Άγιον Όρος: Φάρος στην σταυροαναστάσιμη πορεία του Γένους

Μετά από 400 χρόνια ζωής με τους Τούρκους (800 και στην Μικρά Ασία), βγήκαμε αναγεννημένοι Ορθόδοξοι Ρωμιοί, κυρίαρχοι της Ανατολικής Μεσογείου.

Πως έγινε αυτό; Μείναμε πιστοί στην παράδοση και χύθηκε ποτάμι μαρτύρων και ηρώων αίμα, είχαμε τα ματωμένα ράσα, το σχοινί του Πατριάρχη …

Σήμερα, λιγότερο από 200 χρόνια με την «διαφωτισμένη» Δύση τι είμαστε; Καιρός να χαράξουμε νέα πορεία.

Πίσω στην φιλοκαλική παράδοση των Πατέρων μας, στην μάννα και τροφό του Γένους Εκκλησία.

Κι ενώ ήδη ζούμε την κατάλυση του νέου Ελληνικού Κράτους, δεν μας έχει καταλάβει η απελπισία.

Πως γίνεται αυτό; Μέσα στο πέλαγος της ασέβειας και της αποστασίας ένα κομμάτι του λαού ακόμη προσεύχεται, ασκείται, μετανοεί, αγιάζει και ξανασηκώνεται από την πτώση του μέσα στην Κιβωτό του Γένους, την Εκκλησία μας, παρά τον λυσσαλέο πόλεμο που της γίνεται…

Ένας λαός που έχει πάντα πίστη και εμπιστοσύνη στον Κύριο της ζωής και του θανάτου που του είπε «καὶ πύλαι ᾅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς» (Ματθ. 16:18), και έδωσε (και θα δώσει και πάλι) εκατομμύρια μαρτύρων.

Εμπροσθοφυλακή των αγώνων του Γένους και πάλι ο Μοναχισμός, ιδίως το Άγιον Όρος. Πρόσφατες οι αναμνήσεις από το τελευταίο προσκύνημα.

Πολλές και πολύτιμες οι εμπειρίες λειτουργούν σαν φάρος μέσα στο πέλαγος ενός κόσμου που χάνεται στριφογυρίζοντας γύρω από τον εαυτό του και την φιλαυτία του.

Η Παναγία του Ακαθίστου αγρυπνεί στην Διονυσίου και η γαλήνη και η απλότητα του μακαριστού Γέροντα Χαράλαμπου έχει διαποτίσει την σημερινή αδελφότητα που αγιάζεται η ίδια και αγιάζει τους προσκυνητές.

Περικυκλώνει στην λιτανεία της Πανήγυρης η Αγία Ζώνη το Βατοπαίδι. Και οι σταυρωτές του νικώνται. Τα θαύματα ατέλειωτα. Όσο πολεμούν την αδελφότητα τόσο αυτή δυναμώνει. Την φυλά η Παναγία και την στηρίζει ο λαός του Θεού.

Έτσι, η αδελφότητα συνεχίζει την σταυροαναστάσιμη πορεία της, και σώζεται η ίδια αλλά και σώζει πολλούς.

Είναι η Μονή που στέλνει την Αγία Ζώνη στην Ρωσία για να ταξιδεύσει προς βορρά και νότο, προς ανατολή και δύση, σχηματίζοντας ένα νοητό σταυρό πάνω από την Αγία Ρωσία (που, όπως γράφηκε, έσπευσε να μας βοηθήσει αλλά οι κυβερνώντες της γύρισαν αγέρωχα (!) την πλάτη).

Αναπαύεται ο νους και καρδιά στο Κελλί του Αγίου Ιωάννου του Χρυσόστόμου στις Καρυές, και ο προσκυνητής ξεδιψά με το γάργαρο νερό της αγιορείτικης παράδοσης το οποίο ο Γέροντας Μωυσής φέρνει στην εποχή μας. Κάνει καταδύσεις ο Γέροντας στα βαθιά νερά της παράδοσης για να μας φέρει τον πολύτιμο μαργαρίτη, να μας πει για τον «Όσιο Τελώνη και τον Άγιο Άσωτο».

