«Ποίοις ευφημοιών στέμμασι»

 

Αγιε Γέροντα Παϊσιε

στην ταπεινή σου μνήμη,

στην εξέχουσα σοφία σου

και υπερέχουσα πάσα έννοιαν

προσωπικότητά σου,

στην άφταστη, ασύγκριτη

χαρισματικότητά σου

στην θεωμένη σου ύπαρξη

και αγιασμένη πια μορφή σου

λυπήσου τη φτώχεια μας

και την ανικανότητά μας

να σε εγκωμιάσουμε ικανώς

να σε υμνήσουμε θεοπρεπώς

να σε τιμήσουμε μιμητικώς

να σε γιορτάσουμε Ορθοδόξως.

Περιγράφουμε μόνο παραδόξως

πως όσο ήσουνα απλός

και ασυγκρίτως ταπεινός

αλλο τόσο Θαυμαστός

άλλη τόση δόξα και λαμπρότητα

σου χἀρισε μεγίστη αγιότητα

ο Τριαδικός Θεός μας.

Είσαι ο καθοδηγός μας.

Ο «Μέγας Αντώνιός μας».

Γίνε λοιπόν πανάρετε

ο πανίσχυρος προστάτης μας

και ο αιώνιος πρεσβευτής μας.

Εάν τελικώς τ’αξίζουμε,

που δεν το νομίζω…

 

 

 

Μοναχός Νικόδημος