Στη μάνα μας Παντάνασσα

 

Σαν κεραυνός μας κτύπησε το ιατρικό χαπάρι

και σκόρπισε μες την ψυχή πόνο για το βλαστάρι.

 

Οι σκέψεις μας βασάνιζαν το τι πρέπει να γίνει

δύσκολη η απόφαση για τη στιγμή εκείνη.

 

Τα δεδομένα των γιατρών μας κλείνουνε το δρόμο

και κάνουνε πιο έντονα την θλίψη και τον πόνο.

 

Ενώ πασχίζω με το νου για να βρω την αιτία

εβρέθηκα μανούλα μου μέσα στην εκκλησία.

 

Σαν είδα την εικόνα σου με τάματα γεμάτη

δάκρυ γλυκό εκύλησε απ΄ το δικό μου μάτι.

 

Ήρθαν στο νου τα θαύματα που κάνεις κάθε μέρα

διώξε και με τον πόνο μου κάνε την θλίψη πέρα.

 

Απ΄ τη γλυκιά σου τη μορφή γέμισα με ελπίδα

και το δικό μου πρόβλημα πνευματικά το είδα.

 

Αν είναι θέλημα Θεού Σταυρό για να σηκώσω

βοήθα με Μάνα μου γλυκιά, αυτό να κατορθώσω.

 

Το δρόμο μου τον έδειξες και΄ γω ευθύς τον πήρα

μπροστά εις τον πνευματικό γονάτισα μ΄ ελπίδα,

 

σαν άκουσε το πρόβλημα, μου είπε με αγάπη

έχουμε εμείς Παντάνασσα αυτή θα κάνει κάτι

 

ας την παρακαλέσουμε και ας είμαστε κοντά της

και αυτή να είσαι βέβαιος πως σκέπει τα παιδιά της.

 

Κοντά σου πια Παντάνασσα ανάκτησα δυνάμεις

και μέσα μου ήμουν σίγουρος το θαύμα πως θα κάνεις.

 

Πέρασε δύσκολα ο καιρός με κλάμα και δεήσεις

αλλά στην κρίσιμη στιγμή ήρθες να βοηθήσεις.

 

Σε είχα σε αντίγραφο στο στήθος μου σφιγμένη

εκείνο που μου χάρισε η Αγία Ηγουμένη.

 

Όι ιατροί με βλέπανε και όλοι απορούσαν

μα για το αποτέλεσμα πολύ αγωνιούσαν.

 

Σαν το παιδάκι έκλαψε ερχόμενο στον κόσμο

όλοι τους εδακρύσανε από χαρά και μόνο…

 

Σταυροκοπήθηκαν μαζί γιατροί και νοσοκόμοι

γιατί κατάλαβαν καλά πως δεν ήτανε μόνοι

 

μαζί τους ήσουνα και εσύ, τους κράταγες το χέρι

έκανες πια το θαύμα σου καθένας τους το ξέρει.

 

Εγώ σαν είδα το μωρό να έχει την υγεία

φώναξα πια δυνατά δόξα την Παναγία.

 

Το ξέρω είμαι ανάξιος να τύχω τέτοιας χάρης

να έρθεις εσύ στο σπίτι μας τον πόνο μας να πάρεις.

 

Υπόσχομαι Παντάνασσα και Τάμα σου το κάνω

πιστά να σε υπηρετώ μέχρι που να πεθάνω…

 

Κωνσταντίνος Κότσαπας

Λευκωσίας