτέρα, 21η Μαΐου 2018, πραγματοποιήθηκε σύσκεψη των μελών του Μητροπολιτικού Συμβουλίου της Ιεράς Μητροπόλεως Μπραζαβίλ και Γκαμπόν, στην έδρα αυτής, υπό την προεδρία του Σεβ. κ. Παντελεήμονος. Κατά την συνεδρίαση, από την οποία απουσίασαν αιτιολογημένως δύο μέλη, εξετάσθηκε λεπτομερώς η πρόοδος των εργασιών κατασκευής του Καθεδρικού Ναού Αγίου Δημητρίου Pointe-Noire, ενώ απεφασίσθη η ανανέωση των Εκκλησιαστικών Επιτροπών όλων των Ενοριακών Κοινοτήτων, σύμφωνα με το Καταστατικό της Ι.Μ.Μπραζαβίλ και τον Κανονισμό Λειτουργίας των Ενοριών.

Οι Άγιοι Κωνσταντίνος και Ελένη. Περίμενε λοιπόν η αγία Ελένη υπομονετικά, καρτερικά με αγάπη και προσευχή. «Τη προσευχή προσκαρτερούσα», και με υπομονή μεγάλη και ήρθε η ώρα του αγίου και Μεγάλου Κωνσταντίνου και μάλιστα τη στιγμή κατά την οποία η ψυχή του και το είναι του ολόκληρο ήταν στραμμένο προς την αγαθοεργία και την αγαθοπραξία. Έμαθε καθώς ήτο εκεί αυτοκράτωρ στη Δύση, στας Βρετανικάς νήσους, ότι οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες Μαξέντιος και Μαξιμιανός φέρονται πάρα πολύ άσχημα στους υπηκόους του. Τόσο πολύ, που ο λαός είναι έτοιμος να επαναστατήσει, να εκραγεί και να τα κάνει γης Μαδιάμ. Και τότε θεόθεν κινηθείς, παρακινημένος απ’ το Θεό, εξεστράτευσε εναντίον της Ρώμης να ελευθερώσει αυτήν από τους τυράννους. Γι αυτό και σήμερα ακόμη, όπου της γης, οι ...

Έχοντας μέχρι τώρα δει τη βαθύτερη φύση του κοινοβίου ως πνευματικής «οικογένειας», ως εσχατολογικού γεγονότος, ως Εκκλησίας, και αφού ήδη μιλήσαμε για την σχέση «ευλογίας» εκ μέρους του Γέροντα και θείας μετάληψης, μπορούν να προστεθούν τώρα λίγα λόγια που αφορούν γενικότερα τον χαρακτήρα της μοναχικής άσκησης. Η άσκηση, λοιπόν, όπως ήδη διαφάνηκε, η κατά μόνας προσευχή και οι μετάνοιες και η σωματική κακοπάθεια και η νηστεία και η αγρυπνία κλπ, δεν είναι άχαρη ατομοκεντρική προσπάθεια, δεν αποσκοπεί σε κάποιο «κατόρθωμα». Διακρίνεται μέσα της, αν προσέξει κανείς βαθύτερα, ακόμη και μια τρυφερότητα. Υπάρχει λοιπόν καιρός κατάλληλος για προσευχή, και αυτός είναι η νύχτα. Την νύχτα οι ουρανοί είναι ανοικτοί, είπε κάποιος άγιος. «Η νύχτα είναι η ζωή μας… η μέρα κυλάει ...

Αν η αγάπη, ως απάρνηση του εαυτού μας, εκφράζει το μεγαλείο του ανθρώπινου προσώπου, ο εγωισμός φανερώνει την ασχήμια του. Γιατί παραμορφώνει την εικόνα του Θεού, που θέλησε να δημιουργήσει τον άνθρωπο «καθώς εστιν» Εκείνος και να καθρεφτίζει έτσι τη δική Του ομορφιά. Ο εγωκεντρικός άνθρωπος θέλει τους άλλους να ζουν για εκείνον, να εξυπηρετούν τις ανάγκες του, να είναι το κέντρο όλων. Αυτή η συμπεριφορά μπορεί να εκφράζεται δυναμικά με απαίτηση, μπορεί όμως και να κρύβεται πίσω από τη σιωπή, το θλιμμένο ύφος, τη λογική διεκδίκηση. Άλλωστε, ξέρουμε ότι ο άνθρωπος χρησιμοποιεί πολλούς μηχανισμούς, ενσυνείδητα ή ασυνείδητα, για να κάνει αυτό που θέλει. Όμως, κι αν κάνει αυτό που θέλει, τελικά οι γύρω του δεν αναπαύονται! Κι έτσι ο ίδιος μένει ...

Η δουλεία, ένα έγκλημα διαρκείας όπως έχει χαρακτηριστεί, υφίστατο ως αποδεκτός θεσμός στις προχριστιανικές κοινωνίες της Οικουμένης, ενώ διάφορες παραλλαγές του φαινομένου υπήρχαν και λειτουργούσαν κανονικά σε όλα τα έθνη της αρχαιότητας. Φαίνεται πως η δουλεία ήταν ενδημική από τις πρώτες κοινωνικές συσσωματώσεις του ανθρώπινου είδους, ενώ υπήρχε σε ισχύ και στα σημιτικής προέλευσης έθνη συμπεριλαμβανομένων και των Εβραίων. Η ελληνική παραλλαγή της δουλείας ως θεσμού είχε διάφορες εκφάνσεις με περιπτώσεις και διαβαθμίσεις σκλάβων, που ποίκιλλαν από αργυρώνητους, οικόσιτους (οικέτες), παλλακίδες και τροφούς, ενώ δεν έλειπαν και δούλοι, οι οποίοι συνόδευαν τους αφέντες τους στο πεδίο της μάχης. Κατά τα ελληνιστικά χρόνια, που διαδόθηκαν οι ιδέες των στωικής απόχρωσης φιλοσόφων, η δουλεία αρχίζει να γίνεται αντιληπτή και να αντιμετωπίζεται δειλά-δειλά ως ...

Ενώ οι περί Gender θεωρίες υποστηρίζουν ότι το πρόβλημα εντοπίζεται στο σώμα του ανθρώπου και το φύλο του το οποίο ίσως πρέπει να διορθωθεί, η πατερική Θεολογία επιμένει να τονίζει ότι «ουδέν φαύλον ο Θεός εποίησε» και το κακό εντοπίζεται στις πράξεις των ανθρώπων. Κακό δεν είναι η ύλη αλλά «η υπερηφανία της εννοίας, το θράσος του τύφου, η αλαζονεία της των ανθρώπων επάρσεως». Tο εγωιστικό φρόνημα πρέπει να παταχθεί και όχι η ύλη, όπως αναφέρει ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς. Ακριβώς αυτό το εγωιστικό φρόνημα και η αλαζονεία της των ανθρώπων επάρσεως οδηγούν ανθρώπους να αμφισβητούν την ιερότητα του υλικού σώματος και να διατυπώνουν θεωρίες οι οποίες δεν έχουν κάποια επιστημονικότητα διότι η θεωρία περί διαχωρισμού βιολογικού και κοινωνικού φύλου δεν ...