Οι ανάπηροι παρελαύνουν

VatopaidiFriend: Μπορεί σήμερα να μην έχουμε 28 Οκτωβρίου αλλά 25 Μαρτίου δεν παύει όμως το κείμενο να είναι και ενδιαφέρον και επίκαιρο

Μα ήρθαν τα πικρά χρόνια της Κατοχής, πού πρόσφεραν πολλή χολή στον υποδουλωμένο Νικητή Ελληνικό Λαό. Στα χρόνια αυτά ξετυλίχθηκαν πολλές και φοβερές σκηνές πείνας, φυλακίσεων, εκτελέσεων, μα και σπάνιων πράξεων αυτοθυσίας. Ενδεικτικό του πνεύματος πού επικρατούσε, είναι αυτά πού γράφει ο Αχιλλεύς Κύρου στο βιβλίο του «Σκλαβωμένοι Νικητές», και πού αναφέρεται στους αναπήρους πού παρέλασαν στο Σύνταγμα στις 29 Οκτωβρίου 1941, ένα χρόνο μετά την κήρυξη του Πολέμου.

Οκτώβριος 2009

Το άλλο πρωΐ έγινε μια απλή τελετή, ίσως ποτέ άλλοτε τόσο συγκινητική και τόσο ωραία. Πενήντα ή εξήντα ανάπηροι, με τα πόδια ή τα χέρια κομμένα, άλλοι με τα καροτσάκια των και άλλοι με τις πατερίτσες των, εμφανίσθηκαν μπροστά στο Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτου. Οι καραμπινιέροι, πού φρουρούσαν ακόμη εκεί, απεπειράθηκαν στην αρχή να τους εμποδίσουν. Αλλά ήταν τόσο επιτακτική και περιφρονητική η χειρονομία, με την οποία οι επί κεφαλής ανάπηροι τους διέταξαν -ναι τους διέταξαν- να παραμερίσουν, εθύμιζε τόσο πολύ σκηνές από το αλβανικό μέτωπο, γνώριμες ίσως και σ’ αυτούς τους ίδιους τους καραμπινιέρους, ώστε άθελα και σαν υπνωτισμένοι παραμέρισαν και τους άφησαν να περάσουν.

Οι ανάπηροι εσχημάτισαν έτσι ένα ημικύκλιο γύρω από την πλάκα του Μνημείου και τρεις απ’ αυτούς επροχώρησαν, για να καταθέσουν ένα απέριττο δάφνινο στεφάνι. Ο ένας από τους τρεις αναπήρους, πού μόλις κατώρθωσε να περπατήσει με τα ξυλοπόδαρά του, εστάθηκε σε προσοχή και είπε.

-«Νεκροί ήρωες, αδέλφιά μας.

Έχουμε πολλά να σας πούμε. Αλλά καταλαβαίνετε ότι με τις σημερινές συνθήκες, αυτά πού θέλουμε να σας πούμε δεν μπορούμε να τα πούμε δυνατά. Εσείς όμως, δεν έχετε ανάγκη από φωνές και λόγια, για να μας καταλάβετε… Ακούστε τί έχουμε να σας πούμε!».

Εδώ εσιώπησε για δύο λεπτά. Και μια νεκρική σιγή απλώθηκε πάνω από τη συνταρακτική σκηνή. Έπειτα κατέληξε απλά:

-«Τώρα σας είπαμε ό,τι θέλαμε να μάθετε. Είμαστε βέβαιοι ότι μας νοιώσατε».

Ποτέ άλλοτε δεν ελέχθησαν ωραιότερα λόγια μπροστά στο Εθνικό Μνημείο, από εκείνα πού δεν άκουσαν αυτιά θνητών το πρωΐ εκείνο της 29^ης Οκτωβρίου 1941. Ποτέ άλλοτε δεν εδόθηκε ιερότερος όρκος στους δοξασμένους νεκρούς μας και ποτέ άλλοτε δεν ετηρήθηκε τόσο πιστά!

* Ο δημοσιογράφος-συγγραφέας Αχιλλέας Κύρου (1898-1950), φυσικομαθηματικός και από το 1918 διευθυντής της εφημερίδας των Αθηνών «Εστία».

Αχιλλέας Κύρου*