Δύο Κύπριοι από την Πάφο, αναφέρουν σε επιστολή τους τα θαύματα που έκαναν σε αυτούς οι Άγιοι Ραφαήλ, Νικόλαος και Ειρήνη

1. Αγία Ηγουμένη Ευγενία

Επιθυμώ να εκφράσω τις ευχαριστίες μου για το θαύμα πού μου έκαναν οι θαυματουργοί Άγιοι Ραφαήλ, Νικόλαος και Ειρήνη.

Τον Μάιο του 1985 κατόπιν βιοψίας διαπιστώθηκε ότι είχα καρκίνο στον προστάτη. Πήγα αμέσως μετά της συζύγου μου εις Δυτική Γερμανία και κατόπιν πολλών προσπαθειών με εισήγαγαν σε Κρατικό Νοσοκομείο. Από νέα βιοψία διαπιστώθηκε ότι ήταν κακοήθης όγκος. Ακολούθησε εγχείρηση και αφαίρεση μέρους του προστάτη όπου ήτο ο όγκος. Μετά από μία εβδομάδα άρχισε ακτινοθεραπεία, η οποία διήρκησε έξι εβδομάδες και ήτο έξι χιλιάδες «κοβάλτιουμ» 200 μονάδες την ημέρα.

Δεν θα ήθελα να αναφερθώ περισσότερο διά τους πόνους και τις ταλαιπωρίες πού είχα σε μια ξένη χώρα, άγνωστος μέσα σε αγνώστους, ούτε φίλο ούτε ένα αγαπημένο πρόσωπο, διότι η σύζυγος μου επιβάλλετο να επιστρέψει στην Κύπρο. Η όλη θεραπεία διήρκησε τρεις μήνες και στις 22 Αυγούστου επέστρεψα στην Κύπρο.

Τον Απρίλιο του 1986 πήγα και πάλι εις την Δυτική Γερμανία, στο ίδιο Κρατικό Νοσοκομείο, διότι είχα ορισμένες ανωμαλίες. Η όλη θεραπεία ήτο ένα μήνα. Αγωνιζόμουν εγώ να ζήσω, αγωνιζόταν και ο εισαγωγέας να βγάλει περισσότερο κέρδος. Για αρκετό χρονικό διάστημα ένοιωθα ότι ήμουν αρκετά καλά και πίστευα ότι οι πόνοι και οι ταλαιπωρίες μου τελείωσαν. Αλλά οι ελπίδες μου διαψεύσθησαν όταν μου παρουσιάστηκε αιματουρία. Με μετέφεραν στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας και κατέβαλαν προσπάθειες υπεράνθρωπες οι γιατροί. Μου έκαναν μετάγγιση αίματος χωρίς καμμιά βελτίωση κι΄ αποφάσισαν να μου αφαιρέσουν και τον υπόλοιπο προστάτη. Κι΄ έτσι επέστρεψα στο σπίτι μου αφού τελείωσε κι΄ αυτή η θεραπεία.

Αρχές Αυγούστου 1988 με μία απότομη κίνηση μου δημιουργήθηκε σπονδυλολίσθηση. Από ακτινογραφίες και αναλύσεις απεδείχθη ότι ήτο μετάστασις εις την σπονδυλική στήλη πού με έρριξε εις το κρεββάτι τελείως παράλυτο. Με επισκεπτόταν ο γιατρός και μου έκανε παυσίπονη ένεση για να απαλύνει τους πόνους, ως και χάπια παυσίπονα, η υγεία μου χειροτέρευε. Με μετέφεραν και πάλι στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας, όπου έγιναν όλες οι αναλύσεις και εξετάσεις πού απέδειξαν ότι ήτο μετάστασις εις την σπονδυλική στήλη. Σε 15 ήμερες έκανε μετάσταση εις τα οστά της δεξιάς πλευράς και μετά στην αριστερά. Η θεραπεία διήρκησε οκτώ μήνες. Ούτε οι ενέσεις ούτε τα χάπια μορφίνης δεν μπορούσαν να απαλύνουν τους αβάστακτους πόνους μου. Η άπόφασις των ιατρών ήταν ότι η θεραπεία έγινε και δεν μπορεί να γίνει άλλη θεραπεία, να επιστρέψω εις την οικία μου στην Πάφο και να περιμένω την ώρα να γλυτώσουν αυτοί και να ησυχάσω κι΄ εγώ από τα βάσανα και τους αβάστακτους πόνους.

