Τί συνδέει την Κένυα με την Κύπρο; Ιστορικές στιγμές για την Κένυα
17 Φεβρουαρίου 2013
Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως Κένυας
Ο γιος του Πρωθυπουργού της Κένυας βαπτίσθηκε Όρδόδοξος και ελαβε το όνομα Μακάριος.
Ανείπωτη χαρά δοκίμασε η Εκκλησία μας, όταν πριν μερικούς μήνες ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κένυας κ. Μακάριος δέχθηκε στο γραφείο του τον κ. Φιντέλ Οτίγκα, γιό του Πρωθυπουργού της Κένυας, συνοδευόμενο από τη μέλλουσα σύζυγό του. Στη συνάντηση αυτή, ο νεαρός αποκάλυψε στον Σεβασμιώτατο ότι ύστερα από βαθιά σκέψη, έρευνα και περισυλλογή, αποφάσισε να απασθεί την Ορδοδοξία. Ζήτησε μάλιστα να τελέσει ορδόδοξα το μυστήριο του Βαπτίσματος και του Γάμου.
Έγιναν οι σχετικές διαδικασίες και αναφορές και στις 16 Ιουνίου 2012 ο Φιντέλ βαπτίστηκε στο μεγάλο βαπτιστήριο της Πατριαρχικής Σχολής «Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Μακάριος Γ’», παίρνοντας το όνομα Μακάριος.
Ο Σεβασμιώτατος εξήγησε στον νεοβαπτισθέντα τον λόγο για τον οποίο του έδωσε αυτό το όνομα. Του υπενθύμισε τη συνάντηση πού είχε ο παππούς του Γιόμο Κενυάτα, με τον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου Μακάριο Γ’, τον Απρίλιο του 1957 σε ανύποπτο χρόνο. Την ίδια ημέρα βαπτίσθηκαν άλλα 22 άτομα.
Στο τέλος του μυστηρίου ο Σεβασμιότατος μίλησε απευθυνόμενος προς όλους για τη σημασία της εισδοχής τους στη μία και αδιαίρετη, Καθολική, Αποστολική Εκκλησία, την Εκκλησία της Πεντηκοστής, του Χριστού και των Αποστόλων, του Ευαγγελίου και της παράδοσης.
Ας αναφερθούμε όμως στην ιστορική εκείνη συνάντηση των δύο ανδρών για να γίνει κατανοητός ο λόγος πού ο Σεβασμιότατος έλαβε την απόφαση να δώσει στον Φιντέλ το όνομα πού και ο ίδιος φέρει.
Τί συνδέει την Κένυα με την Κύπρο; Κάνοντας άνα- δρομή στην ιστορία, βλέπουμε ότι, γύρω στη δεκαετία του 1950 οι δύο αύτές χώρες, την ίδια έποχή, άρχισαν έναν αγώνα για να αποκτήσουν την ελευθερία τους. Οι αγωνιστές της ελευθερίας των δύο χωρών θέλησαν να τα βάλουν με τη μεγάλη, τότε, Βρετανική Αυτοκρατορία και να αποτινάξουν, έτσι, τον αγγλικό ζυγό κάτω από τον οποίο ήταν υποδουλωμένοι. Την ίδια ακριβώς έποχή ξεχώρισαν δύο μορφές. Στην Κύπρο ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος ο Γ’ και στην Κένυα ο Γιόμο Κενυάτα. Και οι δύο αυτοί ηγέτες έδωσαν τον εαυτό τους και αγωνίστηκαν για την ελευθερία των χωρών τους. Ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος εξορίστηκε από τους Άγγλους στις Σεϋχέλλες, στο απέραντο και αχανές πέλαγος του Ινδικού Ωκεανού, ο Γιόμο Κενυάτα κλείστηκε στις φυλακές. Ο αγώνας συνεχίστηκε από τους στενούς συνεργάτες και των δύο, οι οποίοι δεν υπέκυψαν στις απειλές, στα βασανιστήρια και τις στερήσεις. Τα ονόματά τους έμειναν στην ιστορία και συνδέδηκαν με τους αγώνες αυτών των χωρών για ελευθερία, δικαιοσύνη και αυτοδιάθεση.
