Πασχαλινή εγκύκλιος Μητροπολίτου Νέας Σμύρνης κ. Συμεών

Α­γα­πη­τοί μου α­δελ­φοί,
T­ο ά­γιο Πά­σχα, πού
α­ξι­ω­νό­μα­στε και πά­λι σή­με­ρα να εορ­τά­ζου­με, εί­ναι η κο­ρυ­φαί­α
ε­ορ­τή της Εκ­κλη­σί­ας μας. Ο ά­γιος Ιω­άν­νης ο Δα­μα­σκη­νός, πού
συ­νέ­θε­σε τον Κα­νό­να της ε­ορ­τής, την ο­νο­μά­ζει «ε­ορ­τήν εορ­τών και
πα­νή­γυ­ριν πα­νη­γύ­ρε­ων». Και το ξε­χω­ρι­στό —μο­να­δι­κό, θα λέ­γα­με—
με­γα­λείο της εορ­τής α­πο­δει­κνύ­ε­ται α­πό τον εν­θου­σι­ώ­δη και
χαρ­μό­συ­νο τρό­πο με τον ο­ποίο οι ορ­θό­δο­ξοι χρι­στια­νοί την
ε­ορ­τά­ζου­με, ό­που κι αν ζού­με.
Πού ο­φεί­λει η ε­ορ­τή του Πά­σχα αυ­τό
το λαμ­προ­φό­ρο έν­δυ­μα με το ο­ποίο η χρι­στι­α­νι­κή πα­ρά­δο­ση και η
ευ­σέ­βεια των πι­στών την έ­χουν πε­ρι­βά­λει; Μα,
α­πλού­στα­τα, στο γε­γο­νός πού απο­τε­λεί και τη βά­ση της εορ­τής, δη­λα­δή
την έν­δο­ξη Α­νά­στα­ση του λυ­τρω­τή μας Κυ­ρί­ου. Η Α­νά­στα­ση του Χρι­στού
μας εί­ναι το θε­μέ­λιο της χρι­στι­α­νι­κής μας πί­στε­ως, το κο­ρυ­φαί­ο
γε­γο­νός και το μέ­γι­στο των θαυ­μά­των των Ευ­αγ­γε­λί­ων.

Η ύπαρ­ξη
της Εκ­κλη­σί­ας, το κή­ρυγ­μα των Α­πο­στό­λων, η θυ­σί­α των μαρ­τύ­ρων, τα
πνευ­μα­τι­κά πα­λαί­σμα­τα των οσί­ων, η νί­κη της πί­στε­ως, η
α­να­και­νι­στι­κή δύ­να­μη τ­ου ευ­αγ­γε­λί­ου μέ­σα στον κό­σμο και στον
ι­στο­ρι­κό χρό­νο, με κα­νέ­να άλ­λο τρό­πο δεν μπο­ρούν να εξη­γη­θούν, πα­ρά
μό­νο δια της Α­να­στά­σε­ως του Κυ­ρί­ου Ιη­σού.

Α­πό τον Σταυ­ρό πού
βε­βαι­ώ­νει τον θά­να­το και την Α­νά­στα­ση πού απο­δει­κνύ­ει τη νί­κη του
Χρι­στού επί του θα­νά­του αν­τλεί η Εκ­κλη­σί­α τη ζω­ή, τη χα­ρά και τη
δύ­να­μή της. Α­πό την Α­νά­στα­ση του Χρι­στού εκ­πο­ρεύ­ε­ται η ελ­πί­δα μας
και για τη δι­κή μας ανά­στα­ση και η με­το­χή μας στη μα­κα­ρί­α ζω­ή της
α­νέ­σπε­ρης και θεί­ας βα­σι­λεί­ας. Γι᾽ αυ­τό και ο α­πό­στο­λος Παύ­λος
γρά­φον­τας προς τους Κο­ριν­θί­ους το­νί­ζει : Αν ο Χρι­στός δεν έχει
α­να­στη­θεί, τό­τε το κή­ρυγ­μά μας είναι χω­ρίς νό­η­μα, το ίδιο και η πί­στη
μας (Α’ Κορ. 15,14).

