Ο μοσχοβίτης συνταξιούχος σε ρόλο μπείμπι σίτερ

Η δουλειά του μπέιμπι σίτερ για τον 67χρονο συνταξιούχο από τη Μόσχα, εκτός των άλλων, αποτελεί και βάλσαμο στη μοναξιά του, μετά το θάνατο της γυναίκας του.

Κάθε Παρασκευή, ο 67χρονος Βιατσεσλάβ πηγαίνει να δει την εγγονή του. Όλη την εβδομάδα περιμένει αυτή την ημέρα, καθώς τις άλλες ημέρες εργάζεται ως «παππούς-μπέιμπισίτερ»: πηγαίνει τα παιδιά των άλλων στα σχολεία, στα φροντιστήρια, τα ταΐζει σούπα ή μηλόπιτα απ’ τα χέρια του. Ο Βιατσεσλάβ λέει πως έγινε “ο παππούς της Κυριακής”, για να ξεφύγει απ’ τη μοναξιά.

“Διδάσκω σχέδιο, ξυλογλυπτική, σκάκι, ντάμα κ.ά. Συνοδεύω στο σινεμά, το θέατρο. Μαγειρεύω και ταΐζω, σούπες, μπιφτέκια, μηλόπιτες. Είμαι 67 χρονών, πτυχιούχος, δεν έχω κακές συνήθειες”. Αυτή ήταν η αγγελία που ανέβασε ο Βιατσεσλάβ στο διαδίκτυο. Δεν αναφέρει το επώνυμό του, γιατί δεν θέλει δημοσιότητα. Λέει πως ασκεί το επάγγελμα του παππού-μπέιμπι σίτερ εδώ και ένα χρόνο. Χρεώνει 200 ρούβλια την ώρα, περίπου 5 ευρώ. “Πολλοί από τους γνωστούς μου παρπονιόντουσαν ότι δεν υπάρχει κανένας να προσέξει τα παιδιά τους, όταν βρίσκονται στη δουλειά. Μια φορά είδε μια σχετική αγγελία για τον λεγόμενο “μπαμπά της Κυριακής”, και σκέφτηκε: γιατί να μη γίνω ο “παππούς της Κυριακής”, θυμάται ο Βιατσεσλάβ. Ισχυρίζεται πως διαθέτει διδακτική εμπειρία, από την εποχή που ο γιος του πήγαινε στο Δημοτικό, τότε έκανε μαθήματα χειροτεχνίας και πολιτικής διαφώτισης.

“Μου αρέσει να ασχολούμαι με τα παιδιά, να μιλάω με τους γονείς τους” λέει ο Βιατσεσλάβ. Αυτή τη στιγμή ο παππούς της Κυριακής έχει δύο τροφίμους – ένα κορίτσι και ένα αγόρι έξι ετών, τα οποία πρέπει να τα πηγαίνει στο ποδόσφαιρο και στο χορό μια φορά την εβδομάδα. Τα παιδιά τον αποκαλούν “παππούς Σλάβα”.

Ο “παππούς Σλάβα” λέει ότι μέσα στη χρονιά έχει ανεβάσει μόνο δύο αγγελίες, γιατί δεν χρειάζεται μεγάλη πελατεία. Εκείνους που ενδιαφέρονται για την προσφορά του, τους καλεί στο σπίτι του. Οι πιο συχνές ερωτήσεις αφορούν συνήθως την οικογένειά του, τα εγγόνια, κακές συνήθειες. Για τον Βιατσεσλάβ μετρά το να μένουν τα παιδιά στην γειτονιά του και να είναι 4 με 12 χρονών: “Αυτή είναι η αγαπημένη μου ηλικία, διότι τα πολύ μικρά κλαίνε για την μαμά τους, και οι έφηβοι είναι δύσκολοι στην επικοινωνία”.

Επισκέπτεται τον γιο του και την 4χρονη εγγονή μια φορά την εβδομάδα-κάθε Παρασκευή- και χρειάζεται μία ώρα δρόμο. Τις υπόλοιπες μέρες μένει μόνος του: “Η γυναίκα μου πέθανε από ανεύρυσμα. Την πρόσεχα τρία χρόνια. Έμαθα να μαγειρεύω”. Ο παππούς Σλάβα λέει ότι ξέρει να μαγειρεύει τα πάντα, όμως οι πελάτες δεν ενδιαφέρονται για τις δεξιότητές του. “Ίσως δεν θέλουν να περνάω πολύ ώρα στη κουζίνα τους”, υποθέτει εκείνος.

Ο Βιατσεσλάβ μένει κοντά στο πάρκο Σοκόλνικι, όπου συχνά διοργανώνονται χοροί για ηλικιωμένους. Όμως ποτέ δεν παίρνει μέρος σ’ αυτές τις εκδηλώσεις. “Δεν μου αρέσει να μένω μόνος μου, μπορεί και να έχω άδικο που δεν πηγαίνω στον χορό. Αλλά δεν θα βρω ποτέ έναν τέτοιο άνθρωπο όπως ήταν η γυναίκα μου. Και οι γυναίκες, σ’ αυτή την ηλικία, κάνουν γνωριμίες για να πάρουν λεφτά ή το σπίτι”, εκμυστηρεύεται ο Βιατσεσλάβ.

Καταπολεμά τη μοναξιά του όχι μόνο ως εργαζόμενος ως παππούς, αλλά και με τη βοήθεια του Διαδικτύου. Έχει ιδιαίτερη προτίμηση στις ιστοσελίδες του τύπου “χαρίζεται”, κι όχι επειδή χρειάζεται κάτι: “Δεν έχω ανάγκη να ανταλλάσσω ή να δίνω κάτι. Απλώς μου αρέσει να γνωρίζω ανθρώπους και να τους συναντώ μετά”.

Πηγή:manager.rbth.gr