Ορθόδοξη πίστηΣυναξαριακές Μορφές

Εσπερινός Εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου (15 Αυγούστου)

13 Αυγούστου 2012

Εσπερινός Εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου (15 Αυγούστου)

Παραθέτουμε το κείμενο των Ύμνων του Εσπερινού και απόδοση τους στη νέα Ελληνική για τους πιστούς που ίσως δυσκολεύονται στην κατανόηση τους.

                                                                                                                                                                                                                                *

Μετά τό «Κύριε ἐκέκραξα» ψάλλονται τά παρακάτω τροπάρια.

 Ἦχος α΄. Αὐτόμελον.

το παραδξου θαματος! πηγ τς ζως, ν μνημείῳ τθεται, κα κλμαξ πρς ορανν, τφος γνεται. Εφρανου Γεθσημαν, τς Θεοτκου τγιον τμενος.Βοσωμεν ο πιστο, τν Γαβριλ κεκτημνοι ταξαρχον, Κεχαριτωμνη χαρε, μετ σο Κριος, παρχων τ κσμ δι σο τ μγα λεος.

(Ω τι παράδοξο θαύμα! Η πηγή της ζωής τοποθετείται στο μνήμα και ο τάφος γίνεται σκάλα που οδηγεί στον ουρανό. Γεθσημανή να ευφραίνεσαι, που γίνεσαι της Θεοτόκου το άγιο τέμενος. Ας ψάλλουμε οι πιστοί, έχοντας αρχηγό τον ἀρχάγγελο Γαβριήλ. Χαίρε Κεχαριτωμένη, μαζί σου είναι ο Κύριος, που δίνει στον κόσμο με τις πρεσβείες σου το μέγα έλεός του.)

Βαβα τν σν μυστηρων γν! τοψστου θρνος, νεδεχθης Δσποινα, κα γθεν πρς ορανν, μετστης σμερον. δξα σου επρεπς, θεοφεγγσιν κλμπουσα χριτι, Παρθνοι σν τ Μητρ το Βασιλως πρς ψος πρθητε. Κεχαριτωμνη χαρε, μετ σο Κριος, παρχων τ κσμ, δι σο τ μγα λεος.

(Πω, πω! Τι μυστήρια γίνονται σε σένα Αγνή! Συ Δέσποινα αναδείχθηκες θρόνος του Υψίστου και σήμερα μετέστης από τη γη στον ουρανό. Η θαυμαστή σου δόξα, λάμπει παντού με θείες χάρες που φεγγοβολούν. Παρθένοι με τη Μητέρα του Βασιλέως (Χριστού) υψωθείτε σε ουράνιο ύψος λέγοντας: Κεχαριτωμένη χαίρε, μαζί σου είναι ο Κύριος, που δίνει στον κόσμο  με τις πρεσβείες σου το μέγα έλεός του.)

Τν σν δοξζουσι Κομησιν, ξουσαι, Θρνοι, ρχαί, Κυριτητες, Δυνμεις κα Χερουβμ, κα τ φρικτ Σεραφμ. γλλονται γηγενες π τ θείᾳ σου δξ κοσμομενοι. Προσππτουσι βασιλες, σν ρχαγγλοις γγλοις κα μλπουσι· Κεχαριτωμνη χαρε, μετ σο Κριος, παρχων τ κσμ, δι σο τ μγα λεος.

 

(Δοξάζουν την Κοίμησή σου, τα αγγελικά τάγματα δηλ. οι Εξουσίες, οι Θρόνοι, οι Αρχές, οι Κυριότητες, οι Δυνάμεις και τα Χερουβίμ καί τα φρικτά Σεραφίμ. Χαίρονται στολισμένοι οι κάτοικοι της γης με αφορμή τη θεϊκή δόξα σου. Σε προσκυνοῦν βασιλείς μαζί με τους Αρχαγγέλους και Αγγέλους και ψάλλουν· Κεχαριτωμένη χαίρε, μαζί σου είναι ο Κύριος, που δίνει στον κόσμο  με τις πρεσβείες σου το μέγα έλεός του.)

Δόξα… Καὶ νῦν… (Οκτάηχο)

 

Θεαρχίῳ νεματι, πντοθεν ο θεοφροι πστολοι, π νεφν μεταρσως αρμενοι.Καταλαβντες τ πανχραντον, κα ζωαρχικν σου σκνος, ξχως σπζοντο.Α δπρτατοι τν ορανν Δυνμεις, σν τ οκείῳ Δεσπτ παραγενμεναι.Τ θεοδχον κακραιφνστατον σμα προπμπουσι, τ δει κρατομεναι, περκοσμως δ προχοντο, καορτως βων, τας νωτραις ταξιαρχαις· δο παντνασσα θεπαις παραγγονεν. ρατε πλας, κα τατην περκοσμως ποδξασθε, τν τοενου φωτς Μητρα.Δι τατης γρ παγγενς τν βροτν σωτηρα γγονεν, τενζειν οκ σχομεν, κα τατξιον γρας πονμειν δνατον.Τατης γρ τπερβλλον, περχει πσαν ννοιαν.Διχραντε Θεοτκε, ε σν ζωηφρ Βασιλε, κα τκ ζσα, πρσβευε διηνεκς, περιφρουρσαι κα σσαι, π πσης προσβολς ναντας τν νεολααν σου· τν γρ σν προστασαν κεκτμεθα.Ες τος αἰῶνας, γλαοφανς μακαρζοντες.

