Στην Μονή Βατοπαιδίου

 

Στις ερήμου τας οάσεις

πειρασμού εάν ίχνη χάσεις

στης καρδίας ακροάσεις

γίνονται ταχέως ιάσεις

και ψυχούλας ανατάσεις.

Ομοθυμαδόν στον Άθω

Σαν βαδίσαμε μια μέρα

άγγελοι κοντά μας φέραν

στην μονή ω Πλατυτέρα.

Στους επτά ουρανούς, βγήκα΄

στη Βατοπαιδίου μπήκα.

Είν΄ του Βααιλέως παλάτι

βάτους πέριξ ειν΄ γεμάτη.

Είναι του ουρανού χαδάκι

Σκύβω κλαίω σαν παιδάκι,

που ευθύς γεύτηκε αγάπη

και έγινε μεμιάς Κυρία,

η μονή της μετανοίας.

Επτά προσκύνησα εικόνες

πάνσεπτες και μυροβόλες.

Προσκυνώ Αγία Ζώνη

και η χάρις, περιζώνει.

Στη θεωρεία των λειψάνων

η ψυχή πετά επάνω.

Προσκυνώ το Τίμιο Ξύλο

λάμπει η ψυχή σαν ήλιος,

ω τι πλήρωμα αγάπης

Πλάστη μου της υπέρτατης

αλλοιώθηκε η ζωή μας

είναι η Παναγιά μαζί μας.

Αισθητά η Θεοτόκος συμπαρίσταται στα τέκνα

και του αγιασμού ο στόχος

λες και απέχει λίγα μέτρα.

Σε κελλί τα βήματα μας

τα οδήγησε η Μητέρα

γίγαντα νίψης και αγάπης

συνάντησαν΄ εκεί πέρα.

Τέκνον γνήσιο δικό της

που δοξολογεί το γιο της.

Αναπνέει кαι δοξάζει

Και τον βασιλέα φωνάζει·

Χαίρε λέει στοργικά

στον καθένα μας μιλά.

«Ποθεινότατά μου τέκνα

που σας έφερε η Μανούλα

μπρος εις την ευτέλειά μου,

καθαρίστε την καρδούλα.

Αποτάξετε τα πάθη

και γυρίζοντας την πλάτη

θε΄ να δείτε το παλάτι.

Περιεκτική αγάπη

άκρατη Φιλανθρωπία·

φιλοπόνως νύκτα μέρα,

κράζετε την Παναγία.

Φιλαυτία μακριά,

από καθαρή καρδιά

και με λέξεις μόνο δύο

πάτε ευθύς εσείς στον Κύριο.

Και σαν ήρθατε ως εδώ

τον Χριστό ευχαριστώ

που μου έστειλε ψυχούλες

που θα λένε προσευχούλες

vu σωθώ ο ταπεινός,

και είν΄ κοντά ο ουρανός»

 

Μνάσων, ο αρχαίος μαθητής