Είπεν Γέρων….Φόβος Θεού

ισόβια  κουβαλούμε

και οι αλλοιώσεις  μάστιγα

να ταλαιπωρηθούμε ……..

 Σε ανιούσες η καρδιά

και κατιούσες πάλες

αγώνας , ίσως και βρεθείς

στις πατρικές αγκάλες….

Έτσι με μέσα τεχνικά,

ερέθισε το νουν σου,

τη σωτηρίαν προκάλεσε

Φόβο Θεού , προσκάλεσε

τον ζήλον,  ανακάλεσε…….

 Πίστευε πρώτα στον Θεό

που απέστειλε τον Υιόν του

μέσα στην παναγάπην του

σαν κτίσμα  ιδικόν του

να σε οδηγεί στη θέωση,

στο τέρμα το δικόν του….

Αγάπη είναι πατρική

να έχεις ευγνωμοσύνη

έτσι το θέλησε  ο Θεός

που έχει σωφροσύνη

και εμείς,  με  εμπιστοσύνη

οφείλουμε οι αχάριστοι

|για την αιτίαν εκείνη

αγάπη άμετρη σ, αυτόν

αλλά και γηθοσύνη….

Μας αγαπά  θεοπρεπώς

ο Κύριος μας   ο Χριστός,

ο εκ  μηδενός δημιουργός

και δια σταυρού, αναδημιουργός.

Μα  εμείς στην παρακμή μας

τον θάνατον ελκύσαμε

απ, την παρακοή μας…

Αν πίσω εμείς γυρίσουμε

θα ανοίξουν οι αγκάλες

και τότε πάλι θα ανεβείς

στου ουρανού τις σκάλες

έστω και αν δεν αξίζουμε

της παναγάπης  στάλες…

Έδωσε ο πλάστης εντολές

για αυτοθεραπεία,

η σάπια σάρκα έτσι θα βρει

ξανά ισορροπία

και κατ εικόνα του θεού

θα εκπέμπει , ευωδία….

 

Μνάσων ο Παλαιός Μαθητής