(Με θεϊκή προσταγή από παντού οι θεοφόροι Απόστολοι μεταφέρθηκαν με τα σύννεφα (σε σένα Θεοτόκε). Κρατώντας το Πανάχραντο και γεμάτο ζωή σώμα σου με μεγάλη ευλάβεια προσκυνούσαν. Εκεί βρίσκονταν οι ανώτατες αγγελικές Δυνάμεις μαζί με το δικό τους Κύριο. Το θεοδόχο και καθαρότατο σώμα συνοδεύουν στον τάφο με φόβο και σεβασμό. Από τα υπερκόσμια δε προχωρούσαν και αόρατα φώναζαν στις ανώτερες αγγελικές ταξιαρχίες· «Να, έχει έλθει η Παντάνασσα Κόρη. Ανοίξτε τις πύλες και υποδεχτείτε την με ουράνιο τρόπο, την Μητέρα του φωτός που μένει πάντα ἴδιο. Διότι διά μέσου αυτής έγινε η σωτηρία όλου του ανθρώπινου γένους, την οποίαν δεν μπορούμε να κοιτάξουμε και είναι αδύνατο να απονείμουμε άξιο βραβείο. Επειδή το μεγαλείο της ξεπερνά κάθε ἔννοια. Γι’ αὐτό άχραντε Θεοτόκε, συ που ζεις πάντοτε με τον Βασιλέα και Υιόν σου, που δίνει τη ζωή, πρέσβευε αδιάκοπα να περιφρουρεί και να σώζει από κάθε εχθρική (σατανική) προσβολή τη νεολαία σου· γιατί τη δική σου προστασία την έχουμε σίγουρη. Σε όλους τους αιώνες με λαμπρότητα θα σε μακαρίζουμε- δοξολογούμε.)

Ἀπόστιχα

 

Δετε νυμνσωμεν λαο, τν Παναγαν Παρθνον γνν, ξ ς ρρτως προλθε, σαρκωθες Λγος το Πατρς, κρζοντες κα λγοντες· Ελογημνη σν γυναιξ, Μακαρα γαστρ, χωρσασα Χριστν. Ατο τας γαις χερσ, τν ψυχν παραθεμνη, πρσβευε χραντε, σωθναι τς ψυχς μν.

( Ελάτε λαοί νά δοξολογήσουμε την αγνήν Παναγίαν Παρθένον, από την οποίαν γεννήθηκε με τρόπο ανείπωτο ο Λόγος του Πατρός που σαρκώθηκε, ψάλλοντας και λέγοντας· Είσαι ευλογημένη ανάμεσα σ’ όλες τις γυναίκες, είναι αξιομακάριστη η κοιλία σου που δέχθηκε τον Χριστόν. Τώρα που παρέδωσες τη ψυχή σου στα άγιά του χέρια, πρέσβευε Άχραντε να σωθοῦν οι ψυχές μας.)

Τν πνσεπτν σου Κομησιν, Παναγα Παρθνε γν, τν γγλων τ πλθη ν οραν, κανθρπων τ γνος π τς γς μακαρζομεν, τι Μτηρ γγονας το ποιητο τν πντων Χριστο το Θεο. Ατν κετεουσα, πρ μν μ πασ δεμεθα, τν ες σ μετ Θεν, τς λπδας θεμνων, Θεοτκε πανμνητε, καπειργαμε.

 

(Την πολυσέβαστη Κοίμησή σου Παναγία Παρθένε αγνή, τα πλήθη των Αγγέλων στον ουρανό και οι άνθρωποι στη γη δοξολογούμε, επειδή έγινες Μητέρα του δημιουργού των όλων Χριστού του Θεού. Σε παρακαλούμε να μη σταματήσεις να τον παρακαλείς για μας, που έχουμε τις ελπίδες μας μετά τον Θεό σε σένα , Θεοτόκε πανύμνητε και αειπάρθενε.)  

Δαυϊτικν δν σμερον λαο, σωμεν Χριστ τ Θε. πενεχθσονται φησ, τ Βασιλε παρθνοι πσω ατς, πενεχθσονται ν εφροσν καγαλλισει. γρ κ σπρματος Δαυδ, δι’ ς μες θεθημεν, ν τας χερσ τοαυτς Υο κα Δεσπτου, νδξως καπρ λγον μετατθεται, ν ς Μητρα Θεονυμνοντες βομεν κα λγομεν· Σσον μς, τος μολογοντας σε Θεοτκε, π πσης περιστσεως, κα λτρωσαι κινδνων τς ψυχς μν.