Με μετέφεραν από Λευκωσία εις Πάφο με δυνατή δόση μορφίνης. Το πώς ταξίδεψα και έφθασα στην οίκία μου μόνο ο Θεός ξέρει. Παρέμεινα στο κρεββάτι παράλυτος, δεν μπορούσα να στρέψω ούτε δεξιά ούτε αριστερά, μόνον ανάσκελα. Αλλά πόσες ήμερες, μήνες, χρόνια ανάσκελα. Η τροφή, το νερό και οποιαδήποτε άλλη βοήθεια μού προσφέρετο στο κρεββάτι. Τα χάπια πού έπαιρνα ήταν κορτιζόνη και οριμέντετ ως θεραπευτικά δια την ασθένεια μου και χάπια μορφίνης παυσίπονα διά να απαλύνουν τους πόνους μου, αλλά και αυτά μου δημιουργούσαν άλλα προβλήματα με το στομάχι μου. Η παραμονή μου στο κρεββάτι μου δημιούργησε οστεοπόρωση. Οδυνηροί και αφόρητοι πόνοι σε όλο μου το σώμα και αυτή η μορφίνη δεν μπορούσε να απαλύνει τους πόνους. Όρισμένες ώρες παρακαλούσα τον Θεό να με πάρει σύντομα για να γλυτώσω, εφ΄ όσον δεν υπήρχε θεραπεία για μένα. Ορισμένες πάλι μέρες έλεγα ότι ο Θεός δεν θα με αφήσει απροστάτευτο, πίστευα ότι θα θεραπευτώ. Ένοιωθα δύναμη και θάρρος και οι ελπίδες μου ήταν πάντοτε στο Θεό και ευχόμουν κανένας άνθρωπος να μην έχει αυτή την ασθένεια με τέτοιους πόνους, ασθένεια πού μπορεί να χτυπήσει οποιονδήποτε και σε οποιαδήποτε ηλικία και αν είναι. Η ανθρώπινη επιστήμη πού με τη φώτιση του Θεού τόσο έχει προχωρήσει σήμερα, δεν ήταν αίσιόδοξη για την έκβαση της αρρώστειάς μου. Βλέπετε και η ανθρώπινη επιστήμη όσο και να έχει προοδεύσει, η δύναμη της φθάνει μέχρι ένα σημείο. Πέρα από αυτό σηκώνει τα χέρια και αδυνατεί να κάνει οτιδήποτε.

Αρχές Νοεμβρίου 1989 άρχισαν και σ΄έμενα οι πολλαπλές εμφανίσεις των Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης. Είδα όραμα, ότι πήγα στο Εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου εις το χωριό Χλώρακας διά να προσευχηθώ. Στην είσοδο της Εκκλησίας στεκόταν ο Άγιος Νικόλαος, δίπλα Του κάποιος Κληρικός επιβλητικός και γεροδεμένος, ήταν ντυμένοι με μαύρα ράσα. Τους χαιρέτησα με σεβασμό και στάθηκα απέναντί Τους. Ο Άγιος Νικόλαος με σύστησε στον άλλο Κληρικό, πού για μένα ήταν τελείως άγνωστος, ως και το όνομά Του (Άγιος Ραφαήλ). Συζητούσαν για το πρόβλημά μου και ο άγνωστος Κληρικός άρχισε να μού μιλα και να μού δίνει θάρρος ότι όλα θα περάσουν, να έχω υπομονή και θα με κάνει καλά. Εγώ εκείνη την ώρα σκεπτόμουν ότι πήγα στη Δυτική Γερμανία πού υπάρχουν άριστοι γιατροί και δεν έγινα καλά και τώρα θα μού πει Αυτός ο Παπάς, Αυτός ο Κληρικός, ότι θα με κάνει καλά; Αμέσως κατάλαβε τί σκεπτόμουν και μου λέει: «Ναι, εγώ θα σε κάνω τελείως καλά». Μετά πήγα λίγο πιο κάτω για να μη Τους ενοχλεί η παρουσία μου, και ενώ στεκόμουν εις το ισόπεδο έδαφος όπως είναι, ένοιωσα ότι βρισκόμουν επάνω σ΄ ένα μικρό λόφο και έβλεπα την καταπράσινη πεδιάδα και την γαλάζια θάλασσα πού βρίσκεται νοτιοδυτικά του χωριού. Κι΄ όταν αποφάσισα να επιστρέψω σπίτι μου θέλησα να Τους χαιρετήσω, αλλά δεν υπήρχαν οι δύο Κληρικοί.

