Έργα Γέρ. Ιωσήφ

Ο Χαρισματούχος υποτακτικός -ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ

3 Μαρτίου 2009

Ο Χαρισματούχος υποτακτικός -ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΙΩΣΗΦ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΝΟΥ efraimkan-iosif2

Ο ΧΑΡΙΣΜΑΤΟΥΧΟΣ ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΟΣ

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΦΡΑΙΜ Ο ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΤΗΣ (1912- 1990)

(65ο )

«Σήμερα» είπε κάποτε στον ίδιο ιερομόναχο, «είμαι πολύ συγκινημένος, γιατί στην προσευχή μου άκουσα ουράνιες ψαλμωδίες, που δεν μπορεί ανθρώπινη γλώσσα να περιγράψει. Τόσο δέθηκε η καρδία μου και ο εσωτερικός μου κόσμος με αυτές, που δεν έχω όρεξη ούτε να φάω. Ρώτησα την Χάρη να μου πεί ποιοι είναι αυτοί που ψάλλουν. Και μου απάντησε: Είναι οι θεοδοσιανές αδελφές».
Θεοδοσιανές υμνολογίες, του ερμήνευσε η Χάρις, ότι είναι οι ακατάπαυστες δοξολογίες, που προσφέρουν στον Θεό οι ψυχές των σεσωσμένων.

Αγιορείτης Γέροντας, όταν ακόμη ζούσε ο παπα Εφραίμ, τον είδε σε όραμα μέσα σε θείο φως, ο οποίος τον συμβούλευε να καθοδηγεί την συνοδία του σε περισσότερη εσωστρέφεια.
Ο Καθηγούμενος της Μονής μας όταν επισκέφθηκε μία φορά τον Γέροντα Εφραίμ, εκείνος μεταξύ άλλων του είπε τα εξής:
«Επειδή βρίσκεσαι στην θέση αυτή θα σε πλησιάζουν μοναχοί εντός και εκτός του Αγίου Όρους, που θα κάνουν παράπονα για τον Γέροντά τους. Σε συμβουλεύω να μην δικαιολογήσεις κανέναν υποτακτικό. Ποτέ ο Γέροντας δεν θέλει το κακό του υποτακτικού. Από την πείρα μου σου εξομολογούμαι ότι είχα μεγάλο πόλεμο φυγής από τον παπα Νικηφόρο και με την συμβουλή και τις ευχές του γέρο Ιωσήφ έκανα υπομονή. Δεν μετανόησα γι’ αυτό, γιατί η Χάρις μου έδειξε μετά από σάραντα χρόνια ότι έκανα το κατ’ ευδοκίαν θέλημα του Θεού».

Έδινε πολύ μεγάλη σημασία στο μυστήριο της εξομολογήσεως και της υπακοής στον πνευματικό, ακόμα και για τους λαϊκούς αδελφούς. Μάλιστα θυμόμαστε που μας έλεγε: «Όποιος γονάτισε έστω και μία φορά κάτω από το πετραχείλι, θα τα φέρει έτσι η θεία πρόνοια, που τελικά θα τον κερδίσει ο Χριστός».
Ένας πνευματικός της συνοδίας μας, μετά από παράκλησση του ιδίου του παπα Εφραίμ, αξιώθηκε να εξομολογήσει δύο φορές τον Γέροντα. Μας έλεγε ότι του έκανε μεγάλη εντύπωση η ακρίβεια που είχε ο Γέροντας στην συνείδησή του και με πόση λεπτότητα έκανε την εξομολόγησή του.
Πραγματικά ο Γέροντας επέμενε πολύ στην λεπτομερή εξαγόρευση των λογισμών. Θεωρούσε την κρυψίνοια ικανή για την καταστροφή του μοναχού, γιατί αυτή φανερώνει την ύπαρξη της μητέρας των παθών, της υπερηφανείας. Έλεγε: «Προσέχετε την κρυψίνοια. Μην κρύβετε κάτι από τον Γέροντα, γιατί αυτό και μόνο είναι ικανό για τον διάβολο να προκαλέσει φοβερούς πειρασμούς και την απώλεια του μοναχού».

Κάποιος μοναχός πίεζε τον Γέροντα του να τον χειροτονήσει ιερέα. Αυτός δεν δεχόταν. Παρακάλεσε τον Γέροντα Εφραίμ να προσευχηθεί για να δώσει ο Θεός πληροφορία. Στην προσευχή του, και σε ώρα καλής αλλοιώσεως, ανέφερε το θέμα στον Χριστό μας για να λάβει πληροφορία. Τότε η Χάρις του έδειξε τον μοναχό αγκαλιά με τον διάβολο. Κατάλαβε ότι αυτός ήταν αιχμάλωτος στα πάθη του και δέν ήταν άξιος για την ιερωσύνη.

Συνεχίζεται…