Να περνούν τσακάλια και να με κάνει ο Θεός σαν αόρατη!

Οι Άγγελοι είναι πάντα έτοιμοι να μας βοηθήσουν. Το έχω δει με τα μάτια μου. Τα νοερά μάτια. Και στην πιο δύσκολη στιγμή ακόμα…

Να περνούν τσακάλια -ολόκληρη ομάδα- με τα λαμπερά τους μάτια και να έρχονται κατά πάνω μου, μέσα στο δάσος, στη ζούγκλα, όταν ήμουν στην Ινδία και να με κάνει ο Θεός σαν αόρατη σ’ αυτά, σαν να μην υπήρχα…

Δεν ήταν των Αγγέλων η προστασία αυτή; Τι λέτε… Ύστερα από τέτοιες περιπέτειες, τίποτα δεν με τρομάζει…

Και κάτι άλλο. Όταν αγαπούμε, οι Άγγελοι γίνονται οι καλύτεροί μας συνεργάτες. Αυτοί έρχονται και όταν εμείς κάποτε διερωτώμεθα:

– Άραγε πού να πάω; Άραγε αν πάω εκεί, τι θα βρω;

Έκανα πολλές μετακινήσεις στη ζωή μου και τύχαινε να πηγαίνω από τόπο σε τόπο, χωρίς να έχω καμιά ασφάλεια υλική και πάντα να έχω την προστασία των Αγγέλων. Έλεγα και λέω:

– Πάω από το καλό στο καλύτερο.

Κι ας είναι και στο χειρότερο και στο πιο δύσκολο σωματικά, αλλά πάντοτε με χαρά. Γιατί ήξερα ότι είναι στο πρόγραμμα του Θεού.

– Αυτό, παιδί μου, να το κάνεις όλον τον καιρό. Όπου κι αν βρίσκεσαι. Όποιος κι αν σε περιτριγυρίζει. Όποιος κι αν σε προσβάλλει ή σε στεναχωρεί. Όποιος κι αν σ’ αγαπά. Όλα όσα γίνονται είναι στο πρόγραμμα του Θεού και γι’ αυτό, θα τ’ αγαπάς…

Από το βιβλίο της Μοναχής Γαβριηλίας, «Γερόντισσα Γαβριηλία , Η ασκητική τη Αγάπης», των εκδόσεων Πορφύρα.