3 Σεπτεμβρίου 2018

Η Κοίμηση της Παναγίας , από τις κορυφαίες γιορτές της Ορθόδοξης Χριστιανοσύνης, αυτό το «Πάσχα του Καλοκαιριού» καθώς βιώνεται στην Παράδοση μας, τιμάται με ξεχωριστό τρόπο σε κάθε ναό, εξόχως δε στους φερώνυμους που είναι αφιερωμένοι σ αυτήν. Και είναι αμέτρητες οι εκκλησιές και τα εκκλησάκια που φέρουν αυτή την τιμή. Κατάσπαρτη η ελληνική γη, ώστε σχεδόν δεν υπάρχει τόπος που να μην έχει κτίσμα στη Χάρη της. Μα εκείνα που συγκινούν ιδιαίτερα, είναι τα ταπεινά και χαριτωμένα ναΐδρια που στέκουν στην ερημιά – απότοκο της μετανάστευσης και της αστυφιλίας – και γλυκαίνουν με την παρουσία τους τον διαβάτη, μάρτυρες μιας ανεπίστροφης πλέον κοινοτικής ζωής. Τα περισσότερα φτιαγμένα με κοινό κόπο και στερήσεις σε καιρούς χαλεπούς της οθωμανικής σκλαβιάς με όλα τα παρεπόμενα ...

Μέσα στην πλάση όλα κινούνται, βιώνονται και λειτουργούν σε μια διαλεκτική σχέση του Κτίστη με την κτίση. Ο διάλογος υπάρχει ως εργαλείο και φυσική συνέπεια της ελευθερίας και της αγάπης ως στάσεως ζωής. Αν ο διάλογος δεν αποτελέσει ζωή και τροφή τότε κινδυνεύει να μετατραπεί σε σλόγκαν και τσιτάτα. Σχέση χωρίς διάλογο είναι μια άρρωστη σχέση. Σχέση χωρίς διάλογο δημιουργεί προβληματικούς ανθρώπους. Διάλογος, λοιπόν, υπάρχει εκεί που η σχέση είναι γεμάτη υγεία . Ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος θα μας παρουσιάσει με σαφήνεια και γλαφυρό τρόπο την έννοια του διαλόγου λέγοντας: «Ο διάλογος μπορεί να συμβάλλει στη μεταφύτευση νέων σπερμάτων από τον ένα πολιτισμό στον άλλο, στη βλάστηση σπόρων, που βρίσκονται σε αδράνεια στον αγρό παλαιών θρησκευμάτων, και στην ανάπτυξή τους» ...

Διαβάζουμε,την συγκλονιστικήν αφήγηση του αιωνοβίου Αρχιμανδρίτου Τιμοθέου Καλαμπερίδη, για την Ανακομιδή των ιερών Λειψάνων του Αγίου Νεκταρίου (Α’ Ανακομιδή το έτος 1921, Β’ 1923, Γ’ 1927, Δ’ 1953): -Αρχιμανδρίτης Τιμόθεος: Στο Μοναστήρι ήλθα τον Οκτώβριο του 1952, σε ηλικία 55 ετών. Τον επόμενο χρόνο –συγκεκριμένα στις 2 Σεπτεμβρίου 1953– έγινε η Ανακομιδή του Ιερού Λειψάνου του Αγίου Νεκταρίου. Η Ανακομιδή –που αποφασίσθηκε το καλοκαίρι– έγινε αφού σουρούπωσε. Θα ήταν 8 με 9, βραδάκι πιά. Δεν είχαμε ηλεκτρικά• Με τα λούξ δουλεύαμε. Όλοι, γύρω–τριγύρω, με αναμμένες λαμπάδες και κεριά. Στην αρχή διαβάσθηκε η Ακολουθία. Αφού βγάλαμε τα άγια λείψανα, τα τοποθετήσαμε σε λεκάνες. Τα πλύναμε με ροδόσταμο και άλλα αρώματα. Σε ορισμένα Λείψανα ήταν το ύφασμα κολλημένο πάνω. Τα καθαρίσαμε. Κάναμε Παννυχίδα και τα ...

