Μήπως ήταν προφήτες;!!!

Παρακάτω ακολουθεί ερανισμός υπό του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αλεξανδρουπόλεως κ. Ανθίμου.

Ποιός είδε κράτος λιγοστό

σ’ όλη τη γη μοναδικό,

εκατό να εξοδεύει

και πενήντα να μαζεύει;

Να τρέφει όλους τους αργούς,

νά’χει επτά Πρωθυπουργούς,

ταμείο δίχως χρήματα

και δόξης τόσα μνήματα;

Νά’χει κλητήρες για φρουρά

και να… σε κλέβουν φανερά,

κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε

τον κλέφτη να γυρεύουνε;

(Γ. Σουρής)

*******

Κλέφτες φτωχοί και άρχοντες με άμαξες και άτια,

κλέφτες χωρίς μια πήχυ γη και κλέφτες με παλάτια,

ο ένας κλέβει όρνιθες και σκάφες για ψωμί

ο άλλος το έθνος σύσσωμο για πλούτη και τιμή.

(Γ. Σουρής)

*******

Ο Έλληνας δυό δίκαια ασκεί πανελευθέρως,

συνέρχεσθαί τε και ουρείν εις όποιο θέλει μέρος.

(Γ. Σουρής)

*******

Δεν έχω κέφι για δουλειά,

πάλι με δέρνει τεμπελιά

και κάθομαι στο στρώμα…

Βρίσκω το σώμα μου βαρύ

και όλη η γη δεν με χωρεί

κι ο ουρανός ακόμα.

Κακά νομίζω τα καλά

και βλέπω μιά στα χαμηλά

και μιά κοιτώ απάνω…

Σ’αυτόν τον κόσμο τον χαζό

ας ημπορούσα να μη ζω,

μα… δίχως να πεθάνω!

(Γ. Σουρής)

*******

Πώς πάει το Έθνος;

Είδες ποτέ να μαδάνε την κότα

και ο αέρας να συνεπαίρνει τα πούπουλα;

Έτσι πάει το Έθνος!

(Διον. Σολωμός)

*******

Για ένα τριάρι, για λίγη βενζίνα, για μιά φασουλάδα,

πώς τα’κανες έτσι τα μαύρα παιδιά σου, Ελλάδα, Ελλάδα!

(Ν. Γκάτσος)

*******

Σουλούπι, μπόϊ, μικρομεσαίο,

ύφος του γόη, ψευτομοιραίο.

Λίγο κατσούφης, λίγο γκρινιάρης,

λίγο μαγκούφης, λίγο μουρντάρης.

Σπαθί αντίληψη, μυαλό ξεφτέρι,

κάτι μισό-μαθε κι όλα τα ξέρει.

Κι από προσπάππου κι από παππού

συγχρόνως μπούφος και αλεπού.

Και ψωμοτύρι και για καφέ

το «δε βαρυέσαι» κι «ωχ αδερφέ».

Ωσάν πολίτης, σκυφτός ραγιάς

σαν πιάσει πόστο: δερβέναγας.

Θέλει ακόμα -κι αυτό είναι ωραίο-

να παριστάνει τον ευρωπαίο.

Στα δυό φορώντας τα πόδια που’χει

στο’να λουστρίνι, στ’αλλο τσαρούχι.

(Γ. Σουρής)

*******

-Φταίει το ζαβό το ριζικό μας!

-Φταίει ο Θεός που μας μισεί!

-Φταίει το κεφάλι το κακό μας!

-Φταίει πρώτ’απ’όλα το κρασί!

(Κ. Βάρναλης)

*******

Ήσυχα και ταπεινά, πάντα μ’εκείνον που νικά.

(Κ. Βάρναλης)

Πηγή: Αποσπάσματα από το άρθρο “Η Ελλάδα του 2010 μέσα από παλαιά ποιήματα”  το οποίο δημοσίευσε η Ρομφαία