Εόρτιον μήνυμα Χριστουγέννων Μητροπολίτου Γλυφάδος κ. Παύλου
27 Δεκεμβρίου 2010
Αδελφοί μου και τέκνα μου εν Κυρίω αγαπητά,
«Σήμερον πάσα κτίσις αγάλλεται και χαίρει, ότι Χριστός ετέχθη εκ της Παρθένου Κόρης».
Προκλητικό το Χριστουγεννιάτικο μήνυμα της Εκκλησίας.
Είναι δυνατόν, θα διερωτηθούν πολλοί, σήμερα όλη η δημιουργία να αγάλλεται και να χαίρεται;
Σε ποιόν κόσμο ζείτε, θα μάς πούν;
Δεν βλέπετε γύρω σας την τραγωδία;
Δεν έχει να σάς πεί τίποτε η οικονομική κρίση, σε παγκόσμιο επίπεδο;
η ανεργία, η φτώχεια, η πείνα, οι πόλεμοι, η εκμετάλλευση, η απειλή του περιορισμού των προσωπικών ελευθεριών;
Με παρόμοια όμως ερωτήματα, πού προβάλλουν ένα κοινωνικό δράμα,
ξεκινούν και οι Θεοφόροι μελωδοί της εορτής των Χριστουγέννων, τήν πανηγυρική τους οδοιπορία, πρός το μυστήριο, πού τελεσιουργείται στην Βηθλεέμ:
«Τάδε λέγει Ιωσήφ προς την Παρθένον, Μαρία τί το δράμα τούτο; ό εν σοί τεθέαμαι»;
Και στην αποκορύφωση της κρίσεως, υποβάλλουν ερωτήματα ανθρώπινης απογνώσεως:
«Ιωσήφ ειπέ ημίν, πώς εκ των Αγίων, ήν παρέλαβες Κόρην έγκυον φέρεις εν Βηθλεέμ;».
Σκληρά, λοιπόν, και λογικά τα ερωτήματα, πού επαναλαμβάνονται από τότε μέχρι σήμερα!
Επιτρέπεται να τα παραβλέψουμε; καί να κλείσουμε τα μάτιά μας στην τραγωδία του κόσμου; έστω για λίγες μέρες;
Αντέχει η χριστιανική συνείδησή μας, νά προσεγγίσουμε την εορτή, ως ένα «μαγευτικό Χριστουγεννιάτικο παραμύθι», από το οποίο θα μάς ξυπνήσει στα μεθέορτα, ο θόρυβος του δράματος, πού παίζεται πάνω στη γή;
Από την άλλη όμως πλευρά, είναι σωστό, αναζητώντας λύσεις, για τα διαδραματιζόμενα στον κόσμο, νά αγνοήσουμε το «ξένον και παράδοξον μυστήριον» αυτής της εορτής;
Θα μπορούσε κάποιος να έθετε το ερώτημα, ως προβληματισμό «υπαρξιακής αγωνίας»:
«Προτιμάτε να αντιμετωπίσετε κατάματα το δράμα του κόσμου; ή να γιορτάσετε τη γιορτή;».
Η απάντηση είναι μία και λιτή:
«Να αντιμετωπίσουμε κατάματα το δράμα του κόσμου, μέ όπλο τη γιορτή».
Και το οπλοστάσιο της εορτής είναι πλήρες «Ορθοδόξου πλουτισμού Θεολογίας».
Τα δράματα και οι τραγωδίες διαδραματίζονται από πρωταγωνιστές, καί για να αλλάξει πορεία, η εξέλιξη των δρωμένων, πρέπει να μεταμορφωθεί η προσωπικότητα και η ζωή των ηρώων.
Εμείς είμαστε οι πρωταγωνιστές της ζωής, καί η κάθαρση της κοινωνικής τραγωδίας θα ξεκινήσει από τα πρόσωπα των επί μέρους μελών της κοινωνίας .
Οι Θεοφόροι Πατέρες της Εκκλησίας μας δεν ομιλούν, γιά κοινωνική ή οικονομική ή θεσμική κρίση, αλλά για το δράμα του εσκοτισμένου, από την αμαρτία ανθρώπου.
Το εορταστικό ιδιόμελο της έκτης ώρας απαριθμεί σειρά μέτρων, για την έξοδο από την κρίση:
«Δεύτε πιστοί, επαρθώμεν ενθέως».
Προτείνεται εδώ η «ένθεος έπαρσις», η ανοδική, δηλαδή, πορεία προς τον Θεό και με τον Θεό, καί όχι η εγωιστική προσπάθεια ανόδου και αυτοπροβολής, πού οδήγησε στη σημερινή κρίση.
