Είπε Γέρων ..Μοναχικές Υποσχέσεις….

( Βασισμένο στο βιβλίο του Γέροντος Νεκταρίου Μουλατσίωτη,

 Σύγχρονος Γεροντικός Λόγος)

ο εκλεκτός βαδίζει

και εις αγκάλες πατρικές,

πια τη ζωήν δωρίζει….

Τα ώτα ανοίγει της ψυχής

να ακούει ότι ορίζει,

στην τεθλιμμένην την οδόν,

τώρα , να το γνωρίζει…

Και αρχίζει ο ιερουργός

να εκφωνεί ερωτήσεις

και ο ((μελλόνυμφος)) μεμιάς,

αντιφωνεί αποκρίσεις….

Κρυφίαν ακούει τότε φωνήν,

που  γαληνεύει τη ψυχήν

και ανοίγουν , διάπλατα  οι κρουνοί,

να πάρει ο Ποιμήν , το αρνί,

που άφησε στη δόξαν Του,

τη μάναν , τον πατέραν του….

Κάτω προσπίπτει με χαράν

εμπρός του Βασιλέως,

μετάνοιες με τη σειράν

βάζει , του Ιερέως…

Ομολογεί τον πόθον του,

για βίον εγκρατείας

και εις αυτήν των μοναστών ,

να εισέλθει πολιτείας….

Ο κόπος θα είναι δύσκολος

μα κάλλιστος ο αγώνας,

μα έχει πόθον- θέληση,

να γίνει ο αρραβώνας…

Ο λειτουργός τότε  ερωτά

εάν θέλει τη θυσίαν,

ναι , τίμιε πάτερ απαντά

θεού τη συνεργεία….

Σε άλλους το ράσο σίδηρο,

σε, άλλους, φτερό του ανέμου

και εάν το ευλογεί ο θεός,

ένδυμα του αγγέλου…

Ρωτά ο τιμιότατος

εμπρός του θυσιαστηρίου,

τον ((κόσμον)) αποτάσσεσαι

για χάριν του Κυρίου,

και να εύχεσαι νυχθημερόν

προς άρσην μαρτυρίου;

Δε θα έχεις ίδιον θέλημα,

αλλά του Γέροντος σου,

για να υψωθείς στον ουρανό

και εκεί να ιδείς το φως σου…

Ως η Τριάδα , αυτούσια

είναι τέκνον , μονάδα

και η ένωση με το θεό

θα διώξει τη (ζαλάδα),

που έφερε το θάνατο

μακριά απ τη θεία λάβα…

Αγγέλων θα έχει πρότυπον

η ζωή στο μοναστήρι,

δοξολογία, υπακοή

το άσβεστο θυμιατήρι…

Αλλιώς σε τάγμα έκπτωτων

ένεκεν των παρεκτροπών, 

θα οδηγείσαι εν σκότη,

που θα γεννά το θέλημα

δικό σου , στρατιώτη…

Φέρνει η υπακοή χαρά

και είναι αυτό , ευλογία,

που δεν αυτονομήθηκες

προσβάλλοντας τα θεία..

Είναι του Λώτ η υπακοή

παράδειγμα θυσίας

που του έφερε τόση χαρά, 

αλλά και αθανασία….

Θλίψεις θα έχεις κάμποσες

σε αυτή τη πολιτεία

και θέλεις τόλμην περισσή,

για την αειζωείαν..

Θεός μου εστί και βοηθός,

του απαντά ο εκλεκτός

και ο τίμιος τότε , ολοταχώς

θέτει την παρθενίαν..

και αυτός , αγνός υπόσχεται ,

να μείνει για τα θεία,

αφού απ, τα ύψη του ουρανού

θα έχει συνεργεία….

Και σάρκα ευθύς του ορφανού,

γίνεται η σάρκα του ουρανού ,

Υιός Πατήρ και Πνεύμα…

Και ο εκλεκτός που έγινε,

τέκνον , στο πρώτο νεύμα ,

διαλέγει  απλώς τη  μάνδρα

και ως της  ασκήσεως , άνδρας

νυχθημερόν να εύχεται,

στον Πλάστη να προσεύχεται…

Πόθησεν γαρ,  βίον  αθλητού

στο στίβο της καρδίας

και με τη δωρεά  θεού,

δάφνης να τύχει θείας….

Τι και αν ρωτά  ο πονηρός,

απόμακρος ο χωρισμός

και του απαντά , η ψυχή-καρδιά,

τι είναι η μοναχική κουρά…

Χιτώνας  τελειότητας,

σε χρόνο ετοιμότητας,

να ξεκινήσει ο αγώνας

και να γενεί  σε μια στιγμή,

η ζωή, ένας αιώνας…..

 

 

Μνάσων ο Παλαιός Μαθητής