Τρεις μέρες αργότερα, μία φίλη μου έστειλε δύο βιβλία δικά σας Αγία Μητέρα «Νέα θαύματα του Αγίου Ραφαήλ» και λαδάκι από τη Χάρη Του. Όταν τα πήρα στα χέρια μου και είδα την Εικόνα Τους, τότε Τους γνώρισα ότι ήταν Εκείνοι οι δύο Κληρικοί πού είδα στο όνειρό μου. Επίσης θυμήθηκα το όνομα Άγιος Ραφαήλ πού μου σύστησε ο Άγιος Νικόλαος, πού ήταν τελείως άγνωστος σ΄ εμένα. Με πίστη άρχισα να βάζω λαδάκι σε όλα τα μέρη του σώματός μου πού είχα φρικτούς πόνους.

Όσο διάβαζα τα βιβλία σας Αγία Μητέρα και έβλεπα τα μεγάλα θαύματα, τόσο μεγάλωνε η πίστη και οι ελπίδες μου, ότι κι΄ εγώ θα θεραπευθώ με τη βοήθεια των Αγίων. Σε λίγες μέρες είδε η σύζυγός μου ένα όραμα, πώς βρισκόταν σε μια άγνωστη Εκκλησία και προσευχόταν γονατιστή και παρακαλούσε να θεραπευθώ. Μία φωνή από το Ιερό της λέει: «Γιατί είσαι τόσο στενοχωρημένη και λυπημένη;». Αυτή Του λέει: Ο σύζυγός μου είναι δύο χρόνια άρρωστος, παράλυτος στο κρεββάτι, πώς να μην είμαι λυπημένη; Και της απαντά η φωνή: «Να μή λυπάσαι, γιατί ο σύζυγός σου θα θεραπευθή και θα γίνει τελείως καλά». Εσύ ποιος είσαι πού μού λες αυτά τα λόγια; τον ρωτά. «Είμαι ο Άγιος Ραφαήλ», της λέει.

Πρωΐ-πρωΐ μου διηγήθηκε το όραμά της κι΄ εγώ συγκινημένος και με δάκρυα της λέω πώς θα γίνω τελείως καλά και δεν θα σας εγκαταλείψω τόσο νωρίς. Μετά τρεις μέρες πάλι η καλή μας φίλη έστειλε το βιβλίο σας Αγία Μητέρα «Ιστορικό της Ιεράς Μονής Αγίου Ραφαήλ», την Εικόνα των Αγίων Ραφαήλ Νικολάου και Ειρήνης και λαδάκι.

Λίγες μέρες αργότερα τηλεφώνησα σ΄ εσάς Αγία Ηγουμένη Ευγενία και σας παρακάλεσα να προσευχηθήτε να με θεραπεύσει ο Άγιος Ραφαήλ και σας υποσχέθηκα πώς μόλις μπορέσω θα επισκεφθώ την Ιερά Μονή των Αγίων με την σύζυγό μου. Την επόμενη μέρα σηκώθηκα χωρίς καμμιά βοήθεια από το κρεββάτι του πόνου, πού για δύο ολόκληρα χρόνια ήμουν παράλυτος, και πήγα στην κουζίνα πού βρισκόταν η σύζυγός μου. Απερίγραπτη συγκίνηση, δάκρυα χαράς κι΄ ευγνωμοσύνης εις τον Άγιο ήταν τα αισθήματά μας για αρκετή ώρα. Από την ημέρα εκείνη σταμάτησα να παίρνω όλα τα χάπια, τόσο τα θεραπευτικά όσο και τα παυσίπονα. Μετά αρκετές ήμερες είδα δράμα τους τρεις Αγίους ολοζώντανους ντυμένους με την επίσημη ενδυμασία Τους να στέκονται δίπλα από το κρεββάτι μου. Με ρωτούσαν, πώς είμαι, εάν είμαι καλά και πώς νοιώθω. Είμαι πολύ καλά, απάντησα, Σας ευχαριστώ πού κάνατε το θαύμα Σας και θεραπεύτηκα. Θέλω όμως να Σας ρωτήσω κάτι. Και οι τρεις με μια φωνή μου λέγουν: «Πές μας, τί θέλεις;». Τους είπα: Δεν ξέρω αν κάνω καλά και διηγούμαι το θαύμα πού μου κάνατε σε όλους πού με επισκέπτονται ή μου τηλεφωνούν. Και οι τρεις μου απάντησαν με μια φωνή: «Από σένα εξαρτάται πώς νοιώθεις, εμάς δεν μας πειράζει, εσύ πώς νοιώθεις». Μου το είπαν κι΄έφυγαν.

