Είπε Γέρων Το Μυστήριο του Θείου Πάθους.

(Βασισμένο στο βιβλίο του Γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού

Λόγοι Παρακλήσεως)

 

 Παράσταση μακάβριας σκηνής

 ο άνθρωπος επί της γης,

 σύνολο ες αεί,  φυλακισμένο

 και  μέσα εις στο λαβύρινθο

 του χρόνου, αυτό,  χαμένο…

 

 Με πάλη ακατάπαυστη,

 τη δυστυχία άθραυστη,

 ψάχνει να βρει τη λύτρωση

 απ,  τα δεσμά που φέρει,

 να πάψει να υποφέρει…….

 

 Το χρόνον ατενίζει

 στο χώρο που ορίζει,

 το δήμιο αντικρίζει ,

 σε ανακωχή ελπίζει,

 στη λύτρωση,  δακρύζει….

.

Κάθε τι το ωραίο

καθίσταται μοιραίο

και από νυκτός μέχρι αυγή,

κατάδικος θα ζεις στη γη.

Κατάκριτος θα φύγεις

και δυστυχής  θα μείνεις…..

 

Είναι η φθορά  και ο θάνατος

κανόνας απαράβατος

και αναζητάς ανακωχή,

να επιστρέψει η συνοχή

να σταματήσει η ταραχή…

 

Παλεύεις με το θάνατο,

τον πόνον τον αβάσταχτο

και από τη διαστροφή,

οδεύουμε χωρίς επιστροφή,

ολοταχώς για την καταστροφή……

 

και ω τι δαιδαλώδης,

έγινε ο νους κτηνώδης

και αυτός , δαιμονιώδης!

 

Άκουσε ο φιλάνθρωπος

που στέναζε  ο άνθρωπος,

κραυγές της δυστυχίας,

από τους χρόνους του  Αδάμ

μέχρι του  Ζαχαρία…

 

Έκλινε ευθύς τους ουρανούς

κατήλθεν, σώσε τους θνητούς,

μετέστρεψε την καταδίκη,

μετέτρεψε τον  θάνατο,  

σε ανάσταση , σε νίκη….

 

Έτσι αρχίζει η πρακτική,

η παναγάπη η σωστική ,

της θείας  οικονομίας

στο άνθρωπο που επέλεξε,

οδόν της ανομίας…..

 

Επιθυμούσε ο Σωτήρ

που είναι φως αλλά και πύρ

να σμικρυνθεί το χάσμα,

να σώσει  , μη κατακαεί

Έπρεπε τότε  να βρεθεί

άνθρωπος δίχως πάθη,

να διαγραφούν τα λάθη

και ήρθε η αυτοζωή

αυτό για να μας μάθει……

 

Και εκ της  Αειπαρθένου

άνευ φθοράς και πόνου,

ο ελεύθερος από την αμαρτία

με δύο  φύσεις , σε απαρτία,

θα επιφέρει ισορροπία….

  

Τα χέρια απλώνει στον σταυρό

όπως η Εύα στον καρπό

και γίνεται  η Γεσθημανή

νέα Εδέμ του Λυτρωτή,

με υπακοή μέχρι θανάτου…..

 

Ξύλον  το δένδρο του καρπού

ξύλον , χρυσός Τιμίου Σταυρού

και ο στέφανος εξ αγκαθών

εις θέσιν  των τριβόλων,

του Αδάμ, που άφησε όλων…..

 

Γεύσιν απαίσιαν ο καρπός,

χολήν και  όξος  στο Χριστό.

Εκ της πλευράς του Αδάμ , η Εύα

και δια της λόγχης, ύδωρ και  αίμα

να ξεπλυθεί του ανθρώπου πτώμα…….

 

Και αφού  ανηψώθη από της γης

ξέπλυνε ρύπους παρακοής,

και ανύψωσε εμάς ευθύς,

χαρίζοντας ζωήν αιώνια,

λαμπρύνοντας τα καταχθόνια………

 

 

Μνάσων ο Παλαιός Μαθητής