 

(Ας ψάλλουμε σήμερα λαοί στον Χριστό τον Θεό, την ωδή του Δαβίδ που λέγει: Θα ακολουθήσουν τη νύμφη του Βασιλέως παρθένες, θα την ακολουθήσουν με ευφροσύνη και μεγάλη χαρά. Διότι η Παρθένος, που κατάγεται από τη γενιά του Δαβίδ, διά μέσου της οποίας εμείς θεωθήκαμε, στα χέρια του Υιού της και Κυρίου με δόξα και με θαυμαστό τρόπο μετατίθεται. Αυτήν ως Μητέρα του Θεού δοξολογούντες, ψάλλουμε και λέγομε· Σώσε μας, που σε ομολογούμε ως Θεοτόκο, από κάθε δυσκολία και λύτρωσε τις ψυχές μας από κάθε κίνδυνο.)

 

Δόξα… Καὶ νῦν… Ἦχος δ΄

 

τε ξεδμησας Θεοτκε Παρθνε, πρς τν κ σο τεχθντα φρστως, παρν Ἰάκωβος δελφθεος, κα πρτος, ερρχης, Πτρος τε τιμιωττη κορυφαα τν θεολγων κρτης, κα σμπας θεος τν ποστλων χορς, κφαντορικας θεολογαις μνολογοντες, τ θεον καξασιον, τς Χριστο το Θεο οκονομας μυστριον, κα τ ζωαρχικν, κα θεοδχον σου σμα κηδεσαντες, χαιρον πανμνητε. περθεν δ α πανγιαι κα πρεσβταται τν γγλων Δυνμεις, τ θαμα κπληττμεναι, κεκυφυαι λλλαις λεγον· ρατε μν τς πλας, καποδξασθε τν τεκοσαν, τν ορανο κα γς Ποιητν, δοξολογαις τε νυμνσωμεν, τ σεπτν καγιον σμα, τ χωρσαν τν μν θερητον κα Κριον. Διπερ καμες τν μνμην σου ορτζοντες, κβομν σοι· Πανμνητε, Χριστιανν τ κρας ψωσον, κα σσον τς ψυχς μν.

 

( Όταν Θεοτόκε Παρθένε έφυγες από αυτόν τον κόσμον και πήγες να συναντήσεις αυτόν που γεννήθηκε από σένα με τρόπο ανείπωτο, ήταν παρών ο Ιάκωβος ο Αδελφόθεος και πρώτος Ιεράρχης (Ιεροσολύμων) και ο Πέτρος ο τιμιώτατος και κορυφαίος Θεολόγος και ολόκληρη η θεία συνοδεία των Αποστόλων υμνολογούντες με υψηλές θεολογίες το θείο και εξαίσιο μυστήριο της θείας του Χριστού οικονομίας και χαίρονταν πανύμνητε όταν κήδευσαν το σώμα σου που δέχθηκε τη Ζωή και το Θεό. Από ψηλά δε οι πανάγιες και αρχαιότερες δυνάμεις των Αγγέλων γεμάτες έκπληξη από το θαύμα σκυμμένες έλεγαν μεταξύ τους: Ανοίξτε τις πύλες σας γιά να υποδεχθεῖτε αυτήν που γέννησε τον Δημιουργό του ουρανού και της γης· και ας ανυμνήσουμε μέ δοξολογίες το σεβάσμιο και άγιο σώμα που μέσα του χώρεσε τον Κύριον, που και εμείς δεν μπορούμε να δούμε. Γι’ αυτό και εμείς γιορτάζοντας τη μνήμη σου, με μεγάλη φωνή σου λέμε· Πανύμνητε, ύψωσε την παράταξη των χριστιανών και σώσε τις ψυχές μας.)

Ἀπολυτίκιον Ἦχος α΄

 

ν τ Γεννσει τν παρθεναν φλαξας, ν τ Κοιμσει τν κσμον ο κατλιπες Θεοτκε. Μετστης πρς τν ζων, μτηρ πρχουσα τς ζως, κα τας πρεσβεαις τας σας λυτρουμνη, κ θαντου τς ψυχς μν.

 

(Κατά τη γέννηση (του Χριστού) διαφύλαξες την παρθενία σου, κατά την Κοίμησή σου δεν εγκατέλειψες τον κόσμο, Θεοτόκε. Μεταφέρθηκες στη ζωή (τον Χριστό), συ που είσαι μητέρα της ζωῆς· και με τις δικές σου πρεσβείες λυτρώνεις από το θάνατο τις ψυχές μας).

(Απόδοση στην νεοελληνική: Α.Χ. Θεολόγος)