* * *

Ε­ορ­τά­ζου­με κι ε­φέ­τος την
κο­ρυ­φαί­α εορ­τή του Πά­σχα. Και η Εκ­κλη­σί­α μας, φι­λό­στορ­γη μη­τέ­ρα
ό­λων μας, μας προ­σκα­λεί να εμ­βα­θύ­νου­με στο νό­η­μα της ε­ορ­τής. Να
ζή­σου­με τη χα­ρά της πα­ρου­σί­ας του α­να­στη­μέ­νου Κυ­ρί­ου στη ζω­ή μας.
Να οι­κει­ω­θού­με προ­σω­πι­κά ο κα­θέ­νας μας την α­γι­α­στι­κή χά­ρη πού
χα­ρί­ζει στους πι­στούς διά της Α­να­στά­σε­ώς Του ο γλυ­κύ­τα­τος Κύ­ριος.

«Πά­σχα ιε­ρόν ημίν σή­με­ρον α­να­δέ­δει­κται». Δυ­στυ­χώς, συ­χνά μας
δι­α­φεύ­γει η ιε­ρό­τη­τα της ε­ορ­τής του Πά­σχα. Και πολ­λοί την εορ­τά­ζου­ν
ό­χι ως χρι­στια­νοί αλ­λά σαν πα­γα­νι­στές. Πά­σχα για πολ­λούς ση­μαί­νει να
τα­ξι­δέ­ψουν. Να φά­νε χω­ρίς μέ­τρο. Να πιούν χω­ρίς έ­λεγ­χο. Να
δι­α­σκε­δά­σουν χω­ρίς πε­ρι­ο­ρι­σμούς. Γι᾽ αυ­τά ό­μως σταυ­ρώ­θη­κε και
α­να­στή­θη­κε ο Χρι­στός; Αυ­τό εί­ναι το «ιε­ρώ­τα­τον» Πά­σχα της πί­στε­ώς
μας; Η μα­γει­ρί­τσα και ο οβε­λί­ας; Έ­τσι κα­τα­ξι­ώ­νου­με την ε­ορ­τή και
α­να­δει­κνύ­ου­με την ι­ε­ρό­τη­τά της;

«Πά­σχα Χρι­στός ο λυ­τρω­τής».
Τι εί­ναι εν τέ­λει το Πά­σχα για τους χρι­στια­νούς; Τι ση­μαί­νει; Ο
α­πό­στο­λος Παύλος υ­πο­γραμ­μί­ζει με έμ­φα­ση ό­τι η ε­ορ­τή του Πά­σχα για
μας τους πι­στούς συ­νί­στα­ται στο γε­γο­νός ό­τι θυ­σι­ά­στη­κε για χά­ρη μας
ο Χρι­στός. «Και γαρ το πά­σχα η­μών υπέρ ημών ετύ­θη Χρι­στός» (Α‘ Κορ. 5,7).
Το ίδιο το­νί­ζει κι ο ι­ε­ρός υμνο­γρά­φος : Το Πά­σχα στην ου­σί­α του είναι ο
ίδιος ο λυ­τρω­τής μας Ι­η­σούς Χρι­στός.

Ε­ορ­τά­ζον­τας το Πά­σχα,
πό­σο ά­ρα­γε θυ­μό­μα­στε τον α­να­στη­μέ­νο Κύ­ριό μας; Πό­σο Τον
ευ­γνω­μο­νού­με και Τον δο­ξά­ζου­με, α­φού για χά­ρη μας σταυ­ρώ­θη­κε και
α­να­στή­θη­κε; Πό­σο συ­νει­δη­τά προ­φέ­ρου­με τον πα­σχά­λιο χαι­ρε­τι­σμό
«Χρι­στός ανέ­στη»; Ή μή­πως κι αυ­τόν κά­ποι­οι τον αν­τι­κα­θι­στού­με
—επι­πό­λαι­α ή σκό­πι­μα— με το «Χρό­νια πολ­λά», «και του χρό­νου», για να μην
προ­φέ­ρουν τα χεί­λη μας το ό­νο­μα του Χρι­στού;