Να η ελπίδα μας, ο Τελώνης, ο άσωτος και ο ληστής.

Η αγιότητα του παπουτσή της Αλεξάνδρειας, που ήταν ανώτερος στα μάτια του Θεού ακόμη και από τον πολιστή της ερήμου, τον Μέγα Αντώνιο, για την αυτομεμψία του διακρίνει την αδελφότητα της Ξενοφώντος, χαριτώνει την αδελφότητα και παραδειγματίζει τους προσκυνητές.

Βάθος νου, πλάτος καρδίας διακρίνει τους Ξενοφωντινούς Πατέρες, που δείχνουν τον δρόμο και για το Γένος.

Και τι να πει κανείς για την Γρηγορίου; Λαός Άγιος, βασίλειο ιεράτευμα. Να παράδειγμα αγώνα. Να παράδειγμα σταυροαναστάσιμης ζωής για το Γένος.

Πλάτανος αιωνόβιος ο πολιός Γέροντας που πάντα καλεί σε μετάνοια, σε νέους αγώνες, αλλά και παρηγορεί με το κήρυγμα του για τα θεανθρώπων δικαιώματα του ανθρώπου ως εικόνος Θεού. Που κάνουν τα στερημένα από κάθε ηθική βάση ανθρώπινα δικαιώματα του διαφωτισμού, τα οποία η κάθε κυβέρνηση κόβει και ράβει ανάλογα με τα συμφέροντα της, να μοιάζουν με στοιχεία ενός κατωτέρου και αδιέξοδου πολιτισμού.

Και έρχεται η ώρα που αξιώνεται κανείς να δει αυτό το θαύμα θαυμάτων, το αγλάισμα των οφθαλμών, την Σιμωνόπετρα, όπου η αδελφότητα επιτυγχάνει πραγματικά «τη ταπεινώσει τα υψηλά, τη πτωχεία τα πλούσια».

Η αρχοντιά, η καλαισθησία και η πνευματική ζωή του Γένους μας στο μεγαλείο της. Όσο υπάρχει η Σιμωνόπετρα και το Άγιον Όρος θα υπάρχει και ο κόσμος όλος. Ο Θεός θα μας λυπηθεί για τις προσευχές των αγίων Του.

Είναι η Μονή που έστειλε στην Αγία Ρωσία τα λείψανα της Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής, που έγιναν δεκτά με τιμές αρχηγού Κράτους και ταυτόχρονα λαϊκό προσκύνημα εκατομμυρίων Ρώσων.

Και αυτό την εποχή που η «χριστιανική» Ευρώπη (που αρειανίζει κατά τον νέο Άγιο της Σερβικής Εκκλησίας, π. Ιουστίνο Πόποβιτς) σιωπούσε με την βλασφημία του ονόματος της Αγίας και του Κυρίου σε ανόσια βιβλία και κινηματογραφικές ταινίες, στο όνομα της ελευθερίας έκφρασης (που περιορίζεται όταν βλασφημεί κανείς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας αλλά όχι όταν βλασφημεί τον Θεό).

Άγιον Όρος, ο Άγιος τόπος όπου σώζεται, μέσα από τα Μοναστήρια της Μικρασίας, η εμπειρία της αλήθειας που έζησαν οι Πατέρες της Ερήμου, ο φάρος για να συνεχίσει το Γένος την σταυροαναστάσιμη πορεία του. «Ει ο Θεός με’ ημών, ουδείς καθ’ ημών».

Επιμύθιο

Παρακολούθησα στο διαδίκτυο με συγκίνηση την χειροτονία γνωστού μου νεαρού ιερέα από τον Άγιο Θεσσαλονίκης, γιου ιερέα, παντρεμένου με κόρη ιερέα, και σκέφθηκα: Ιδού οι νέοι δάσκαλοι του και πάλι σκλαβωμένου Γένους. Άξιος!