Γιατί παραχωρεί ο Θεός τις θλίψεις και τα δεινά; (από το ημερολόγιο του αγίου Ιωάννη της Κρονστάνδης)

«Όλες οι θλίψεις, οι αρρώστιες, τα βάσανα, οι στερήσεις επιτρέπονται από τον Θεό για να βγάλουμε από μέσα μας την αμαρτία και να βάλουμε στη θέσι της την αρετή. Για να μάθουμε εκ πείρας πόσο άσχημο πράγμα είναι η αμαρτία και να τη μισήσουμε. Για να μάθουμε, πάλι εκ πείρας, την αλήθεια και την ομορφιά της αρετής και να την αγαπήσουμε με όλο μας το είναι. Ας υπομένω λοιπόν όλες τις θλίψεις γενναία, με ευγνωμοσύνη στον Κύριο, τον Ιατρό των ψυχών μας, τον λατρευτό μας Σωτήρα.»

«Οι θλίψεις είναι μεγάλο σχολείο. Μας διδάσκουν τη μηδαμινότητα και την αμαρτωλότητά μας. Μας εμπνέουν τη μετάνοια. Καθαρίζουν την ψυχή, την κάνουν να ανανήψη, τη χαριτώνουν. Μας αποσπούν από την αμαρτία και μας ενισχύουν στην πίστη, στην ελπίδα, στην αρετή.»

«Τα δεινά γίνονται αδιέξοδα όταν δεν υπάρχη χριστιανική ελπίδα. Κάποιος νοιώθει μέσα του το βάρος της αμαρτίας και τα μαύρα αισθήματά της. Αν δεν έχη χριστιανική ελπίδα, τί θα κάμη; Θα καταφύγη σε τεχνητά μέσα, για να αποδιώξη τη θλίψι του. Σε ένοχες ψυχαγωγίες και όχι στον Χριστό, που ο ζυγός του είναι ελαφρός (Ματθ. ια΄ 30), όχι στην προσευχή, όχι στη μετάνοια, όχι στο λόγο του Θεού, που είναι «ωφέλιμος προς διδασκαλίαν, προς έλεγχον, προς επανόρθωσιν» (Α΄ Τιμ. γ΄ 16) και πηγή της ελπίδος (Ρωμ. ιε΄ 4). Αυτό συμβαίνει σε πολλές περιπτώσεις. Αλλά οι κοσμικές διασκεδάσεις τί δίνουν; Αφήνουν την ψυχή στο κενό, την ποτίζουν μεγαλύτερη πίκρα. Μερικοί καταφεύγουν ακόμη και στην αυτοχειρία. Η πείρα όμως των πιστών λέγει ότι ο Θεός δεν αδιαφορεί στην προσευχή μας. Και αυτή η πείρα στηρίζει την ελπίδα. Όποιος εξετάζει προσεκτικά τον εαυτό του, μπορεί εύκολα να διαβάση το συμπέρασμα αυτής της πείρας.»

Πηγή: Αγίου Ιωάννου της Κρονστάνδης, Η εν Χριστώ ζωή μου, μετάφραση Βασ. Μουστάκη, εκδόσεις Παπαδημητρίου (# 432, 439, 562) .