«Πά­σχα πάν­τας
α­γιά­ζον πι­στούς». Το Πά­σχα, δη­λα­δή η Α­νά­στα­ση του Κυ­ρί­ου μας, είναι η
πη­γή ζω­ής κι α­για­σμού όλων μας· ο­λό­κλη­ρης της Εκ­κλη­σί­ας αλ­λά και
κά­θε χρι­στια­νού ξε­χω­ρι­στά. Ο εορ­τα­σμός του Πά­σχα μας προ­σκα­λεί να
ε­πα­να­προ­σα­να­το­λι­σθού­με στον θε­με­λι­ώ­δη σκο­πό της ζω­ής μας πού
εί­ναι το ιδα­νι­κό της α­γι­ό­τητας. Ο Χρι­στός να κα­τοι­κή­σει στην καρ­διά
μας. Ο Χρι­στός να φω­τί­ζει τον νού μας. Ο Χρι­στός να κι­νεί τη θέ­λη­σή μας.
Ο Χρι­στός να κα­τε­υθύ­νει τα βή­μα­τά μας.

Ό­σο πε­ρισ­σό­τε­ρο οι
χρι­στια­νοί ζούμε την πα­ρου­σί­α του α­να­στη­μέ­νου Κυ­ρί­ου στη ζω­ή μας,
τό­σο πε­ρισ­σό­τε­ρο ε­λευ­θε­ρω­νό­μα­στε α­πό τη φθο­ρο­ποι­ό ε­πί­δρα­ση της
α­μαρ­τί­ας και α­γι­α­ζό­μα­στε υ­πα­κού­ον­τας στις ζω­η­φό­ρες εν­το­λές του
Ευ­αγ­γε­λί­ου. Η πί­στη μας στην Α­νά­στα­ση γί­νε­ται ρυθ­μι­στής της ζω­ής
μας· ο πο­λι­κός α­στέ­ρας πού φω­τί­ζει την εγ­κό­σμια πο­ρεί­α μας και μας
εν­δυ­να­μώ­νει στον α­γώ­να για την α­πό­κτη­ση των χρι­στι­α­νι­κών α­ρε­τών.

* * *

Α­γα­πη­τοί μου α­δελ­φοί,

Πη­γή ζω­ής της
Εκ­κλη­σί­ας εί­ναι η ανα­στά­σι­μη θυ­σί­α της θεί­ας Ευ­χα­ρι­στί­ας.
Ι­ε­ρουρ­γών­τας την πα­νέ­ορ­τη τού­τη νύ­χτα το πα­σχά­λιο και υ­περ­φυ­ές
μυ­στή­ριο, εύχο­μαι σε ό­λους σας ευ­λο­γη­μέ­νο Πά­σχα!

• Πά­σχα
ιε­ρόν· ό­πως ται­ριά­ζει σε πι­στούς.

• Πά­σχα Χρι­στός ο λυ­τρω­τής·
Κον­τά στον Χρι­στό· ενω­μέ­νοι με τον Χρι­στό.

• Πά­σχα πάν­τας
α­γιά­ζον· Πά­σχα πού α­να­και­νί­ζει και α­γιά­ζει την ύπαρ­ξη όλων μας.

ΧΡΙ­ΣΤΟΣ Α­ΝΕ­ΣΤΗ!

Με θερ­μές α­να­στά­σι­μες ευ­χές

ο Επί­σκο­πός σας

† Ο ΝΕ­ΑΣ ΣΜΥΡ­ΝΗΣ ΣΥ­ΜΕ­ΩΝ

 

Πηγή: http://synodoiporia.blogspot.it/2013/05/blog-post_8956.html