Εκοιμήθη το Σάββατο 11 Αυγούστου 2018 σε ηλικία 91 ετών ο Πρωτοπρεσβύτερος Νικόλαος Κουτσαυτάκης. Ο μακαριστός γεννήθηκε το 1927 στο...
Επτασέλιδο άρθρο-διαφήμιση για τη Χαλκιδική και την παραγωγή ελιάς και ελαιολάδου περιλαμβάνει στο τεύχος Ιουλίου το δημοφιλέστερο τουριστικό περιοδικού της...
Την επανένωση οικογενειών που είχαν χωριστεί από τον Πόλεμο της Κορέας (1950-53), ανακοίνωσε το υπουργείο Ενοποίησης της Νότιας Κορέας. Οι αντιπροσωπείες από...
Τί είναι; Που Οφείλεται & Πως Αντιμετωπίζεται; Η Βιταμίνη Β12 είναι ενα σημαντικό θρεπτικό συστατικό για την καλή υγεία...
Με εγκύκλιο του Υπουργείου Παιδείας υπενθυμίστηκε η απαγόρευση χρήσης κινητών τηλεφώνων στα σχολεία, οποιασδήποτε ηλεκτρονικής συσκευής απεικόνισης εικόνας από μαθητές...
Η Nikon παρουσίασε πρόσφατα την CoolPix P1000, τη μοναδική φωτογραφική μηχανή compact στον κόσμο που υποστηρίζει οπτικό zoom 125x. Βασίζεται...
Το 1716 η Κέρκυρα βρισκόταν στα χέρια των Βενετών, οι οποίοι την κατείχαν από το 1386. Επειδή, λοιπόν, οι Τούρκοι κινούνταν απειλητικά...
People need humility and the fear of God more than the breath they take. Two wrongs don’t make a right, so if anyone does you harm, respond with a good action and in that way you’ll cancel out their wickedness.
Εκοιμήθη την Παρασκευή το βράδυ, 10 Αυγούστου 2018, ο πολιός και σεβαστός ιεράρχης του Οικουμενικού Θρόνου Μητροπολίτης Θεοδωρουπόλεως Γερμανός. Ο μακαριστός Μητροπολίτης Θεοδωρουπόλεως, υπέρτιμος και έξαρχος Ροδόπης, κυρός Γερμανός (Αθανασιάδης), γεννήθηκε στο Μακροχώρι της Πόλης την 17η Σεπτεμβρίου 1930. Αποφοίτησε από την Ι. Θεολογική Σχολή Χάλκης, το 1954. Τον Δεκαπενταύγουστο του 1966 χειροτονήθηκε σε Πρεσβύτερο και λίγους μήνες αργότερα προχειρίστηκε Αρχιμανδρίτης και ορίστηκε Πρωτοσύγκελλος της Ι. Μητροπόλεως Δέρκων. Την 11η Ιανουαρίου 1972 εξελέγη Επίσκοπος Αριανζού και παρέμεινε ως Βοηθός Επίσκοπος της Ι. Μητροπόλεως Δέρκων μέχρι την 5η Φεβρουαρίου 1987, όταν εξελέγη Μητροπολίτης Θεοδωρουπόλεως. Την 10η Ιανουαρίου 1991 ορίστηκε από τον αοίδιμο Πατριάρχη Δημήτριο Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Αγίας Τριάδος Χάλκης όπου και η ιστορική Θεολογική Σχολή. Μεταξύ των ετών 1995 και ...
Άγιος Νήφων, πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως. Κατά το έτος 1916, αδελφέ Λάζαρε , όταν διωρίσθηκα οικονόμος στον μύλο των Μαριανών (μετόχιον εν Χαλκιδική), έφθασα στην Δάφνη μ’ ένα βαποράκι της συγκοινωνίας, νομίζω πως το έλεγαν «Ελένη». Μετά από εκεί με άλλο πλοιάριο, αφού εφθάσαμε στο ακρωτήριο της Συκιάς, στα Καρτάλια, όπου σταυρώνονται όλοι οι αέρηδες, αχ αδελφέ μου! εκινδυνεύσαμε να πνιγούμε από την μεγάλη φουρτούνα. Έβλεπες το καϋμένο το βαποράκι και το χόρευε η θάλασσα, σαν ένα καρυδόφλουδο. Έβλεπες την πλώρην του μια στο βάθος και μια στο ύψος, στον αέρα τριζοκοπούσε ολόκληρο και έλεγες τώρα να σπάση και να κομματιασθή. Όλοι οι επιβάτες τα χρειάσθηκαν, όλοι έβλεπαν τον κίνδυνον, τον θάνατον να πω, που μας εκύκλωνε. Άκουες φωνές, παρακάλια στην Παναγία. Κάτι γυναίκες με τα μικρά ...
