Μεγάλο θαύμα στη Σερβία (8ο μέρος)

Οι τρεις μεγάλες κατηγορίες των ανθρώπων

Όλος αυτός ο αναστημένος κόσμος, που είδα πρωτύ­τερα, τώρα ήταν καταταγμένος σε τρεις μεγάλες ομάδες. Στην πρώτη ομάδα, στη δεξιά πλευρά, ήταν οι άνθρω­ποι του φωτός και των χαμογελαστών προσώπων. Αριστερά απ’ αυτούς, στη δεύτερη ομάδα, στέκονταν οι άνθρωποι των λυπημένων και σκοτεινιασμένων προ­σώπων. Αυτοί ήταν πολύ περισσότεροι απ’ αυτούς της προηγούμενης ομάδας. Τελείως αριστερά στην τρίτη ομάδα, ήταν αχανής μάζα ανθρώπων, με πολύ μαύρα και κακούργα πρόσω­πα. Όταν κοίταξα καλά αυτούς τους ανθρώπους, ο Άγγε­λος οδηγός άρχισε να μου εξηγεί:

«Αυτοί στη δεξιά πλευρά με τα φωτεινά και χαρούμε­να πρόσωπα είναι οι δίκαιοι. Αυτούς τους περιμένει ουράνιο βραβείο, γιατί το αξίζουν για την τίμια ζωή τους στη γη. »Αυτοί, στη μεσαία ομάδα με τα σκοτεινά πρόσωπα, είναι οι αφελείς αμαρτωλοί. Πρόκειται για τους ανθρώ­πους με τις μικρές αμαρτίες. Γι’ αυτούς πρέπει να προ­σευχόμαστε στον Κύριο και να κάνουμε καλά έργα, στο όνομα τους, και έτσι θα τους συγχωρεθούν οι αμαρτίες. Στο Θεό τα πιο αγαπητά πράγματα είναι η προσευχή και οι αγαθοεργίες. »Αυτοί που βλέπεις αριστερά στο τέλος είναι οι μεγά­λοι αμαρτωλοί. Εξαιτίας της βρώμικης ζωής τους στη γη, τώρα είναι παραμορφωμένοι ανάλογα με τις αμαρ­τίες τους, και γι’ αυτές θα ριχθούν στο πυρ το αιώνιο».

Ήταν φοβερό να βλέπει κανείς πως φαίνονταν οι μεγάλοι αμαρτωλοί. Το σώμα τους ήταν πρησμένο και είχε τρομερές πληγές. Από τις ανοιχτές ζωντανές πλη­γές έτρεχε ακάθαρτο υγρό και από τις πληγές, σαν σε φωλιές, φίδια και σκουλήκια δάγκωναν αυτά τα ακά­θαρτα σώματα. Από τα ανοιχτά τους στόματα κρέμονταν πρησμένες γλώσσες, που δεν μπορούσαν πλέον να τις τραβήξουν μέσα. Όλοι αυτοί, κρατούσαν από κάτι στα χέρια, ανά­λογα με τις ασχολίες που είχαν στη ζωή. Οι φουρνάρηδες κρατούσαν ψωμί, οι χασάπηδες χασαπομάχαιρα, οι ληστές λάμες και πιστόλια ματωμέ­να. Οι μυλωνάδες και οι έμποροι κρατούσαν ζυγαριές και άλλα ζύγια και έδειχναν πως διαστρέβλωναν τα μέτρα. Φαίνεται πως ζύγιζαν λειψά και πλούτιζαν με ανέντιμο τρόπο.