Την Μεγάλη Τετάρτη πήγαμε στην Εκκλησία και κοινωνήσαμε, διότι εγώ είχα αρκετά χρόνια να κοινωνήσω. Η κατάσταση της υγείας μου Αγία Μητέρα είναι πολύ καλή. Κάνω περιπάτους δύο με τρία χιλιόμετρα την ημέρα, είμαι ευδιάθετος, χωρίς πόνους, χάπια δεν παίρνω καθόλου, πηγαίνω στο γραφείο περπατώντας πού ήταν κλειστό από τις 30/11/1987 για δυόμισυ χρόνια.

Την 1/6/1990 έκανα ακτινογραφίες για να βεβαιωθώ σε ποιά κατάσταση είναι η υγεία μου. Ήταν τελείως καθαρές, ούτε ίχνος ότι πέρασα τέτοια ασθένεια, ο δε ακτινολόγος Ιατρός πού του έκανε μεγάλη εντύπωση, μού λέει: «Έγινε θαύμα σ΄ εσένα». Κατόπιν έκανα αξονική τομογραφία στη σπονδυλική στήλη. Οι γιατροί έμειναν κατάπληκτοι από τα αποτελέσματα, ούτε για σημάδι ότι πέρασα τέτοια ασθένεια. Επίσης έκανα γενικές αναλύσεις αίματος, τα αποτελέσματα ήταν φυσιολογικώτατα κι΄ αυτοί οι γιατροί δεν ξέρουν τί να πουν γι΄ αυτά τα παράξενα πού μου συμβαίνουν. Εγώ δεν το κρύβω και τους διηγούμαι τα θαύματα τα οποία έκαναν οι Άγιοι σ΄ εμένα.

Πολλές φορές Αγία Ηγουμένη περπατώντας στο δρόμο κλαίω με δάκρυα ευγνωμοσύνης προς τον Κύριο, όταν συγκρίνω την κατάσταση στην οποία με έφερε η ασθένειά μου με τη σημερινή κατάσταση υγείας πού μου χάρισε ο Θεός.

Άπειρες ευχαριστίες εκφράζουμε τόσο εγώ όσο και η σύζυγός μου Χλόη και όλοι οι δικοί μου, προς τους μεγάλους και θαυματουργούς Αγίους Ραφαήλ, Νικόλαο και Ειρήνη και προς εσάς Αγία Ηγουμένη για την απέραντη αγάπη πού μας περιβάλλετε.

Με σεβασμό ασπάζομαι την δεξιά σας

Γεώργιος Παπαλλάς

Αρχιτέκτων

Πάφος – Κύπρος

Η συγκίνηση μου είναι αφάνταστα μεγάλη, γιατί σήμερα 29/10/90 οι ραδιοφωνικοί σταθμοί της Κύπρου μιλούν γι΄ αυτό το μεγάλο θαύμα και ο Τύπος το δημοσιεύει, το ανακοινώνει χαρμόσυνα προς δόξα των Αγίων και παρηγοριά του πονεμένου λαού της Κύπρου. Έφθασαν στα χέρια μου εφημερίδες και περιοδικά.

Ηγουμένη Ευγενια

2. Αγία Ηγουμένη, ήλθαμε από την Κύπρο να εκφράσουμε τις ευχαριστίες μας για τα τόσα θαύματα πού μας έκαναν, στην Κύπρο οι Άγιοι Ραφαήλ, Νικόλαος και Ειρήνη. Είμαστε ένα γκρουπ από εικοσιτέσσερα άτομα και πρόκειται να έλθουν και τριάντα Ιερείς από την Κύπρο, γιατί έχουμε βάλει το χέρι μας στον τύπο των ήλων.

Είναι δύο χρόνια αν θυμάστε το παράλυτο παιδί πού σηκώθηκε μπροστά σας και περπάτησε και έτρεξε στην αγκαλιά σας. Περπατά από τότε μια χαρά ο Γιαννάκης, είναι επτά ετών και ήταν από έντεκα μηνών παράλυτο. Όταν το βλέπουμε να περπατά κλαίμε από συγκίνηση κι΄ ευχαριστούμε τους θαυματουργούς Αγίους πού το θεράπευσαν.

Ας είναι δοξασμένο το όνομά Τους. Το παιδί είναι συγγενής μου από την Πάφο.

Σας ευχαριστούμε Αγία Ηγουμένη όλοι στην Κύπρο πού παίρνουμε τα βιβλία σας και σας ευγνωμονούμε.

Νίκη Παπαλουκά

Πάφος – Κύπρος

Πηγή: Ευγενίας Κλειδαρά, Ηγουμένης Ιεράς Μονής Αγίου Ραφαήλ Θέρμης Μυτιλήνης, Νέα Θαύματα τυοα Αγίου Ραφαήλ, τόμος 15ος, Θεσσαλονίκη 1991