Η Βηματάρισσα, με τη «λεμονιά» μπροστά της, στην θέση όπου τοποθετείται κατά τις εορτές, όταν εξέρχεται από το σύνθρονο. Το Μεγαλυνάριο της Παναγίας Βηματάρισσας, έτσι όπως το έψαλλαν αγιορείτες πατέρες μαζί με το χορό των Θεσσαλονικέων Υμνωδών σε αγρυπνία που τελέστηκε στην Μονή Βατοπαιδίου κατά την εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου (2013). Στη Θ. Λειτουργία ιερούργησε ο Σεβ. Μητροπολίτης Νεαπόλεως κ. Βαρνάβας. Your browser does not support the audio element.
Το να ομιλήσει κανείς για τον Γέροντα Ιωσήφ τον Ησυχαστή δεν είναι θέμα απλό. Το ζω ως έναγχο τόλμημα. Για το σπάνιο αυτό ησυχαστικό μετέωρο με ο,τι αυτό σημαίνει σε πνευματικό εύρος, ευτυχώς υπάρχουν τρεις πηγές. Οι επιστολές του, και τα δύο βιβλία των υποτακτικών του Εφραίμ της Αριζόνας και Ιωσήφ του Βατοπαιδινού. Μέσα σ᾿ αυτά, ο μελετητής μπορεί να αντιληφθεί κάποια πράγματα και πάντως ανάλογα με τις προϋποθέσεις που διαθέτει ο ίδιος. Ομιλώ, λοιπόν, από υπακοή στον Επίσκοπό μου, αλλά δηλώνω από την αρχή άμοιρος και άγευστος ιερών ησυχαστικών βιωμάτων, αφού η ζωή μου καταδαπανήθηκε στον κόσμο, ενώ οι άλλοι σεβάσμιοι ομιλητές διαθέτουν πολυχρόνια κοινοβιακή εμπειρία. Έχω όμως σύνδεσμο με τον τιμώμενο ασκητή, διότι αποτελώ και εγώ ένα κλαδάκι, έστω ...
Ένα από τα χαρακτηριστικά της κοινωνίας μας είναι η αίσθηση της ανομίας. Κοινό πίστευμα όλων είναι ότι υπάρχει προνομιακή μεταχείριση «κάποιων», ότι οι νόμοι ενώ υπάρχουν δεν εφαρμόζονται, ή τουλάχιστον δεν ισχύουν για όλους, ενώ ταυτόχρονα θεωρείται στην πράξη «λογικό» και αναμενόμενο το να εκμεταλλευθεί ο άνθρωπος όσες «ευκαιρίες» του δοθούν, για να προσπορισθεί όφελος με κάθε τρόπο, ακόμη και παράνομο ή ανήθικο. Ταυτόχρονα «ηθικολογούν» όλοι καταγγελτικά, μόνο και μόνο για να μεταθέσουν την ευθύνη στους άλλους και να αποφύγουν τον έλεγχο και τις συνέπειες των δικών τους πράξεων, ενώ η συνηθέστερα προβαλλόμενη δικαιολογία είναι: «Όλοι έτσι κάνουν». Με άλλα λόγια, ενώ επαναστατούμε εναντιόν της αδικίας σε θεωρητικό επίπεδο, και πάντως όταν την υποστούμε, τελικά τη δικαιολογούμε και την αποδεχόμαστε ...
Οι άνθρωποι συνήθως αγωνίζονται για να εξασφαλίσουν τα δικαιώματά τους μέσα στην κοινωνία, κάνουν το παν για να αποκτήσουν στηρίγματα που θα τους βοηθήσουν να αισθανθούν ασφαλείς και να επιβληθούν στους άλλους. Αμυντικοί και επιθετικοί ψυχικοί μηχανισμοί τίθενται σε ενέργεια για τον σκοπό αυτό. Απεναντίας, είναι σπάνιες οι περιπτώσεις που παραιτείται κανείς θεληματικά από δικαιώματα που έχει, από προνόμια και εξουσίες που του ανήκουν. Μία από τις σπάνιες αυτές και χαρακτηριστικές περιπτώσεις είναι ο Απ. Παύλος, ο οποίος γράφει στην Α΄ προς Κορινθίους επιστολή του τα εξής: «Αδελφοί, πάρτε παράδειγμα εμένα. Δεν είμαι απόστολος; δεν είμαι ελεύθερος; δεν είδα αναστημένο τον Ιησού, τον Κύριό μας; δεν είστε εσείς ο καρπός του κόπου μου στην υπηρεσία του Κυρίου; Κι αν ακόμα άλλοι ...