«Δεύτε… και κατίδωμεν συγκατάβασιν θεϊκήν άνωθεν».
Συγκατάβαση σημαίνει κένωση του δυνατού, προκειμένου να θεραπευτεί ο αδύνατος.
Δεν υπάρχει, ουδεμία προοπτική εξόδου, από την κρίση, όσο οι δυνατοί της γής, φορτώνουν βάρη δυσβάστακτα στις πλάτες των αδυνάτων.
«Δεύτε …. νούν καθαρθέντες» .
Η κάθαρση του νου μας είναι βασική προϋπόθεση, γιά την θεραπευτική προσέγγιση των κρίσεων.
Οι κρίσεις δεν αντιπετωπίζονται, με κάθετα προγράμματα κοινωνικής βίας, αλλά με προσωπική βία υπερβάσεως των παθών μας.
Όταν τα πάθη υποταχθούν, τότε καθαρίζει ο νούς, ο οποίος μπορεί πλέον να διακρίνει τις αιτίες και τις λύσεις των δραμάτων.
«Δεύτε …. προσενέγκωμεν αρετάς… επί των ψυχικών θησαυρισμάτων».
Τα ψυχικά χαρίσματα καλλιεργούνται, μέ τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, μόνο μέσα στην Εκκλησία.
Μόνο οι άνθρωποι των εν Χριστώ αρετών, έχουν τη δυνατότητα να χαλιναγωγήσουν τόν Μινώταυρο της κοινωνικοοικονομικής δυστοκίας, καί όχι οι διεθνείς απρόσωποι και χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί.
«Δεύτε Χριστοφόροι λαοί», φωνάζει το εορταστικό δοξαστικό, δεύτε κερδοφόροι λαοί φωνάζουν οι σειρήνες των ψευτοσωτήρων μας.
«Δεύτε ίδωμεν πιστοί, πού εγεννήθη ο Χριστός» τονίζει το εορταστικό τροπάριο, αναζητώντας την λύση του προβλήματος, στή στροφή προς τον Χριστό.
Δεύτε ίδωμεν λαοί, πού υπάρχει δανειοληπτική πηγή, φωνάζουν εκείνοι, πού θεωρούν τήν οικονομική κατάσταση, ως αιτία του κακού, ξεχνώντας πώς η δυσχερής οικονομική συγκυρία, είναι αποτέλεσμα του ανοικονόμητου και ακρατούς πάθους τών «έργων εσκοτισμένης πλάνης».
«Εξεπλήττετο ο Ηρώδης ορών των Μάγων την ευσέβειαν».
Έκπληκτοι μπορούν να μείνουν οι σύγχρονοι Ηρώδες, άν βρεθούν αντιμέτωποι, με την δυναμική ευσέβεια τού Ορθόδοξου λαού, του «πρίν ημαυρωμένου».
Ο μελωδός του ιαμβικού κανόνος της εορτής προτείνει κάτι τολμηρό:
«Πρόβλημα, την σάρκωσιν αρρήτως έχων».
Σταματήστε να αναλύετε τα δήθεν προβλήματα καί κοιτάξτε ένα και μόνο γεγονός, πού προβάλλεται μέσα στην ιστορία, η σάρκωση του Θεού Λόγου.
Το προβαλλόμενο, στην ελληνική γλώσσα αποκαλείται πρόβλημα, καί το μόνο πού είναι άξιο προβολής, είναι το έργο της Θείας οικονομίας.
Όλα τα υπόλοιπα πού καθημερινώς προβάλλονται, χωρίς την κατανόηση της αγάπης του Θεού, είναι και θα παραμείνουν άλυτα ψευτοπροβλήματα.
Αγαπητοί μου αδελφοί και αγαπητά μου τέκνα εν Κυρίω, «Έσωσε λαόν θαυματουργών Δεσπότης».
Πάντοτε ο Θεός προστάτευε τον λαόν Του, από την εγωιστική έπαρση του εκάστοτε Ηρώδου, «εχθρού ταπεινών την επηρμένην οφρύν», αρκεί ο λαός να είναι «λαός Χριστοτερπής», νά τέρπεται, δηλαδή, και να ζεί από τον Χριστόν».
Χριστούγεννα και πάλι, «Χριστός γεννάται, δοξάσατε, άσατε τώ Κυρίω πάσα η γή, ανυμνήσατε λαοί, ότι δεδόξασται».
Εύχομαι, σε όλους Σας, ευφρόσυνον την εορτήν εν καθαρότητι καρδίας.
Ο Επίσκοπός Σας και Ποιμενάρχης Σας.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο ΓΛΥΦΑΔΑΣ ΠΑΥΛΟΣ