«Μακάριοι οι ειρηνοποιοί ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται» δηλαδή άγιοι είναι αυτοί που φέρνουν την ειρήνη στον κόσμο γιατί εκείνοι θα ονομαστούν παιδιά του Θεού. Αμέσως μετά τους καθαρούς στην καρδιά, μακαρίζονται οι ειρηνοποιοί. Αυτοί φέρουν μέσα τους την ειρήνη του Θεού και την προσφέρουν απλόχερα στους γύρω τους και το περιβάλλον τους. Η ειρήνη πού είναι κατά τον άγιο Γρηγόριο Θεολόγο ζητούμενο αγαθό από όλους, αλλά από λίγους τηρούμενο βρίσκεται μαζί με την αγάπη στο κέντρο της αληθινής πίστης. Ο ίδιος ο Θεός μας ονομάζεται άρχων της ειρήνης, δηλαδή κέντρο και πηγή της μακαριότητας, αιώνιος και προϋπαρχων,τόσος Αληθινος και αμετακίνητος από την θεότητα. Αλλά και ο Κύριος Ιησούς ονομάζεται στην γραφή άρχων ειρήνης και » επι γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία». ...

ΛΟΓΟΣ ΛΕ΄: Επιστολή παρηγορητική προς τον πρίγκιπα Δημήτριο Δεν παύει ποτέ ο άρχων του κακού, ο ανθρωποκτόνος και μισάνθρωπος διάβολος, εξαιτίας του μεγάλου φθόνου του, να καταπολεμά και να πλανά με κάθε τρόπο τους ανθρώπους επιθυμώντας να τους καταστρέψει, επειδή θεωρεί τον όλεθρο των ανθρώπων χαρά και θρίαμβό του, μολονότι γνωρίζει ο ανόσιος ότι με αυτόν τον τρόπο ετοιμάζει γι’ αυτούς πολύ μεγάλα και πικρά βάσανα. Αυτή είναι, ευγενέστατε ηγεμόνα Δημήτριε, η έχθρα και η μανία του εναντίον μας. Ποιος στέρησε τον γενάρχη μας από τον μακάριο και αγγελικό βίο στον παράδεισο του Θεού; Αυτός είναι που διά του τρομερού όφεως αποπλάνησε την προμήτορά μας Εύα και δι’ αυτής τον πρωτόπλαστο Αδάμ και συνεπώς ολόκληρο το άθλιο γένος των ανθρώπων και ...

Είχαμε γράψει σε προηγούμενο άρθρο μας, αναλυτικά και εμπεριστατωμένα, για την Αρχή της Ινδίκτου, για το πως υπολογίζεται, πως ιστορικά διαμορφώθηκε και πως την υιοθέτησε η Εκκλησία μας, στο βάθος των αιώνων. Τώρα αποφασίσαμε να ασχοληθούμε αναλυτικότερα, για το πως κατά τη γνώμη μας, πρέπει να αξιοποιούμε την ευκαιρία μιας νέας Εκκλησιαστικής χρονιάς. α) Δοξολογία στον Θεό: Το πρώτο-πρώτο που οφείλουμε ως πιστοί, είναι καταρχήν από καρδιάς, μια Δοξολογία, στον Ένα Τριαδικό μας Θεό, που μας αξιώνει να εισερχόμαστε σε ένα νέο έτος, αλλά ταυτόχρονα και για όλα όσα αξιωθήκαμε να βιώσουμε, θετικά και αρνητικά, στην παρελθούσα Εκκλησιαστική χρονιά, που μόλις πέρασε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Ο Θεός, που ο ίδιος είναι Άχρονος, αλλά κάτω από την εξουσία Του, έχει κάθε ...