Μάτια Ολόχρυσα…

Ήταν η γλυκιά ματιά γεμάτη

του Ουρανού θαρρείς κομμάτι.

Τα μάτια σπινθήριζαν γαλήνη

και έβλεπαν μονάχα Εκείνη.

Σαν προσευχές λαλούσαν χείλια

δώρα φώλιαζαν στα μάτια, χίλια.

Πλημμύριζε η καρδιά, έρωτα θείο

καθώς μαργαριτάρια έρρεαν, δακρύων.

Μια ταπεινή ψυχή, ολόχρυσα

τα μάτια λέει· κλαίοντας είδε εκείνη

και η χαρά απ την καρδιά, δεν σβήνει.

Ποία μάτια είδαν το Χριστό

και έχουν χρώμα. Ευχαριστώ

πέφτω στη γη και προσκυνώ

του Αθωνα δακρύβρεχτο χώμα.

Δεν είχαν χρώμα, αγάπη είχαν περισσή.

Και όταν στους ουρανούς ανέβηκε βιωτή

διάπλατα χαμογέλασαν, ευθύς οι οφθαλμοί.

Αντίκρισαν ευγνώμονα τον Κύριο

και πήραν αιωνιότητας, εισιτήριο.

 

Μνάσων, ο αρχαίος μαθητής