Ακόμη, εκεί ήταν και γιατροί που ζητούσαν από τους ασθενείς τους αμοιβή, για να τους θεραπεύσουν, ή που τους άφηναν να πεθαίνουν στα βάσανα τους, όταν δε μπορούσαν να την πάρουν. Η τιμωρία χτύπησε και εκείνους που ζητούσαν χρή­ματα για να βάλουν κάποιον σε δουλειά ή όταν επρόκει­το για γυναίκες ή κορίτσια που τους άρεσε να τις ανα­γκάζουν, με εκβιασμούς, να ζουν πορνικά μαζί τους, και μετά τις δίνουν κάποια δουλειά ή κάποια καλύτερη θέση. Είδα επίσης, μάγους και μαγκάνους, πως κάνουν μαγικά, πως έσβηναν άνθρακες, πώς κοίταζαν φλιτζά­νια, τις παλάμες, τα χαρτιά, όλα με σκοπό να διαλύσουν γάμους, να ξεχωρίσουν το αγαπητό από το προσφιλές και να συνθέσουν το προσφιλές με το μη προσφιλές. Όλα αυτά τα κάνουν για χρήματα και κοντά στα μαγικά τους παρασκευάσματα στέκονταν σωροί χρημά­των.

Στην ομάδα αυτών των αμαρτωλών, υπήρχαν πόρνοι και πόρνες και που σκότωσαν τα παιδιά τους, με διάφο­ρους τρόπους, συνήθως δηλητηριάζοντας τα, μόνο και μόνο, για να πορνεύουν με άλλους άνδρες. Αυτές, όπως και όλοι οι πόρνοι, ήταν σακατεμένοι με μεγάλα πρηξίματα και ζωντανές πληγές. Τα γεννητικά τους όργανα μεγαλωμένα έφθαναν ως τη γη, και πάνω τους σέρνονταν φίδια και σκουλήκια, ενώ οι γλώσσες τους κρέμονταν πρησμένες. Εκεί ήταν και οι περιπτώσεις βαριάς αιμομιξίας, πατέρα με κόρη, μητέρα με γιο και αδελφού με αδελφή. Αυτά ήταν φοβερά και το θέαμα φρικιαστικό!

Και άνθρωποι της εκκλησίας στην κόλαση

Ιδιαίτερα παραξενεύτηκα όταν είδα αυτούς που πέρα­σαν τη ζωή τους σε εκκλησίες και μοναστήρια. Αυτού καταλέγονται επίσκοποι, ιερείς, διάκονοι, καλόγεροι και καλόγριες, που με τη φρικιαστική τους θέα δεν διέφεραν από τους εγκληματίες, τους φιλάργυρους, τους πόρνους, τους απατεώνες, τους ψευδομάρτυρες και τους άλλους αμαρτωλούς.

Μπαίνοντας στις σκέψεις μου ο Άγγελος  οδηγός μου είπε:

«Μην παραξενεύεσαι, Ντούσαν, που κι αυτοί βρίσκο­νται μαζί με τους πιο μεγάλους αμαρτωλούς. Αυτοί εκούσια ορκίστηκαν μπροστά στο Σταυρό και το Ευαγ­γέλιο ότι πιστά θα υπηρετήσουν το Θεό και θα ακολου­θήσουν το δρόμο του Κυρίου Ιησού Χριστού, ότι με τη διδασκαλία τους και το παράδειγμα τους, όπως οι Άγιοι Απόστολοι, θα οδηγήσουν το λαό μαζί τους στο δρόμο του Κυρίου, για να είναι γεμάτες οι εκκλησίες,, για να σώζονται οι άνθρωποι. Αλλά αυτοί, έκαναν τα αντίθετα. Θα έπρεπε με τη συμπεριφορά τους, με τη ζωή τους, να χρησιμεύουν ως παράδειγμα μίμησης στο λαό, αλλά αυτοί άλλα έλεγαν, κι άλλα έκαναν. Μίκραιναν τις λειτουργίες, τις βαπτίσεις, τα στέφανα,τις κηδείες, τα μνημόσυνα, τους Αγιασμούς των υδάτων, το κόψιμο του γλυκού (αρτοκλασίες) και άλλες τελε­τουργίες.

