Η προφητεία του Αγίου Νήφωνος για την μέλλουσα κρίση (Μέρος 2ο)

Συνέχεια από 1ο μέρος

“Θα τιμωρήσω, βέβαια, και τους βασιλιάδες και τους άρχοντες, που συνεχώς με καταπίκραιναν με τις αδικίες τους. Οι αποφάσεις τους ήταν άνομες και αθέ­μιτες και αλαζονικές και εξουθενωτικές για τους αν­θρώπους.

“Επαιρναν δώρα και έκριναν μεροληπτικά, χρησιμοποιώντας το δίκαιο για να καλύπτουν την αδι­κία. Η δική μου κρίση όμως δεν εξαρτάται από δώρα. Σαν Κύριος και Θεός λοιπόν θα τους αφανίσω σύμφω­να με την πονηρία τους. Και τότε θα καταλάβουν, ότι έγώ είμαι «ό φοβερός και αφαιρούμενος πνεύματα αρ­χόντων, φοβερός παρά τοις βασιλεύσι της γης»⁶⁹. Συμ­φορά τους! Τι κόλαση τους περιμένει! Γιατί «εβρυξαν τους οδόντας αυτών»⁷⁰ και «έξέχεαν αίμα άθώον, αίμα υιών αυτών και θυγατέρων»⁷¹!

“Σε ποιά οργή θα παραδώσω κι εκείνους τους κλη­ρικούς που δεν ήταν αληθινοί ποιμένες, αλλά μισθω­τοί! Εκείνους, πού «διέφθειραν τον αμπελώνα μου»⁷², πού «διεσκόρπισαν τα πρόβατα μου»⁷³, που κυνήγη­σαν το χρυσάφι και το ασήμι, που ανάξια έλαβαν την Ιερωσύνη… Πόσο φοβερή θα είναι η τιμωρία τους! Πόση ή οδύνη τους! «Έν όργη μου και εν τω θυμώ μου ταράξω αυτούς»⁷⁴! Πρόβατα και βόδια φθαρτά κοίτα­ξαν ν’ αποκτήσουν, μα τα δικά μου λογικά πρόβατα δεν τα πόνεσαν. Γι’ αυτό «έπισκέψομαι έν ράβδω τάς ανομίας αυτών και έν μάστιξι τάς αδικίας αυτών»⁷⁵. “Οσο για τους ιερείς πού χωρατεύουν ή φιλονικούν μέ­σα στις άγιες εκκλησίες μου, στη φωτιά θα τους λιώσω, στον τάρταρο θα τους βυθίσω και σαν πλίθρες θα τους συντρίψω!

“Έγώ είμαι ό ερχόμενος. Ηρθα και πάλι έρχομαι! Κι όποιος βρει τη δύναμη, ας σταθεί απέναντι μου!

“Αλίμονο στους άνομους πού θα πέσουν στα χέρια μου! Γιατί θα σταθούν μπροστά μου «γυμνοί και τε-τραχηλισμένοι»⁷⁶. Πού θα πάει τότε η αναίδεια τους; Πώς θ’ άντικρύσουν το πρόσωπο μου; Πού θα κρύ­ψουν τη ντροπή τους, αφού θα ρεζιλευτούν μπροστά σ’ όλους τους άγιους αγγέλους μου;

“Θα καταδικάσω όμως και τους μοναχούς πού έζη­σαν με αμέλεια, κι έτσι δεν τήρησαν τις υποσχέσεις πού έδωσαν μπροστά στο Θεό, τους αγγέλους και τους ανθρώπους.

“Αλλα έταξαν κι άλλα έκαναν. Αυτούς λοιπόν θα τους αρπάξω και θα τους εκσφενδονίσω στην άβυσσο. Γιατί δεν τους έφτανε ή δική τους απώ­λεια, αλλά σκανδάλισαν και κόλασαν κι άλλους. Κα­λύτερα θα ‘ταν γι’ αυτούς να μην είχαν απαρνηθεί τον κόσμο, παρά που τον απαρνήθηκαν κι έζησαν αμαρ­τωλά και άσωτα.

“Εγώ λοιπόν θα τιμωρήσω, εγώ θ’ ανταποδώσω, εγώ θα κρίνω σαν δίκαιος Κριτής όσους δεν θέλησαν να μετανοήσουν!

Με τρόμο άκουσαν οι αναρίθμητες δυνάμεις των αγγέλων τα βροντερά λόγια τοΰ Κυρίου στον αρχι­στράτηγο Μιχαήλ.

– Φέρε μου τους επτά αιώνες της συστάσεως του κό­σμου! πρόσταξε τώρα τον αρχάγγελο.

Ο Μιχαήλ πηγε αμέσως στον οίκο της Διαθήκης και τους πήρε. Ηταν σαν μεγάλα βιβλία. Τους έβαλε μπροστά στον Κύριο και παραμέρισε, παρακολουθώντας με δέος πώς Εκείνος γυρίζει τις σελίδες της ιστο­ρίας και διαβάζει όλα όσα έγιναν διαμέσου των αιώνων.

