Κι όσο βαθαίνει

Του Βασίλη Χαραλάμπους

Στην Αγιά Άννα το γεροντάκι

στην άκρη του αιγιαλού

ξαγγιστρώνει

τα λιγοστά ψάρια

φίλεμα και τούτο

στα φτωχά γεροντάκια

ολοτρίγυρα στις καλύβες.

 

Το θώρι αντικρύ

κι εκεί όπου το πέλαγος βαθαίνει

πιότερο και το βαθύ γαλάζιο

από κείνο του ουρανού τ’ αντιφέγγισμα.

 

Έτσι θαρρώ

και στο ταπεινό γεροντάκι

ολόϊδια με του πελάγους τα βάθια

η μεγάλη καρδιά.

 

(Από την ποιητική Συλλογή “Τ’ Άθωνα απλωταριά”)