ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΣΤΟΝ ΑΛΗΘΙΝΟ ΚΟΣΜΟ

Μύριοι μπροστά σου Άγγελοι, έψελναν στην Κυρία,

και αυτή η Χαριτόβρυτη, σ’ έλεγε με λατρεία,

το χαίρε, δούλε Άξιε, είσελθε στην χορεία,

των αθλητών που στέφανο, θα βάλει η ιστορία.

Ευθύς τα χείλη δόξα σοι τερμάτισαν να λένε

και οι πάνσεπτοι οι οφθαλμοί, σταμάτησαν να κλαίνε.

Ένα πλατύ χαμόγελο μας έστειλες που πήγες

στον κόσμο τον αληθινό, Γέροντα μου, σαν είδες.

Πάρ’ την ψυχούλα Δέσποινα, γονάτισες και είπες,

κοντά σου ήρθα Παντάνασσα, άνοιξέ μου τις πύλες.

Άσε με πλάϊ στον θρόνο σου, στης φτέρνας σου την άκρη,

στην ποίμνη σου σ’ εκλιπαρώ, κάτω μην πέσει δάκρυ.

Το Βατοπαίδι Δέσποινα, έκλεισα στην καρδιά μου,

σκέπαζε τα εκατόν παιδιά, που σου άφησα Κυρά μου.

Τα είλκυσε η χάρις σου, στήριξε τον αγώνα,

και εγώ θα ψάλλω Άνασσα, άλλον ένα αιώνα.

Παναγιώτης Παντελίδης

Λευκωσία, 7.7.2009