Φθιώτιδος Νικόλαος: ”Η νηστεία ζωοποιεί”

Του Σεβ. Μητροπολίτου Φθιώτιδος κ. Νικολάου

Η περίοδος της νηστείας είναι ευλογημένη. Έχει βέβαια πολύ κόπο και προϋποθέτει πολλές στερήσεις.

Τώρα περισσότερο από πριν πρέπει να αγωνισθούμε κατά των παθών, κατά του παλαιού ανθρώπου και μέσα από αυτόν να οικοδομήσουμε τον καινούργιο άνθρωπο εν Χριστώ.

Ο αγώνας αυτός της εγκράτειας έχει πολλούς κινδύνους. Μοιάζει με ένα ταξίδι μέσα σε αχανή  ωκεανό. Και όπως στα ταξίδια υπάρχουν πολλοί κίνδυνοι από πειρατές, από καταιγίδες, από υφάλους, από κυκλώνες, έτσι και στον πιστό που πλέει «την αλμυράν του βίου θάλλασαν» αυτήν την περίοδο του πνευματικού αγώνος οι κίνδυνοι είναι περισσότεροι.

Εξεγείρονται τα πάθη, επιτίθενται οι διάβολοι, σαν τα φίδια που κλείνει κανείς μέσα σ’ ένα δοχείο για να ψοφήσουν μανιακά τα θηρία της ψυχής αναμοχλεύουν τα ένστικτα.

Αλήθεια είναι παρατηρημένο πως τις περιόδους των νηστειών η πανούργα στρατηγική του διαβόλου είναι πιο επιθετική. Τότε συμβαίνουν έριδες, διχοστασίες, θυμοί, πτώσεις σαρκικές, έντονες επιθυμίες, συναισθηματικές αναστατώσεις, ανεξήγητες επιθυμίες, ό,τι περίεργο και δυσδιάκριτο στα βάθη της ψυχής.

Γι’ αυτό η Εκκλησία αυτή την περίοδο μας παρέχει τα φάρμακα με τα οποία επουλώνονται οι πληγές από τις πτώσεις και εξουδετερώνονται τα μικρόβια. Είναι η νηστεία, η προσευχή και η ελεημοσύνη.

Πόσο αδικεί τον εαυτό του ο σύγχρονος που για τη γαστριμαργία του απορρίπτει το φάρμακο της νηστείας, φάρμακο που όπως και η ιατρική επιστήμη διακηρύττει ωφελεί την ψυχή και το σώμα.

Κι αν ήξερε να προσεύχεται δεν θα υπέφερε από το ανίατο άγχος, ούτε θα κατέφευγε στα ψυχοφάρμακα, αλλά η επικοινωνία του με τον Θεό της αγάπης και της ειρήνης θα του γαλήνευε την προσωπικότητα και θα του χάριζε την πραγματική ευτυχία.

Η νηστεία, η προσευχή και η αγάπη μαζί θα τον μεταμόρφωναν εν Χριστώ, θα τον έκαναν άλλο άνθρωπο, πραγματικό άνθρωπο.

Λείπει σήμερα η αγάπη. Κυριαρχεί η παθολογική αγάπη για το εγώ, που κλείνει τον άνθρωπο ασφυκτικά στον εαυτό του, τον απομονώνει από τον πλησίον κι απ’ όλη την κτίση και τον καταδικάζει στην ανυπόφορη μοναξιά.

Η περίοδος της αμώμου νηστείας θα πρέπει να μας προβληματίσει. Είναι μια περίοδος αφυπνιστική, την οποία αν βιώσουμε όπως υποδεικνύει η Εκκλησία μας, θα γίνουμε άλλοι άνθρωποι. Οι διαπιστώσεις είναι απογοητευτικές.

Πόσοι σήμερα τηρούν την εγκράτεια της Εκκλησίας; (Όταν λέμε εγκράτεια εννοούμε νηστεία). Πόσοι παρακολουθούν τις ιερές ακολουθίες, τα Απόδειπνα με τους ωραίους ψαλμούς και τους κατανυκτικούς ύμνους «Κύριε τῶν δυνάμεων μεθ’ ἡμῶν γενοῦ» που παλιά συγκέντρωναν πλήθος παιδιών που τα έψελναν με τις λεπτές αγγελικές τους φωνές; Πόσοι βάζουν στην άκρη κάτι από το περίσσευμά τους για τις ανάγκες κάποιας οικογένειας που με πολλή δυσκολία εξοικονομεί τον επιούσιο;

Καταντήσαμε να περιορίσουμε το πνεύμα αυτής της περιόδου μέσα στα γράμματα των Ακολουθιών και δεν τους δώσαμε τη δυνατότητα να γίνει ζωή.

Τα ενδιαφέροντα σήμερα είναι διαφορετικά. Ενδιαφέροντα που δεν μας ζωοποιούν, αλλά θανατώνουν την ψυχή.

Δεν απέμεινε πια τίποτα που να μας εγγυάται τη χαρά. Όλα απεδείχθησαν αδύναμα να μας χαρίσουν εκείνο που μόνο ο Θεός δωρίζει.
«Ἱδού νῦν καιρός εὐπρόσδεκτος» (Β΄Κορ. Στ΄2). Ιδού καιρός μετανοίας. «Ἀποθώμεθα οὔν τά ἔργα τοῦ σκότους καί ἐνδυσώμεθα τά ὅπλα τοῦ φωτός» (Ρωμ. Ιγ΄13).

Ας αγωνισθούμε με τα όπλα των θείων χαρισμάτων. Στον κοπιώδη πόλεμο θα έχουμε την παρηγοριά και την κραταιά προστασία της Παναγίας και των Αγίων. Έτσι θα φθάσουμε στην Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα όπου μαζί με τον Χριστό θα σταυρωθούμε και θα αναστηθούμε στη Βασιλεία της αιωνιότητος.

Έως τότε υπομονή στους κόπους της ασκήσεως και στην κακοπάθεια της νηστείας. Έτσι θα αποκτήσουμε «αγάπης την λαμπρότητα, προσευχής την αστραπήν, αγνείας καθαρότητα, ευανδρείας ισχύν».

Με σεβασμό, υπακοή και αγάπη προς τον Σωτήρα μας Χριστό ας εργασθούμε όλοι για την ανακαίνιση του προσώπου μας, για να έχουμε τόπο και θέση στη χαρά και τη δόξα της λαμπροφόρου Αναστάσεως.

Πηγή:romfea.gr