Όταν ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος απελευδερώθηκε από τις Σεϋχέλλες, τον Απρίλιο του 1957, στάθμευσε πρώτα στη Μαδαγασκάρη και στη συνέχεια στη Ναϊρόμπι, όπου ανάμεσα στο πρόγραμμά του ήταν συνεντεύξεις σε ξένους ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταδμούς, σε δημοσιογράφους και η τέλεση της Θείας Λειτουργίας στον Καδεδρικό Ιερό Ναό των Αγίων Αναργύρων. Συνάντησε, επίσης, τους τότε αγωνιστές της ελευθερίας της Κένυας, τους οποίους ενεθάρρυνε να μην υποκύψουν και να συνεχίσουν τον αγώνα τους για την αποτίναξη του αγγλικού ζυγού.
Στη Θεία Λειτουργία πού τέλεσε την Κυριακή των Βαΐων στους Αγίους Αναργύρους εκφώνησε βαρυσήμαντο θρησκευτικό και εθνικό κήρυγμα. Μεταξύ των άλλων ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος είπε χαρακτηριστικά: «Κατηγορούνται οι εκπρόσωποι της Εκκλησίας ότι πολιτεύονται, ότι είναι πολιτικοί. Όχι! Δεν είναι πολιτικοί, δεν πολιτεύεται η Εκκλησία, δεν είμεθα πολιτικοί εκπρόσωποι αλλά είμεθα δούλοι στρατιώτες στη σημαία της ελευθερίας και η ιδέα της ελευθερίας δεν είναι πολιτική […] Το δικαίωμα της ελευθερίας είναι πανανθρώπινο. Ο Θεός έπλασε τους ανθρώπους να ζούνε όλοι ελεύθεροι υπό τον ήλιον. Αυτό, λοιπόν, το πανανθρώπινο δικαίωμα της ελευθερίας διεκδικούμε εμείς οι Κύπριοι». Αυτά ελέγοντο τον Απρίλιο του 1957.
Όταν ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος συνάντησε τους αγωνιστές της Κένυας τότε, συνάντησε ανάμεσά τους και τον πατέρα του σημερινού πρωθυπουργού της Κένυας, τον φλογερό και αλύγιστο Γιόμο Κενυάτα. Η συνάντηση των δύο ανδρών ήταν προφητική για το μέλλον της Εκκλησίας μας στη χώρα αυτή.
Ο Πρωθυπουργός της Κένυας κύριος Ράϊλα Οτίγκα για την ιστορική εκείνη συνάντηση ανέφερε στον Σεβασμιώτατο κ. Μακάριο το εξής: «Μικρό παιδί πού ήμουν, θυμάμαι τον πατέρα μου πού υπερτόνιζε προς τους Κενυάτες αγωνιστές ότι δεν πρέπει να υποκύψουν σε καμία περίπτωση αλλά να συνεχίσουν να αγωνίζονται, μέχρι να αποκτήσουν την ελευθερία τους. Θαύμαζε το φρόνημα του Κύπριου κληρικού αγωνιστή Μακάριου». Τα ενθουσιώδη αυτά λόγια του Πρωθυπουργού ειπώθηκαν για να καταδείξουν πώς ο Μακάριος εμψύχωνε και ενεθάρρυνε τους αγνούς αγωνιστές της Κένυας για το δίκιο του αγώνα και το πολυπόθητο της ελευθερίας τους.
Τα χρόνια πέρασαν και οι δύο χώρες απέκτησαν την ανεξαρτησία τους. Ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος και ο Κενυάτα έγιναν σύμβολα ελευθερίας και για τους δύο λαούς, γι’ αυτό και οι δύο με την ψήφο του λαού τους ανέβηκαν στο ανώτατο αξίωμα του Προέδρου της χώρας τους. Ήρωες και οι δύο, σεμνοί και γνήσιοι αγωνιστές της ελευθερίας. Στις ετήσιες συναντήσεις των αρχηγών κρατών της Κοινοπολιτείας, οι δύο φίλοι είχαν την ευκαιρία να συζητούν και να προγραμματίζουν για το μέλλον των χωρών τους, σε τέτοιο σημείο, πού ο ένας θαύμαζε τον άλλο. Έτσι, τον Μάρτιο του 1970 ο Αρχιεπίσκοπος επισκέπτεται την Κένυα, προσκεκλημένος του πρώτου Προέδρου της χώρας Γιόμο Κενυάτα, όπου κυριολεκτικά αποθεώθηκε. Τότε, ακριβώς, τον πλησίασαν οι ολίγοι Ορδόδοξοι Αφρικανοί και του ζήτησαν συμπαράσταση. Του ζήτησαν να τους βοηθήσει, για να μπορέσουν, έτσι, να δημιουργήσουν κατάλληλες συνθήκες για προβολή και αύξηση της Ορδοδοξίας στη χώρα τους.
Ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος, γνωρίζοντας τη σπουδαιότητα ενός μεγάλου Ιεραποστολικού Κέντρου, ζήτησε από τον φίλο του Γιόμο Κενυάτα έκταση γης, η οποία του δόθηκε. Τον επόμενο χρόνο επέστρεψε πάλι στην Κένυα, ως θρησκευτικός ηγέτης και ετέλεσε ομαδικές βαπτίσεις χιλιάδων Κενυατών σε δύο διαφορετικές περιοχές της χώρας, θέτοντας, ταυτοχρόνως, και τον θεμέλιο λίθο της πρώτης επισήμου Ορδοδόξου Θεολογικής Σχολής σε αφρικανικό έδαφος, πάντα σε συνεννόηση με το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας, στη δικαιοδοσία του οποίου υπάγεται ολόκληρη η αφρικανική ήπειρος. Έτσι, μετά την αποπεράτωση των κτιρίων αυτών και του περικαλλέστατου Ιερού Ναού του Αγίου Μακαρίου του Αιγυπτίου, η Σχολή έγινε, όντως, ενα μεγάλο Ιεραποστολικό Κέντρο ορδοδόξου ζωής και μαρτυρίας. Στο οικόπεδο αυτό θα πρέπει να πούμε ότι ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου έκτισε, παράλληλα, και την Τεχνική Σχολή, η οποία σήμερα φιλοξενεί 700 περίπου φοιτητές και φοιτήτριες.
Τα γεγονότα αύτά προσλαμβάνουν ιδιαίτερη ιστορική σημασία αν αναλογιστεί κανείς ότι μετά από 60 χρόνια ο εγγονός του Γιόμο Κενυάτα, ο νεαρός Φιντέλ, ασπάζεται την Ορδοδοξία. Υπήρξε όντως Θεία επέμβαση στην άπόφαση του σημερινού γιου του Πρωθυπουργού της χώρας της Κένυας να γίνει Ορδόδοξος.
Έτσι λοιπόν, μετά τη βάπτιση, φτάσαμε στις 28 Ιουλίου του 2012 όπου ο Σεβασμιώτατος, με κάθε βυζαντινή μεγαλοπρέπεια, παρόντος του Πρωθυπουργού της Κένυας κ. Ράϊλα Οτίγκα, τέλεσε τον γάμο του Μακαρίου μετά της μνηστής του Δέσποινας στον Καδεδρικό Ιερί Ναό των Αγίων Αναργύρων. Στον ίδιο Ναό το 1957, αμέσως μετά την απελευθέρωσή του από τις Σεϋχέλλες, ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος Γ’ πραγματοποίησε και την πρώτη του Θεία Λειτουργία. Όλα αυτά δείχνουν ότι τίποτε δεν είναι τυχαίο. Η Θεία Πρόνοια και η Χάρη του Θεού κατευθύνει τα πάντα. Μιλώντας μετά την τέλεση του μυστηρίου ο Σεβασμιώτατος, αφού έδωσε τις δέουσες συμβουλές στους νεονύμφους, ανέλυσε τη σπουδαιότητα του μυστηρίου. Υπογράμμισε επίσης την ιστορική πορεία της Ορδοδοξίας στον χώρο της Αφρικής, πού με τα κοσμοσωτήρια μηνύματά της φέρνει τον άνθρωπο κοντά στον Θεό και τον κάνει κοινωνό με τα θεία μυστήρια της Εκκλησίας μας.
Τα γεγονότα αυτά καταγράφηκαν ως προμηνύματα του μεγάλου ρόλου πού θα μπορούσε να διαδραματίσει η Ορδοδοξία στα κοινά των Κενυατών, επειδή, ακριβώς, κηρύττει την ελευθερία του ανθρώπου και σέβεται την αξιοπρέπεια και την ωραιότητα του κάθε προσώπου. Η Ορθοδοξία λαμβάνει συνεχώς κύρος και υπόσταση. Τα έργα της Εκκλησίας δεν είναι μόνο ιεραποστολικά. Παρουσιάζει ένα τεράστιο έργο φιλανθρωπικό, μορφωτικό, κοινωνικό, εκπαιδευτικό, ιατρικό κ.τ.λ. Είναι φανερό ότι συγκινούνται όλο και περισσότεροι αφρικανοί αδελφοί μας, καθώς το λυτρωτικό μήνυμα της Ορθοδοξίας ανακουφίζει αληθινά και αναπαύει τις ψυχές των ανθρώπων.