Έγιναν φιλάργυροι, έπαιρναν περισσότερα από τους φτωχούς και τους πιστούς παρά από τους πλούσιους και τους διακεκριμένους στην κοινωνία. Αγαπούσαν τη μοιχεία, τη βλασφημία, το πιοτό, τη γαστριμαργία, το παίξιμο ζαριών, τις βίλες και τα αυτο­κίνητα. Ήταν διπλοπρόσωποι και φθονεροί. Υποτιμούσαν ο ένας τον άλλο, για να γίνουν αγαπη­τοί στο λαό. Με τις ενέργειες τους αυτές, ως ιεροί υπη­ρέτες του Κυρίου, απομάκρυναν πολλούς καλοπροαίρε­τους ανθρώπους που έρχονταν για προσευχή ή ήθελαν να έρθουν αλλά όταν έβλεπαν την αποκρουστική συμπερι­φορά αυτών των ιερωμένων, εγκατέλειπαν την πίστη τους, την εορτή του οικογενειακού πάτρωνα Αγίου, τις συνήθειες της Θρησκείας τους. Θυμήσου, Ντούσαν, η απομάκρυνση ανθρώπου από την πίστη ισοδυναμεί με σωματικό φόνο!

Εάν αυτοί οι ιερωμένοι είχαν αξιομίμητη προσωπικό­τητα, οι άνθρωποι θα προσέγγιζαν το Θεό και θα είχαν σίγουρα σωθεί. Για το λόγο αυτό, αυτοί οι ιερωμένοι, εκτός από τις προσωπικές τους αμαρτίες, πήραν και πλήθος αμαρτιών αυτών που απομακρύνθηκαν από την πίστη, και τώρα, εκτός από τις δικές τους, πληρώνουν και των άλλων. Σ’ όποιον δείξει τον ορθό δρόμο της πίστης σ’ έναν αμαρτωλό, κι αυτός μετανοήσει, και γίνει πραγματικός χριστιανός, θα συγχωρηθούν και θα καλυφθούν πολλές παλαιότερες αμαρτίες του. Αυτοί οι αμαρτωλοί ιερωμένοι κατέστρεψαν πολλές ψυχές και γι’ αυτό ο Θεός τους τοποθετεί μαζί με τους πιο μεγάλους ληστές, αλήτες, μοιχούς, φιλάργυρους και άλλους αιματοπότες.

Είδες, Ντούσαν, πως φαίνονται οι δίκαιοι και πως οι αμαρτωλοί και έτσι ακριβώς όπως τους είδες, θα παρου­σιαστούν μπροστά στον Κύριο ημών Ιησού Χριστό, στη Δευτέρα παρουσία του Θεού, και θα κριθούν κατά τα έργα τους!» Οι Δίκαιοι ήταν επίσης σημειωμένοι με τα επαγγέλ­ματα τους: οι φουρνάρηδες, οι χασάπηδες και οι έμποροι κρατούν τις ζυγαριές τους που βάραιναν προς το μέρος των αγοραστών, γιατί έδιναν περισσότερο. Έκαναν ελεημοσύνες, συλλυπούνταν τους κακοτυχι- σμένους, τους φτωχούς και τους πεινασμένους, τους πότιζαν και τους τάιζαν.

Φιλοξενούσαν τους ταξιδιώτες, ήσαν θεοφοβούμενοι, εκτελούσαν τις θείες εντολές. Όλες τους οι αμαρτίες σβήστηκαν με τη μετάνοια, τη νηστεία, την προσευχή, την κοινωνία του Σώματος και του Αίματος του Χριστού, την ελεημοσύνη και τα άλλα καλά έργα. Αυτοί συγχωρούσαν τους πάντες και ο Θεός τους συγ­χωρούσε.

Συνεχίζεται…

Πηγή: Ιωάννου Β. Στόγια , Ένα Μεγάλο Σύγχρονο Θαύμα, Ζωντανός στον άλλο κόσμο, Δράμα 2010, σ.41-46.