Ορθόδοξη πίστη

Κοινωνία Χριστιανών (Christengemeinschaft)

18 Μαρτίου 2013

Κοινωνία Χριστιανών (Christengemeinschaft)

[el]image1 (57)ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ (Christengemeinschaft)

Μία προσπάθεια συζεύξεως του Χριστιανισμού με αποκρυφιστικάς δοξασίας

Του Πρωτ. Βασιλείου Α. Γεωργοπούλου, Λέκτωρος Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ

Η Κοινωνία Χριστιανών (Christengemeinschaft) είναι οργάνωση, που προέκυψε από την προσπάθεια σύζευξης των αποκρυφιστικών και συγκρητιστικών αντιλήψεων της Ανθρωποσοφίας με τον Χριστιανισμό1. Η εν λόγω οργάνωση δημιουργήθηκε το 1922 από τον Γερμανό ευαγγελικό πάστορα Friedrich Rittelmeyer (1872-1938), ο οποίος επηρεάστηκε στο έπακρον από τον ιδρυτή της Ανθρωποσοφίας R. Steiner και υιοθέτησε τις ανθρωποσοφικές του διδασκαλίες2.

Η σχέση του Fr. Rittelmeyer με τον R. Steiner άρχισε από το 1910 και συστηματοποιήθηκε αργότερα. Η προσπάθεια σύνδεσης Ανθρωποσοφίας και Χριστιανισμού, έτσι όπως δομήθηκε στην περίπτωση της Κοινωνίας Χριστιανών (Christengemeinschaft), θεωρήθηκε αρχικά ως μια μορφή ανανεωτικής θρησκευτικής κίνησης. Πρόκειται βεβαίως για ισχυρισμό, που δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα, αρκεί να υπενθυμίσουμε μόνο ότι αυτή η συγκρητιστική σύνθεση ανομοιογενών στοιχείων είχε οδηγήσει παλαιότερα τον A. Mager να χαρακτηρίσει τις θρησκευτικές δοξασίες της Ανθρωποσοφίας ως ˝τραγελαφικό συγκρητισμό˝3.

Η εν λόγω κίνηση έχει τη δική της Ομολογία πίστεως, που αποτελείται από 12 άρθρα, συντάκτης των οποίων υπήρξε ο R. Steiner4. Έχει, επίσης, τη δική της ιεραρχική ˝ιερατική˝ δομή και βαθμούς και αυτοπροσδιορίζεται ως λατρευτική κοινότητα και όχι απλώς μια ακόμη διαφορετική Ομολογία.

Στα πλαίσια αυτά η κίνηση έχει δική της ˝λειτουργία˝ και ομιλεί για επτά μυστήρια, αριθμός, που στην περίπτωσή της σχετίζεται με κατάλοιπο ή εξωτερικό δάνειο από τον Ρωμαιοκαθολικισμό, στον οποίο ανήκε αρχικώς ο R. Steiner. Η Κοινωνία Χριστιανών (Christengemeinschaft) υποστηρίζει ότι μπορούν μέλη άλλων Χριστιανικών Ομολογιών να μετέχουν ελεύθερα στις δικές της λατρευτικές εκδηλώσεις και να λαμβάνουν τα ˝μυστήριά της˝.
Το κέντρο της οργάνωσης, τα γραφεία της, όπως και το ˝ιερατικό˝ της σεμινάριο5, βρίσκονται στη Στουτγκάρδη της Γερμανίας. Από την κίνηση εκδίδεται και μηνιαίο περιοδικό με την ίδια ονομασία. Σήμερα η κίνηση έχει επεκταθεί, εκτός από τη Γερμανία, και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

Παρά την επωνυμία της Κοινωνία Χριστιανών (Christengemeinschaft) η εν λόγω οργάνωση ουδεμία σχέση έχει με τον Χριστιανισμό, γι’ αυτό και δεν αναγνωρίζεται από κανέναν, ούτε και από αυτές τις προτεσταντικές Ομολογίες6.

Δεν είναι στοιχειωδώς χριστιανική ούτε η περί του Χριστού διδασκαλία της, αλλά ούτε και αυτή η θεώρηση των μυστηρίων, όταν λ.χ. η διδασκαλία της περί βαπτίσματος συνδέεται με την ινδουιστική αντίληψη για το κάρμα και την πλάνη της μετενσαρκώσεως. Αντιθέτως, όπως υποστηρίζει και ο ίδιος ο χώρος, η κίνηση θεμελιώνεται πάνω στις άκρως αντιχριστιανικές δοξασίες της Ανθρωποσοφίας7.

Σημειώσεις

1. Βλ. K. Algermissen, Christengemeinschaft, LTHK1, 2(1931), στ. 904. Επισημαίνει με σαφήνεια ο R. Hauth ότι: “Die Frage, od es sich bei der “Christengemeinschaft“ um eine anthroposophische Sekte handelt, kann also nur mit einem klaren Ja beantworter werden“. R. Hauth, Kleiner Sekten – Katechismus,  2004, σ. 27.
2. Αναλυτικά η σχέση του Fr. Rittelmeyer με τον R. Steiner  καταγράφεται στο έργο του Fr. Rittelmeyer, Meine Lebesbegegnung mit Rudolf Steiner, Stuttgart 1928.
3. Βλ. A. Mager, Anthroposophie, L. Th. K1,1 (1930) στ. 482.
4. Το κείμενο βλ. K. Hutten, Seher – Grübler – Enthusiasten, 196610, σσ. 399-400.
5. Το σεμινάριο έχει την ονομασία “Freie Hochschule der Christengemeinschaft e.V.
6. Επισημαίνει χαρακτηριστικά ο H.D.Reimer, “Doch steht die  Christengemeinschaft nach wie vor außerhalb der Gemeinschaft der christlichen Kirchen“ Βλ. H.D.Reimer, Christengemeinschaft, στο Wörterbuch des Christentums, σ. 204
7. Ομολογείται σαφώς και από εκπρόσωπο της ίδιας της κίνησης ότι: “Die Christen-gemeinschaft findet das wissenschaftliche Fundament ihrer Theologie in der Anthroposophie“ Βλ. L. Hill, Die Christengemeinschaft. Eine Einführung,  1982, σ. 36.
Ορθόδοξος Τύπος, Αριθμός Φύλλου 1967, 15 Μαρτίου 2013

Πηγή:impantokratoros.gr