Πήρε λοιπόν ό Κριτής το βιβλίο του πρώτου αιώνα, το άνοιξε και είπε:

– Εδώ πρώτα-πρώτα γράφει: Ο Πατέρας, ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα, ένας Θεός σε τρία πρόσωπα. Από τον Πατέρα γεννήθηκε ο Υιός, ο δημιουργός των αιώνων. Γιατί άπό το Λόγο του Πατρός έγιναν οι αι­ώνες· από το Λόγο του Πατρός δημιουργήθηκαν οι ουράνιες δυνάμεις· από το Λόγο του Πατρός στερεώ­θηκαν οι ουρανοί και ή γη και όλα όσα υπάρχουν σ’ αυτά «τω πνεύματι δε του στόματος αυτού πάσα ή δύναμις αυτών»⁷⁷.

“Υστερα προχώρησε λίγο πιο κάτω στο βιβλίο και είπε:

– Έδώ γράφει: Εικόνα του αόρατου Θεού είναι ο πρώτος άνθρωπος, ο ‘Αδάμ, με τη γυναίκα του, την Εύα. Στον Αδάμ δόθηκε από τον παντοκράτορα Θεό, το δημιουργό όλων των ορατών και αοράτων, μια προ­σταγή, ένας νόμος. Η τήρηση του νόμου τούτου θα εί­ναι η ασφάλεια της μακάριας ζωής του άνθρωπου, γιατί θα του θυμίζει πάντα πώς υπάρχει ό Θεός άπό πάνω του.

Το βλέμμα Του πήγε παρακάτω.

– Εδώ γράφει για την παράβαση, που έκανε η εικό­να τού Θεού, ο άνθρωπος. Εξαπατήθηκε και έπεσε.

“Η μάλλον έπεσε άπό δική του αμέλεια και απροσεξία. Διώχτηκε λοιπόν από τον παράδεισο με δίκαιη κρίση και απόφαση του Θεου, γιατί, σαν αχρείος παραβά­της, δεν έπρεπε να ζει μέσα σε τόσα αγαθά.

Προχώρησε πάλι λίγο.

– Ο Κάιν, είπε, έκανε τη βουλή του διαβόλου και σκότωσε τον Άβελ. Θα κατακαεί εξάπαντος στη φω­τιά της γέεννας,(κόλασης) γιατί έμεινε αμετανόητος. Ο Άβελ ό­μως θα ζήσει αιώνια.

Και πιο κάτω διάβασε:

– Μορφή της ευλογίας ο Σήθ. Εικόνα του αγιασμού ο Ενώς. Και προτύπωση της αναλήψεως μου ή ανάλη­ψη του Ενώχ⁷⁸.

Γυρίζοντας έτσι μιά-μιά σελίδα, έφτασε στο τέλος του βιβλίου και είπε:

– Βιβλίο του πρώτου αιώνα: Εδώ έχουν γραφτεί η ζωή και ο θάνατος, η δικαιοσύνη και η ανομία, η τα­πείνωση και η έπαρση των ανθρώπων, που γεννήθη­καν στα χρόνια του. Ο καθένας τους θα κριθεί σύμφω­να με τα έργα του.

Με τον ίδιο τρόπο ξεφύλλισε και τα βιβλία των επό­μενων πέντε αιώνων. Μετά πήρε στα χέρια Του το τε­λευταίο και είπε:

– Άρχή του έβδομου αιώνα: Τέλος των αιώνων και αρχή της κακίας, της πονηρίας, της φιλαργυρίας και της άσπλαχνίας. Οι άνθρωποι γίνονται τώρα περισσό­τερο από ποτέ πονηροί, φθονεροί, ψεύτες, υποκριτές, φιλόδοξοι, φιλήδονοι και σ’ όλα τα κακά υποδουλω­μένοι.

Προχώρησε λίγο παρακάτω στο βιβλίο, κάτι διάβα­σε, κι έπειτα σήκωσε τα μάτια Του ψηλά. Χτύπησε με το χέρι το μέτωπο Του, σκέπασε με την παλάμη τα μά­τια Του κι έμεινε έτσι ακίνητος για πολύ. Ξαφνικά, σά να συνήλθε…

Συνεχίζεται…

69. Ψαλμ. 75:13.
70. Ψαλμ. 34:16.
 71. Ψαλμ. 105:38.
72. Ιερεμ. 12:10.
73. Ιερεμ. 23-2.
74. Πρβλ. Ψαλμ. 2:5.
75. Ψαλμ. 88:33.
76. Πρβλ. Έβρ. 4:13.
77. Ψαλμ. 32:6.
78. Βλ. Γεν. 4:25-26, 5:24. Σειράχ 49:14.