Ικεσία στην Παντάνασσα..

Αγλάισμα –Πρωτοπρέσβειρα, Μάνα των Ουρανών

κρατούσα πάντων, ανθρωπίνων στεναγμών.

Σπλαχνίσου Απειρόκαλε , ψυχήν ελεεινών,

παραπαιόντων άκου δούλων , τον κλαυθμόν.

Δέσποινα- Μαρία, Πάναγνη- Παναγία μου,

Παντάνασσα -Υπέρλαμπρη, Βατοπαιδίου Κυρία μου.

Στο Φωτοφόρο -Χαριτόβρυτό σου, γονάτισα το Θρόνο,

να ακούσεις σε ικέτευσα, την αίτησή μου μόνο…

Ορθός να είναι ζήτησα ο αεικίνητός μου, λογισμός.

Ο χαμερπής να μη ζυγώνει , ο απάνθρωπος, ο πονηρός.

Απ , την καρδιά να φύγει ευθύς , η ψυχοβόρα ακηδία

πάντα η ψυχή να γεύεται , το Φως και τα ουράνια Θεία..

Στο δρόμο να είναι ο Χριστός .Ο Υιός σου που είναι μόνο φως.

Έλεος να έχω ο ταπεινός , υπάρχει δρόμος άλλος, πώς;

Στο θρόνο σου γονάτισα, το έλεος σου συνάντησα

τη χάριν σου ψηλάφησα και δε σ, άφησα, Άνασσα….

 

Μνάσων ο Παλαιός Μαθητής